1:1

początku: W Biblii znaczenie słowa „początek” zależy od kontekstu. Tutaj greckie słowo arché nie może się odnosić do „początku” Boga, Stwórcy, ponieważ jest On wieczny i nie miał początku (Ps 90:2). Musi więc chodzić o czas, kiedy Bóg zaczął stwarzać. Jego pierwsze stworzenie zostało nazwane Słowem — określenie to było używane w niebie w odniesieniu do osoby, która później stała się znana jako Jezus (Jn 1:14-17). Dlatego tylko o Jezusie można słusznie powiedzieć, że jest „pierwszym [dosł. „pierworodnym”] spośród całego stworzenia” (Kol 1:15 i komentarz). Był „początkiem stworzenia Bożego” (Obj 3:14), więc istniał przed pojawieniem się innych istot duchowych i materialnego wszechświata. To za jego pośrednictwem ‛zostało stworzone wszystko inne w niebie i na ziemi’ (Kol 1:16; inne przykłady użycia słowa „początek”: zob. komentarz do Jn 6:64).

Słowo: Lub „Logos”, po grecku ho lògos. Określenie, które zostało tu użyte jako tytuł, występuje też w Jn 1:14 i w Obj 19:13. Jan wskazał, że ten tytuł odnosi się do Jezusa w jego duchowym bycie przedludzkim, potem gdy jako doskonały człowiek pełnił służbę na ziemi oraz po wyniesieniu go do chwały niebiańskiej. Jezus był Słowem, czyli Rzecznikiem, za którego pośrednictwem Stwórca przekazywał informacje i polecenia swoim pozostałym duchowym synom oraz ludziom. Dlatego rozsądny wydaje się wniosek, że zanim Jezus przyszedł na ziemię, Jehowa wiele razy komunikował się z ludźmi właśnie za pośrednictwem Słowa — swojego anielskiego rzecznika (Rdz 16:7-11; 22:11; 31:11; Wj 3:2-5; Sdz 2:1-4; 6:11, 12; 13:3).

u: Dosł. „ku”. W tym kontekście grecki przyimek pros wskazuje na zażyłość i bliskie relacje. Wskazuje też, że chodzi o dwie różne osoby — w tym wypadku o Słowo i o jedynego prawdziwego Boga.

Słowo był bogiem: Lub „Słowo był boski [lub „miał boską naturę”]”. Sformułowanie użyte przez Jana opisuje naturę albo cechę „Słowa” (gr. ho lògos; zob. komentarz do wyrazu Słowo w tym wersecie), czyli Jezusa Chrystusa. „Słowo” można nazwać „bogiem” lub „boskim”, ponieważ zajmuje szczególną pozycję jako pierworodny Syn Boży, za którego pośrednictwem Bóg stworzył wszystko inne. Wielu tłumaczy opowiada się za oddaniem w tym miejscu myśli, że „Słowo” był „Bogiem”. W ten sposób „Słowo” stawiany jest na równi z Bogiem Wszechmocnym. Jednak istnieją argumenty przemawiające za tym, że Jan nie uważał „Słowa” i Boga Wszechmocnego za jedną i tę samą osobę. Na przykład zarówno przed wspomnianym sformułowaniem, jak i po nim powiedziano, że „Słowo” był „u Boga”. Poza tym w wersetach 1 i 2 grecki wyraz theòs pojawia się trzy razy: w pierwszym i trzecim wypadku theòs jest poprzedzony rodzajnikiem, w drugim rodzajnik nie występuje. Wielu biblistów przyznaje, że brak rodzajnika w tym drugim wypadku ma istotne znaczenie. Kiedy w tym kontekście pojawia się rodzajnik, wtedy theòs odnosi się do Boga Wszechmocnego. Natomiast gdy w tej konstrukcji gramatycznej brak rodzajnika, theòs wskazuje na cechę charakterystyczną „Słowa”. Dlatego w tłumaczeniach Biblii na język angielski, francuski i niemiecki często fragment ten jest oddawany podobnie jak w Przekładzie Nowego Świata i zawiera myśl o tym, że „Słowo” był „bogiem”, „boski”, „istotą boską” albo miał „naturę Boga”. Takie zrozumienie wspierają sporządzone najprawdopodobniej w III i IV w. n.e. przekłady Ewangelii według Jana na koptyjskie dialekty saidzki i bohairski. W tych tłumaczeniach theòs w Jn 1:1 za pierwszym razem jest oddany inaczej niż za drugim. Przekłady te podkreślają cechę „Słowa” — że miał taką naturę jak Bóg, ale nie stawiają go na równi z Ojcem, Bogiem Wszechmocnym. Z treścią Jn 1:1 harmonizuje Kol 2:9, gdzie napisano, że Chrystus „w całej pełni jest ucieleśnieniem Bożych przymiotów”. A zgodnie z 2Pt 1:4 nawet współdziedzice Chrystusa mieli ‛posiąść boską naturę’. Ponadto w Septuagincie wyraz theòs jest zazwyczaj odpowiednikiem hebrajskich słów ʼel i ʼelohím, tłumaczonych na „Bóg”, które jak się uważa, znaczą „potężny; silny”. Te hebrajskie słowa są używane w odniesieniu do Boga Wszechmocnego, innych bogów, a także ludzi (zob. komentarz do Jn 10:34). Użycie określenia „bóg” albo „potężny” w stosunku do „Słowa” zgadza się z proroctwem z Iz 9:6, gdzie przepowiedziano, że Mesjasz będzie nazwany „Potężnym Bogiem” (nie „Bogiem Wszechmocnym”) i że będzie „Wiecznym Ojcem” wszystkich, którzy otrzymają przywilej zostania jego poddanymi. W swojej gorliwości dokona tego jego Ojciec, „Jehowa, Bóg Zastępów” (Iz 9:7).