Znajdź sobie czas na codzienną modlitwę
1. Jaką czynność przed jedzeniem powinniśmy czynić stałym zwyczajem?
DOBRY zwyczaj nakazuje, by rodzina zebrana w celu spożycia codziennego posiłku znalazła na wstępie czas na wyrażenie wdzięczności za dobrodziejstwo, jakim jest ten pokarm. Czy zwracasz uwagę na to, żeby dziękować Bogu za potrawę, którą spożywasz? Owszem, kupiłeś ją ewentualnie za własne pieniądze, a może nawet twoje ręce pracowały przy jej uprawie lub przygotowaniu do zjedzenia, ale pomyśl tylko: Czy to nie nasz wielki Stwórca cudownie zatroszczył się pierwszy o pokarm dla nas? Słusznie podaje księga Rodzaju: „Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie; dla was będą one pokarmem”. — Rodz. 1:29.
2. (a) Czy możemy być aż tak zajęci, żeby nie pomyśleć o Tym, który nas zaopatruje w pokarm? (b) Jakiej ufnej pewności dali wyraz Dawid i Chrystus Jezus?
2 Jehowa przewidział dla nas ogromną różnorodność wybornych pokarmów, w tym zboża, jarzyny, owoce i rozmaite mięsa. Jakże mógłby człowiek być zbyt zajęty na to, żeby pamiętać o Dawcy czegoś tak ważnego jak wyżywienie, które jemy i które jest nam niezbędnie potrzebne do pokrzepienia sił każdego dnia? Wyrażenie za to Bogu należnej wdzięczności i uznania nie wymaga wielu słów. Możemy również pod tym względem wzorować się na Chrystusie Jezusie, który uczył nas się modlić: „Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj” (Mat. 6:11). Kiedy cudownym sposobem karmił tysięczne rzesze ludzi, wypowiadał błogosławieństwo (Mat. 14:14-21). Możemy z pełną wiarą oczekiwać, że Jehowa nie pozwoli, aby Jego lud głodował. Dawid żywił taką ufność, gdy napisał: „Byłem dzieckiem i jestem już starcem, a nie widziałem sprawiedliwego w opuszczeniu ani potomstwa jego, by o chleb żebrało”. — Ps. 37:25; Mat. 6:31-33.
3. (a) Co jest istotną częścią naszego wielbienia? (b) Dlaczego na zebraniach powinniśmy być obecni od samego początku?
3 Modlitwa w zborze jest ważną częścią składową naszego wielbienia Boga. Dajemy ze swej strony dowód należnego szacunku, gdy na czas przybywamy na zebrania urządzane dla zboru, aby zdążyć na swoje miejsce i uważnie wysłuchać modlitwę wstępną. Jeden z oddanych Bogu, ochrzczonych braci zostaje wyznaczony do reprezentowania całego grona w modlitwie. Przysłuchuj się jego słowom, śledź dokładnie, jak się wypowiada w modlitwie do Boga. Jeżeli zgadzasz się z poruszonymi przez niego myślami, możesz na koniec powiedzieć z serca: „amen” (jest to słowo hebrajskie, które znaczy „zaprawdę, istotnie”). — 1 Kor. 14:16.
4. Co sprawia modlitwa wśród obecnych na zebraniach?
4 Przysłuchiwanie się żarliwym słowom wychwalania Jehowy, którymi składane jest dziękczynienie Temu, który przyjmuje modlitwy, oraz wsłuchiwanie w prośby o Jego ducha i kierownictwo, stanowi dla obecnych wielkie pokrzepienie. Jakże stosowna jest modlitwa na rozpoczęcie i zakończenie naszych zebrań, przeznaczonych na studiowanie Biblii i szkolenie każdego z nas! Modlitwa pomaga przybyłym w przerwaniu myśli rozpraszających uwagę i nadaje powagi całemu programowi. Zarówno młodzi, jak i starsi, gdy się tak zbiorą, słuchając uczą się bojaźni i posłuszeństwa względem Boga (Powt. Pr. 31:12). Cenne postanowienie co do modlitwy na zebraniach naprawdę łączy braci więzią miłości i jedności oraz sprzyja pamiętaniu o tych, którzy z różnych przyczyn nie mogą być obecni (Dzieje 12:5). Wspólna modlitwa zespala zbór i razem z innymi duchowymi dobrodziejstwami, jakie wynikają z zebrań, pobudza wszystkich do miłości i dobrych uczynków. — Hebr. 10:24, 25.
OSOBISTE MODLITWY
5, 6. (a) Czy przy modlitwie wymagana jest specjalna pozycja lub formuła? (b) Dlaczego pomocne jest wtedy klęczenie?
5 Rozmowa z Bogiem nie powinna się ograniczać do pory posiłków i zebrań zborowych. Codziennie znaleźć można wiele okazji do porozmawiania z naszym Ojcem w niebie. Nie potrzeba przybierać żadnej specjalnej postawy ani przestrzegać z góry określonej formuły. Apostoł Paweł, opisawszy naszą zbroję duchową, zakończył swe wywody słowami: „Wszelką formą modlitwy i błagania nadal módlcie się w duchu przy każdej sposobności”. — Efez. 6:18, NW.
6 Klęczenie podczas modlitwy sprzyja zachowaniu właściwego usposobienia. Ten sposób przystępowania do suwerennego Władcy wszechświata oczywiście świadczy o największym szacunku (Efez. 3:14). W niektórych krajach po dzień dzisiejszy panuje zwyczaj bicia pokłonów przed pewnymi ludźmi. Tym bardziej na miejscu jest skłonienie się przed największą żyjącą Istotą. W Psalmie 95:6 znajdujemy zaproszenie: „Pójdźcie, kornie się kłaniajmy, klękajmy przed Panem, Stworzycielem naszym” (Szeruda). Pomyślmy, jakież to cudowne udogodnienie, że nie potrzeba składać naprzód żadnych zgłoszeń, ale o każdej porze i w każdym miejscu można się zwrócić do Boga z krótką prośbą lub słowem dziękczynnym, korzystając z pośrednictwa kanału, jakim jest Chrystus Jezus! — Jana 16:23.
7. (a) Jakie dwa istotne punkty należy brać pod uwagę w rozmowie z Bogiem? (b) Dlaczego dobrze jest znajdować się wtedy w spokojnym miejscu?
7 Rozmowa z Bogiem jest sprawą zarówno serca, jak i umysłu. Psalmista podkreślił tę okoliczność, pisząc: „Z całego serca wołam: wysłuchaj mię, Jahwe” (Ps. 119:145). Zamiast specjalnej postawy lub wybranego miejsca na modlitwę liczy się to, co mówisz, i z jakich pobudek tak mówisz. Nie powtarzaj stale tego samego. Niektórzy sądzą, że taka modlitwa jest skuteczniejsza. Jezus jednak nie zalecał tej metody (Mat. 6:7). Nie potrzeba też uczyć się w tym celu słów modlitwy na pamięć. W szczerej modlitwie najważniejsze są myśli i pojęcia. Wielbienie Boga musi wypływać z serca, a nie tylko z warg (Mat. 15:8). Pożyteczne jest i sprzyja skupieniu, gdy na rozmowę z Bogiem da się znaleźć spokojne miejsce. — Zobacz sprawozdania ewangeliczne: Mateusza 6:6; Marka 1:35; Łukasza 9:18.
8. Po co należy wyznawać swoje grzechy? Na jakiej podstawie można to uzyskać?
8 Czy oprócz wspominania w modlitwie o swych podstawowych potrzebach i innych sprawach wyznajesz w niej też swoje grzechy w sposób zgodny z Pismem świętym? Serdeczna życzliwość Jehowy w połączeniu z Jego miłosierdziem pozwala na to, żeby Go obecnie błagać o przebaczenie naszych grzechów na podstawie ofiary Chrystusa (Liczb 14:17-19). Jednego mamy pośrednika, właśnie Chrystusa Jezusa, i przez niego możemy z ufnością przystępować do Boga (1 Jana 1:9; 1 Tym. 2:5). Oczywiście jeśli nam zależy na przebaczeniu, to sami musimy przebaczać, na co wyraźnie wskazuje tekst Ewangelii według Łukasza 11:4. Dobrze jest pamiętać o ważnym fakcie: Bez względu na to, ile wybaczysz innym, nigdy nie dorównasz temu, co Bóg tobie przebaczył.
9. (a) Jakie działanie po modlitwie jest niezbędnym warunkiem dostąpienia miłosierdzia? (b) Opisz życzliwe postanowienie, które nam służy dodatkową pomocą.
9 Szczere wyznanie popełnionych grzechów i błędów ułatwia nam potem podążanie naprzód z lżejszym sumieniem (Ps. 32:5). Nie wyznawaj jednak swych grzechów u schyłku dnia, prosząc o przebaczenie, jeśli następnego dnia nie będziesz się starał przezwyciężyć tejże słabości. Przysłowie biblijne słusznie stwierdza: „Nie zazna szczęścia, kto błędy swe ukrywa; kto je wyznaje, porzuca — ten miłosierdzia dostąpi” (Prz. 28:13). Niekiedy trzeba też poprosić o wstawiennictwo starszych w zborze, aby się modlili za błądzącego zgodnie ze słowami Listu Jakuba 5:14-16. Możliwość ta jest jeszcze jednym wspaniałym postanowieniem, w którego ramach miłość przyczynia się do naszej duchowej pomyślności.
10. Jakie dobrodziejstwa wynikają z uczynienia modlitwy swoim stałym zwyczajem?
10 Po nabyciu dokładnej wiedzy biblijnej człowiek kształtuje u siebie nowe zwyczaje i w ten sposób zwolna przyobleka nową osobowość (Kol. 3:9, 10). Jednym z tych zwyczajów powinna być regularna modlitwa. Dobrze jest skierować ku Jehowie swe serce, a gdy pozwalają warunki — również głos, i rozmawiać z Nim. Wcale nie potrzeba przy tym wielu słów. Kiedy rozpoczynasz dzień, w którym pragniesz dużo dokonać, powiedz Mu o tym. Skoro w ciągu dnia poczujesz zmęczenie i zdasz sobie sprawę, że potrzeba ci dodatkowej siły, poproś o nią. Po pracowitym, pożytecznie spędzonym dniu odczuwa się zwykle zadowolenie; wyraź Jemu wdzięczność za osiągnięte wyniki. Przez cały dzień utrzymuj z Nim kontakt, wypowiadaj się przed Nim. Przyzwyczajaj się do pokładania ufności w swoim niebiańskim Ojcu; wówczas modlitwa stopniowo będzie się stawać nieodłączną częścią twego życia. Będziesz w pełni korzystał z tego przywileju. „Bądźcie (...) czujni ku modlitwom”. „Nieustannie się módlcie”. Przyswój sobie dobry zwyczaj rozmawiania z Bogiem. — 1 Piotra 4:7, NW; 1 Tes. 5:17.
11. Co to jest błaganie? Kiedy pora na to, żeby błagać Boga?
11 W Biblii prócz modlitwy bywa też wymieniane błaganie, które stanowi bardziej usilną formę prośby skierowanej do Boga (Filip. 4:6). Chrystus Jezus wstawił się w ten sposób za Piotrem, aby ten nie utracił wiary (Łuk. 22:32, NW). Jehowa gotów był pomóc swemu Synowi, gdy Go błagał w pilnej potrzebie (Hebr. 5:7). Są okresy, kiedy człowiek bardzo potrzebuje pomocy — gdy mu się kończą siły fizyczne, gdy jego energia psychiczna jest na wyczerpaniu, gdy musi rozwiązać trudne problemy. W takich właśnie okolicznościach pora na to, żeby się zdać na pomoc Bożą, na Jego kierownictwo, mądrość i siły. Jakże pokrzepiająca jest świadomość, iż „oczy Jahwe zwrócone są ku sprawiedliwym, a Jego uszy na ich wołanie”. — Ps. 34:16.
12. W co Jehowa nas wyposażył, aby nas wspomagać w toczeniu boju?
12 Z uwagi na fakt, że nasi nieprzyjaciele są potężniejsi od nas, nie wolno nam polegać wyłącznie na sobie, rezygnując z wszelkiej pomocy z zewnątrz. Istnieje wszakże odpowiednia zbroja duchowa przygotowana przez Boga, opisana w Liście do Efezjan 6:11-17, która w połączeniu z modlitwą i błaganiem (wiersz 18) umożliwia nam stawienie czoła Diabłu i demonom. Kiedy pilnie studiujemy, pamiętamy o modlitwie, rozmyślaniu i systematycznym spotykaniu się w gronie naszych braci chrześcijańskich, a do tego ożywieni jesteśmy pragnieniem dzielenia się dobrą nowiną z innymi — na pewno też będziemy zdrowi w wierze, silni i zdecydowani trwać w prawdzie. Skoro codziennie się zbliżamy do naszego niebiańskiego Obrońcy, stale przypomina to nam o czujności niezbędnej do „toczenia właściwego boju”. — 1 Tym. 6:12.
13. Jak możemy sobie znakomicie ulżyć w dźwiganiu codziennych brzemion?
13 Jeżeli nie jesteś zbyt zajęty na to, żeby się zwracać do Boga, ale przeciwnie, znajdujesz sobie czas na modlitwę, to zaznasz dużo pociechy. Wiemy, że Jehowa w różny sposób pomaga rozwiązywać problemy i pokonywać to wszystko, co usiłuje nas przytłoczyć. Zostaliśmy zaproszeni, by na Niego przerzucić swe kłopoty i brzemiona; mamy od Niego zapewnienie, że troszczy się o nas (Ps. 55:23; 1 Piotra 5:7). Pomodliwszy się w jakiejś sprawie, powinniśmy wierzyć, że Bóg się nią zajmie, oczywiście pod warunkiem, iż będziemy postępować zgodnie z wyrażoną prośbą. Biblia nakazuje nam, byśmy się o nic nie martwili przesadnie (Filip. 4:6). Dlaczego nie mielibyśmy ulżyć sobie w tym, co nas ewentualnie dręczy? Niechaj staną się znane Bogu nasze prośby wyrażone w modlitwie i błaganiu, a połączone także z dziękczynieniem.
WYTRWANIE Z POMOCĄ MODLITWY
14. (a) Dzięki czemu można wyjść zwycięsko z prób wiary? (b) Jak powinniśmy traktować czas spędzony na rozmowie z Bogiem?
14 Dożyliśmy czasów, w których stanęliśmy w obliczu największego kryzysu w dziejach świata. Wiara nasza podlega wypróbowaniu, a jeszcze większe próby czekają ją w przyszłości. Postąpimy mądrze, jeśli stale będziemy zwracać uwagę na siebie samych i na swe nauczanie (1 Tym. 4:16). Nie pora teraz na ryzykowne posunięcia. Nie wystarczy przystąpić do biegu o życie; trzeba również przestrzegać reguł obowiązujących w tych zawodach. Jeden z punktów regulaminu brzmi: Bądźcie czujni ku modlitwom. W krajach bogatszych stosunkowo łatwo jest wpaść w sidło umiłowania rzeczy, które można zdobyć i posiadać; szybko może dojść do tego, że skarby ziemskie postawisz ponad niebiańskie. Bardzo łatwo też o skalanie się świeckim trybem życia. Proś Jehowę o siłę do mówienia prawdy, gdy zachodzi taka potrzeba, jak również o siłę potrzebną do milczenia, gdybyś miał zdradzić coś, co ci w zaufaniu powierzono. Najcenniejszymi chwilami w twym życiu mogą być te momenty każdego dnia, w których zbliżasz się do Boga, błagając Go, żeby cię wspierał i strzegł twych kroków na Jego drodze (Ps. 37:34). Módl się nie tylko o przezwyciężenie pokus i doświadczeń, lecz także o pozyskanie uznania Bożego.
15. (a) Dlaczego wolno nam się spodziewać, że Bóg nas wysłucha? (b) Czy powinniśmy się przed Nim swobodnie wypowiadać?
15 Ponieważ Bóg nakazuje nam się modlić i ponadto umieścił w swoim Słowie wiele przykładów postępowania ludzi, którzy doceniali znaczenie modlitwy, wolno nam żyć w przekonaniu, iż możemy się po Nim spodziewać wysłuchania naszych próśb. Módl się o to, żebyś się utrzymał po bezpiecznej stronie, po stronie Jehowy w wielkiej kwestii spornej, i żebyś zachował mocno ugruntowaną radość, jaką daje prawdziwa przyjaźń i porozumienie z Nim. Jeżeli chcesz nadal korzystać z uszczęśliwiającej bliskiej więzi z Bogiem, to musisz działać konsekwentnie i wieść życie odpowiadające temu, co do Niego mówisz. Kiedy ci wypada podejmować decyzje, obieraj postępowanie, dzięki któremu twe wyszkolone sumienie chrześcijańskie pozostanie spokojne i czyste (1 Tym. 1:5, 19). Nie mniemaj, że skoro Bóg i tak zna nasze najskrytsze myśli, to już nie potrzeba Mu nic powiedzieć. Powinieneś sam od siebie dążyć do tego, by wypowiadać się swobodnie przed Nim; w ten sposób dasz wyraz pragnieniu swego serca, żeby zawsze być z Nim w jak najlepszych stosunkach.
16. (a) Jaką postawę powinien zachowywać chrześcijanin? (b) Czy można rozmawiać z Bogiem, a służyć Jego nieprzyjacielowi?
16 Powinniśmy też prosić Boga o zachowanie teokratycznego usposobienia, aby nie doszło do tego, że rozmawiamy z Bogiem, a jednocześnie służymy Jego głównemu nieprzyjacielowi. Kto jest oddany Bogu i został ochrzczony, aby spełniać wolę Bożą, ten powinien się wystrzegać myśli i poczynań wrogich Bogu. Reguła biblijna orzeka, że nikt nie może służyć dwom panom (Mat. 6:24). Nie wolno nam też przerzucać się co chwila z jednej strony na drugą, dzieląc wielbienie i służbę między organizację Jehowy i organizację Szatana (1 Kor. 7:23). Niekiedy ktoś nie występuje otwarcie przeciw prawdzie ani przeciw metodom działania uznanym przez Boga, niemniej jednak uchyla się od wprowadzania w życie dobrych rad, jakie poznał, i w ten sposób przeciwstawia się nakazowi czynienia postępów. Kto pielęgnuje zażyłe stosunki z Bogiem, korzystając z tego duchowego pomostu, jakim jest modlitwa, ten będzie bardziej skłonny pamiętać o potrzebie ciągłego pozostawania wiernym i lojalnym wobec Boga.
17. (a) Kiedy człowiek może uczynić więcej niż sam się spodziewał? (b) Z jakiego źródła należy czerpać siły?
17 Zwyczaj modlenia się nigdy nie powinien się przerodzić u ciebie w zwykłą formalność. Stale przystępuj do Boga Najwyższego z pełną wiarą i zawsze zanoś prośby zgodne z Jego wolą (1 Jana 5:14, 15). Wiara nie jest właściwością ograniczoną jedynie do ludzi, którzy żyli w czasach biblijnych. Możemy też modlić się o pomnożenie wiary, abyśmy zdołali wykonać więcej niż poprzednio określiliśmy jako kres swoich możliwości. Werset z Listu do Efezjan 3:20 powinien nas zachęcić do bardziej regularnego czerpania z tego niewidzialnego źródła, z którego możemy otrzymać nieograniczoną pomoc w spełnianiu woli Bożej; czytamy tam: „Mocą działającą w nas może [Bóg] uczynić nieskończenie więcej niż prosimy czy rozumiemy”. Śmiało proś o zaspokojenie swych cielesnych potrzeb, o duchowe błogosławieństwo i o triumf sprawiedliwości, o to, byś był lepszym i silniejszym w wierze świadkiem, który potrafi w każdej chwili trafnie, logicznie objaśniać prawdę.
18. (a) Czy można zapomnieć o modlitwie? (b) Dlaczego wciąż potrzeba się modlić?
18 Mając w sercach i umysłach mocno zakorzenione zasady wierności i lojalności wobec interesów Jehowy, pozostańmy silni w wierze, wytrwali w modlitwie, a tym samym nigdy nie zbaczajmy z drogi sprawiedliwości (Rzym. 12:12). Nie powinno się nam nigdy zdarzyć, byśmy zapomnieli o Jehowie Bogu choćby tylko na jeden dzień naszego życia, któreśmy Jemu oddali. Zastanówmy się przez chwilę, jaką radością, siłą, ufnością i zrównoważeniem odznacza się lud dla imienia Jehowy, umiejąc dotrzeć do swego Ojca w niebie za pośrednictwem modlitwy (Jana 16:24). Powinniśmy często myśleć o cennym przywileju modlitwy, abyśmy nie dali się ściągnąć z wyznaczonych nam miejsc w stale się rozwijającej organizacji Jehowy. Chcemy być zawsze gotowi do przyjęcia wszystkiego, co jest nam życzliwie dostarczane dla zachowania naszego zupełnego oddania Temu, który wysłuchuje modlitwy.
19. Jakie usprawiedliwienie można usłyszeć w służbie polowej? Czy możemy się tak samo tłumaczyć, gdy się nie modlimy?
19 Kiedy przedstawiamy ludziom dobrą nowinę o Królestwie, często słyszymy odpowiedź: Jestem za bardzo zajęty! Wprost trudno pojąć, dlaczego ludzie mogą być zbyt zajęci na wysłuchanie wiadomości z Biblii. Czy jednak z drugiej strony sami nie stwierdzamy w naszym życiu czegoś, co równa się mówieniu, iż jesteśmy zbyt zajęci na to, aby rozmawiać z Bogiem lub słuchać Jego Słowa przez systematyczne studiowanie go? Uważaj, żebyś się nie dał wciągnąć w wir takich zajęć, które by niepostrzeżenie usunęły w cień i wyparły potrzebę kontaktowania się z Bogiem. Innymi słowy nigdy nie dopuść do załamania się tego duchowego pomostu, ułatwiającego rzeczywiste zrozumienie i przyjaźń z prawdziwym Bogiem.
20. Z jakiego zaproszenia powinniśmy codziennie korzystać?
20 Oby nas zawsze radowała Boża zachęta do modlitwy: „Jahwe jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, wszystkich wzywających Go szczerze” (Ps. 145:18). Bądź pewny, że dzięki cudownej możliwości modlenia się Jehowa jest w stanie cię wysłuchać. Rozmowa z Nim jest doprawdy nad wyraz cennym i świętym przywilejem. Jeżeli to rozumiesz, będziesz się modlił. Znajdź sobie każdego dnia czas na modlitwę!