Jehowa daje „okup w zamian za wielu”

1, 2. Jak Biblia opisuje stan ludzkości i jakie jest jedyne wyjście z tej sytuacji?

„CAŁE stworzenie wzdycha i zaznaje bólu” (Rzymian 8:22). Tymi słowami apostoł Paweł opisał opłakany stan, w jakim się znajdujemy. Z ludzkiego punktu widzenia nie da się uciec od cierpień, grzechu i śmierci. Ale Jehowa w odróżnieniu od człowieka ma nieograniczone możliwości (Liczb 23:19). Jako sprawiedliwy Bóg zadbał o to, żeby nas wybawić z tej rozpaczliwej sytuacji. Postanowił dać okup.

² Okup to najwspanialszy dar Jehowy dla ludzi. Umożliwia nam wyzwolenie od grzechu i śmierci (Efezjan 1:7). Stanowi podstawę nadziei na życie wieczne — czy to w niebie, czy w raju na ziemi (Łukasza 23:43; Jana 3:16; 1 Piotra 1:4). Ale czym właściwie jest okup? I czego nas uczy o niezrównanej sprawiedliwości Jehowy?

Dlaczego okup stał się potrzebny

3. (a) Dlaczego zaszła potrzeba dostarczenia okupu? (b) Dlaczego Bóg nie mógł po prostu uchylić wyroku śmierci ciążącego na potomstwie Adama?

³ Okup stał się potrzebny z powodu grzechu Adama, który zbuntował się przeciwko Bogu i w rezultacie sprowadził na swoje potomstwo choroby, ból, smutek i śmierć (Rodzaju 2:17; Rzymian 8:20). Bóg nie mógł w przypływie uczuć po prostu uchylić wyroku śmierci. W ten sposób zlekceważyłby ustanowione przez siebie prawo: „Zapłatą za grzech jest śmierć” (Rzymian 6:23). A gdyby zignorował własne zasady sprawiedliwości, w całym wszechświecie zapanowałyby chaos i bezprawie.

4, 5. (a) Jak Szatan oczernił Boga i dlaczego Jehowa był zobowiązany odpowiedzieć na te zarzuty? (b) O co Szatan oskarżył lojalnych sług Jehowy?

⁴ W rozdziale 12 tej książki wyjaśniono, że wskutek buntu w Edenie wyłoniła się też o wiele ważniejsza kwestia. Szatan rzucił cień na dobre imię Boga. W gruncie rzeczy oskarżył Go o to, że jest kłamcą i bezwzględnym tyranem, który pozbawia swoje stworzenia wolności (Rodzaju 3:1-5). Poza tym zarzucił Mu nieudolność — bo pozornie pokrzyżował Jego zamierzenie co do napełnienia ziemi prawymi ludźmi (Rodzaju 1:28; Izajasza 55:10, 11). Gdyby Jehowa nie zareagował na te zarzuty, wiele Jego inteligentnych stworzeń mogłoby zacząć wątpić, czy jest najlepszym Władcą.

⁵ Szatan oczernił również lojalnych sług Jehowy, twierdząc, że służą Bogu z samolubnych pobudek i w razie trudności żaden z nich nie pozostanie Mu wierny (Hioba 1:9-11). Wszystkie wysunięte zarzuty były dużo poważniejszym problemem niż to, że ludzie znaleźli się w ciężkim położeniu. Jehowa słusznie czuł się zobowiązany odpowiedzieć na oszczerstwa Szatana. Ale jak mógł to zrobić, a zarazem wybawić ludzi?

Okup — równowartość

6. Jak między innymi określa się w Biblii Boży sposób wybawienia ludzkości?

⁶ Rozwiązanie przyjęte przez Jehowę — niemożliwe do znalezienia przez człowieka — było w najwyższym stopniu miłosierne i sprawiedliwe, a jednocześnie niezwykle proste. Określa się je takimi słowami, jak pojednanie, przebłaganie czy też wykupienie (Psalm 49:8, przypis; Daniela 9:24; Galatów 3:13; Kolosan 1:20; Hebrajczyków 2:17). Ale chyba najtrafniejszego słowa użył Jezus, który oświadczył: „Syn Człowieczy nie przyszedł, żeby mu usługiwano, ale żeby usługiwać i dać swoje życie jako okup [po grecku lýtron] w zamian za wielu” (Mateusza 20:28).

7, 8. (a) Co w Biblii oznacza słowo „okup”? (b) W jakim sensie okup stanowi równowartość?

⁷ Czym jest okup? Użyte tu greckie słowo pochodzi od czasownika oznaczającego „zwolnić; uwolnić”. Terminem tym określano cenę płaconą za uwolnienie jeńców wojennych. Zasadniczo więc okup to opłata za odzyskanie czegoś utraconego. W Pismach Hebrajskich odpowiednikiem tego terminu jest wyraz kòfer, pochodzący od czasownika, który znaczy „pokryć; zakryć”. Na przykład Bóg polecił Noemu ‛pokryć’ (forma wyrazu kòfer) arkę smołą (Rodzaju 6:14, Biblia Warszawsko-Praska). Pomaga nam to zrozumieć, że okup wiąże się z zakryciem grzechów (Psalm 65:3, przypis).

⁸ Co godne uwagi, w pewnym dziele wyjaśniono, że słowo kòfer „zawsze oznacza jakiś ekwiwalent”, czyli równowartość lub odpowiednik (Theological Dictionary of the New Testament). Tak więc danie okupu za grzech (zakrycie go) wymagało zapłacenia ceny, która byłaby równowartością (całkowitym pokryciem) spowodowanych nim szkód. Prawo Boże nadane Izraelowi nakazywało: „Życie należy dać za życie, oko za oko, ząb za ząb, rękę za rękę, nogę za nogę” (Powtórzonego Prawa 19:21).

9. Dlaczego ludzie wierni Jehowie składali ofiary ze zwierząt i jak On się na nie zapatrywał?

⁹ Od czasów Abla ludzie wierni Bogu składali Mu ofiary ze zwierząt. Dowodzili tym, że są świadomi istnienia grzechu i potrzeby odkupienia oraz że wierzą w obiecane przez Boga wyzwolenie za pośrednictwem „potomstwa” (Rodzaju 3:15; 4:1-4; Kapłańska 17:11; Hebrajczyków 11:4). Jehowa cenił te ofiary i darzył swoich czcicieli uznaniem. Miały one jednak wyłącznie wartość symboliczną. Zwierzęta w żadnym razie nie mogły zakryć grzechów człowieka, ponieważ mu nie dorównują (Psalm 8:4-8). Dlatego w Biblii powiedziano: „Nie jest możliwe, żeby krew byków i kozłów (...) usunęła [grzechy]” (Hebrajczyków 10:1-4). Takie ofiary jedynie wyobrażały prawdziwą ofiarę okupu, która miała być złożona w przyszłości.

„Odpowiedni okup”

10. (a) Czyim odpowiednikiem musiał być odkupiciel i dlaczego? (b) Dlaczego wystarczyło, żeby ofiarę okupu złożył jeden człowiek?

¹⁰ Apostoł Paweł powiedział: „Przez Adama wszyscy umierają” (1 Koryntian 15:22). Zapłacenie okupu wymagało więc śmierci kogoś będącego dokładnym odpowiednikiem Adama — śmierci doskonałego człowieka (Rzymian 5:14). Żadne inne stworzenie nie zrównoważyłoby szal sprawiedliwości. Tylko doskonały człowiek, całkowicie równy Adamowi i niepodlegający wydanemu na niego wyrokowi śmierci, mógł złożyć „odpowiedni okup za wszystkich” (1 Tymoteusza 2:6). Niepotrzebna była śmierć wielu milionów ludzi, którzy oddaliby swoje życie w ofierze za każdego potomka Adama z osobna. Apostoł Paweł wyjaśnił: „Grzech pojawił się na świecie przez jednego człowieka [Adama], a przez grzech — śmierć” (Rzymian 5:12). A „skoro śmierć przyszła przez [jednego] człowieka”, to również odkupienie Bóg zapewnił „dzięki [jednemu] człowiekowi” (1 Koryntian 15:21). W jaki sposób?

11. (a) Jak odkupiciel miał ‛zakosztować śmierci za każdego człowieka’? (b) Dlaczego okup nie może objąć Adama i Ewy? (Zobacz przypis).

¹¹ Jehowa zadbał o to, żeby znalazł się doskonały człowiek, który by dobrowolnie oddał swoje życie w ofierze. Według Listu do Rzymian 6:23 „zapłatą za grzech jest śmierć”. Ofiarując swoje życie, odkupiciel miał ‛zakosztować śmierci za każdego człowieka’. Inaczej mówiąc, miał zapłacić za grzech Adama (Hebrajczyków 2:9; 2 Koryntian 5:21; 1 Piotra 2:24). Przyniosłoby to daleko idące skutki prawne. Okup anulowałby wyrok śmierci ciążący na posłusznych Bogu potomkach Adama. Tym samym grzech i śmierć straciłyby swoją niszczycielską moc (Rzymian 5:16)a.

12. Wyjaśnij na przykładzie, jak z pokrycia jednego długu może skorzystać wielu ludzi.

¹² Rozważmy pewien przykład: Wyobraź sobie, że w twojej miejscowości jest ogromne przedsiębiorstwo, w którym pracuje większość mieszkańców. Ty i twoi sąsiedzi dobrze zarabiacie i nie musicie się martwić o byt. Ale któregoś dnia zakład staje. Co się wydarzyło? Dyrektor dopuścił się defraudacji i doprowadził firmę do bankructwa. Wszyscy nagle tracą pracę i pozostają bez środków do życia. Nie mogą też spłacać zaciągniętych kredytów. Z powodu nieuczciwości jednego człowieka cierpią żony, mężowie, dzieci, a także kredytodawcy. Czy jest jakieś wyjście z tej sytuacji? Owszem! Pojawia się bogaty dobroczyńca. Wie, że firma ta ma dużą wartość. Poza tym współczuje wielkiej grupie zatrudnionych oraz ich rodzinom. Postanawia pokryć dług przedsiębiorstwa, żeby znów mogło funkcjonować. Wyrównanie tego jednego długu wybawia z ciężkiej sytuacji pracowników, ich rodziny i wierzycieli. Podobnie wyrównanie „długu” Adama przynosi korzyść niezliczonym milionom ludzi.

Kto dostarcza okup?

13, 14. (a) Jak Jehowa zadbał o dostarczenie okupu za ludzi? (b) Komu należało zapłacić okup i dlaczego było to konieczne?

¹³ Tylko Jehowa był w stanie ofiarować „Baranka (...), który usuwa grzech świata” (Jana 1:29). Ale ocalenia ludzkości nie zlecił któremukolwiek aniołowi. Powierzył to komuś, kto mógł dostarczyć ostatecznego, rozstrzygającego argumentu przeciw zarzutom Szatana wobec sług Bożych. Zdobył się na najwyższe poświęcenie — posłał swojego jednorodzonego, pierworodnego Syna, z którego „szczególnie się cieszył” (Przysłów 8:30). Ten Syn Boży chętnie „wyzbył się” swojej duchowej natury (Filipian 2:7). Jehowa w cudowny sposób przeniósł jego życie do łona żydowskiej dziewicy Marii (Łukasza 1:27, 35). Jako człowiek miał on nosić imię Jezus. Ale w sensie prawnym można go było nazwać drugim Adamem, bo był jego doskonałym odpowiednikiem (1 Koryntian 15:45, 47). Mógł więc ofiarować swoje życie na okup za grzesznych ludzi.

¹⁴ A komu należało zapłacić okup? W Psalmie 49:7 wyraźnie powiedziano, że Bogu. Ale czy to nie Jehowa zadbał o dostarczenie okupu? Rzeczywiście. Jednak zapłacenie go nie było nic nieznaczącym gestem, przypominającym machinalne przełożenie pieniędzy z jednej kieszeni do drugiej. Trzeba sobie uświadomić, że nie chodziło o wymianę czegoś materialnego, ale o rozliczenie spełniające wymogi prawa. Jehowa zadbał o dostarczenie okupu, choć wiele Go to kosztowało. W ten sposób pokazał, że sam niezachwianie przestrzega zasad swojej doskonałej sprawiedliwości (Rodzaju 22:7, 8, 11-13; Hebrajczyków 11:17; Jakuba 1:17).

15. Dlaczego Jezus musiał cierpieć i umrzeć?

¹⁵ Wiosną 33 roku n.e. Jezus Chrystus przed zapłaceniem okupu zgodził się na straszne cierpienia. Pozwolił, żeby go pojmano pod fałszywymi zarzutami, uznano za winnego i stracono na palu. Czy naprawdę musiał aż tyle wycierpieć? Tak, ponieważ należało udowodnić, że oskarżenia Szatana wobec sług Bożych są bezpodstawne. Warto zauważyć, że Jehowa nie pozwolił Herodowi zamordować Jezusa w niemowlęctwie (Mateusza 2:13-18). Żeby skutecznie odeprzeć zmasowane ataki Szatana, dokładnie rozumiejąc wysunięte przez niego zarzuty, Jezus musiał być dorosłyb. Kiedy mimo okrutnego traktowania pozostał „lojalny, niewinny, nieskalany, oddzielony od grzeszników”, dobitnie i ostatecznie dowiódł, że Jehowa ma sług, którzy w obliczu przeciwności są Mu wierni (Hebrajczyków 7:26). Nic więc dziwnego, że tuż przed śmiercią tryumfalnie zawołał: „Dokonało się!” (Jana 19:30).

Dokończenie dzieła odkupienia

16, 17. Co Jezus zrobił, kiedy stawił się przed Bogiem, i dlaczego?

¹⁶ Jezus musiał jeszcze doprowadzić do końca dzieło odkupienia ludzi. Trzeciego dnia po jego śmierci Jehowa wzbudził go z martwych (Dzieje 3:15; 10:40). Tym doniosłym czynem nie tylko nagrodził swojego Syna za wierną służbę, ale też umożliwił mu pełnienie funkcji Arcykapłana i dokończenie dzieła odkupienia (Rzymian 1:4; 1 Koryntian 15:3-8). Apostoł Paweł wyjaśnia: „Kiedy Chrystus przyszedł jako arcykapłan, (...) wszedł (...) do świętego miejsca raz na zawsze — nie z krwią kozłów i młodych byków, lecz z własną krwią — i uzyskał dla nas wiecznotrwałe wyzwolenie. Bo Chrystus nie wszedł do świętego miejsca wykonanego rękami ludzkimi, będącego odbiciem rzeczywistego świętego miejsca, lecz wszedł do samego nieba i teraz stawia się przed Bogiem dla naszego dobra” (Hebrajczyków 9:11, 12, 24).

¹⁷ Chrystus nie mógł zabrać do nieba swojej krwi w sensie dosłownym (1 Koryntian 15:50). Dysponował natomiast tym, co ta krew symbolizowała: wartością prawną doskonałego życia ludzkiego, które złożył w ofierze. Tę wartość swojej przelanej krwi formalnie przedstawił Bogu jako okup za grzesznych ludzi. Czy Jehowa przyjął jego ofiarę? Tak, a stało się to widoczne w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku, gdy na grupę około 120 uczniów w Jerozolimie został wylany duch święty (Dzieje 2:1-4). Choć było to zachwycające wydarzenie, stanowiło dopiero początek niezwykłych korzyści wynikających z okupu.

Korzyści płynące z okupu

18, 19. (a) Jakim dwóm grupom przynosi pożytek pojednanie możliwe dzięki przelanej krwi Chrystusa? (b) Jakie korzyści z okupu odnoszą i będą odnosić członkowie „wielkiej rzeszy”?

¹⁸ W swoim liście do Kolosan Paweł wyjaśnia, że ‛Bogu się spodobało, żeby poprzez Chrystusa pojednać ze sobą wszystko inne, ustanawiając pokój przez krew, którą on przelał na palu męki’. Paweł tłumaczy też, że to pojednanie obejmuje dwie odrębne grupy ludzi: „to, co w niebiosach”, i „to, co na ziemi” (Kolosan 1:19, 20; Efezjan 1:10). Pierwsza grupa składa się ze 144 000 chrześcijan, którzy mają nadzieję usługiwać w charakterze niebiańskich kapłanów i panować nad ziemią z Chrystusem Jezusem (Objawienie 5:9, 10; 7:4; 14:1-3). Przez 1000 lat będą oni pośredniczyć w stopniowym udostępnianiu posłusznym ludziom dobrodziejstw okupu (1 Koryntian 15:24-26; Objawienie 20:6; 21:3, 4).

¹⁹ Wyrażenie „to, co na ziemi” dotyczy ludzi oczekujących doskonałego życia w ziemskim raju. W Księdze Objawienia 7:9-17 nazwano ich „wielką rzeszą”, która przetrwa nadciągający „wielki ucisk”. Nie muszą jednak czekać do tego momentu, żeby odnosić korzyści z okupu. Przecież „wyprali swoje długie szaty i wybielili je we krwi Baranka”. Skoro wierzą w okup, już teraz odnoszą z niego korzyści duchowe. Zostali uznani za prawych jako przyjaciele Boga! (Jakuba 2:23). Dzięki ofierze Jezusa mogą ‛z ufnością przystępować do tronu niezasłużonej życzliwości’ (Hebrajczyków 4:14-16). Jeśli zgrzeszą, uzyskują rzeczywiste przebaczenie win (Efezjan 1:7). Mimo swojej niedoskonałości mają czyste sumienie (Hebrajczyków 9:9; 10:22; 1 Piotra 3:21). Nie muszą więc wyczekiwać pojednania z Bogiem, ale cieszą się nim już dzisiaj! (2 Koryntian 5:19, 20). A podczas Tysiącletniego Panowania Chrystusa będą stopniowo ‛uwalniani z niewoli zepsucia’ i w końcu ‛zaznają wspaniałej wolności dzieci Bożych’ (Rzymian 8:21).

20. Jakie uczucia budzi w tobie rozmyślanie o okupie?

²⁰ „Bogu niech będą dzięki, że (...) przez Jezusa Chrystusa” zapewnił nam okup! (Rzymian 7:25). Zasada okupu jest prosta, ale naprawdę zdumiewa swoją głębią (Rzymian 11:33). Rozmyślajmy o nim z wdzięcznością, a poruszy to nasze serca i jeszcze bardziej zbliży nas do sprawiedliwego Boga. Mamy niezliczone powody, żeby podobnie jak psalmista wysławiać Jehowę, który „kocha prawość i sprawiedliwość” (Psalm 33:5).