Sierpień

Zwróćmy uwagę na dwie ważne myśli w powyższym psalmie: 1) Prawe osoby napotykają problemy. 2) Jehowa nas z nich ratuje. Jak to robi? Między innymi pomaga nam realistycznie patrzeć na życie w tym świecie. Chociaż obiecuje, że w służbie dla Niego zaznamy radości, to nie gwarantuje, że nie będziemy mieli żadnych problemów (Izaj. 66:14). Zachęca nas, żebyśmy skupiali się na przyszłości, kiedy już zawsze będziemy cieszyć się takim życiem, jakiego On dla nas chciał (2 Kor. 4:16-18). Ale zanim to nastąpi, każdego dnia pomaga nam wiernie Mu służyć (Lam. 3:22-24). Czego możemy się nauczyć od niektórych wiernych sług Jehowy — tych żyjących w czasach biblijnych oraz tych żyjących obecnie? Każdego z nas mogą spotkać nieoczekiwane wyzwania. Jeśli jednak polegamy na Jehowie, On zawsze będzie nas wspierał (Ps. 55:22). w23.04 17:3-4

O posłuszeństwie możemy się dużo nauczyć z przykładu Józefa i Marii. Stosowali się do poleceń władz zwierzchnich nawet wtedy, gdy było to niewygodne (Łuk. 2:1-6). Ich posłuszeństwo zostało wystawione na próbę, kiedy Maria była mniej więcej w dziewiątym miesiącu ciąży. August, władca imperium rzymskiego, kazał przeprowadzić spis ludności. Józef z Marią musieli udać się w ponad 150-kilometrową podróż do Betlejem przez pagórkowaty region. Z pewnością była to trudna wyprawa, zwłaszcza dla Marii. Mogli się martwić o zdrowie jej samej oraz jej nienarodzonego dziecka. Co, jeśli zacznie rodzić? Przecież w swoim łonie nosiła przyszłego Mesjasza. Czy uznali to za wymówkę, żeby nie okazać posłuszeństwa władzy? Józef i Maria nie pozwolili, żeby takie obawy wpłynęły na ich decyzję. Jehowa pobłogosławił ich posłuszeństwo. Maria bezpiecznie dotarła do Betlejem, urodziła zdrowe dziecko, a nawet przyczyniła się do spełnienia proroctwa biblijnego! (Mich. 5:2). w23.10 42:9, 11-12

Co jeśli stresuje cię już sama myśl o podniesieniu ręki na zebraniu? Pomocne może okazać się dobre przygotowanie (Prz. 21:5). Im lepiej znasz materiał, tym swobodniej będziesz się zgłaszać. Poza tym staraj się wypowiadać krótko (Prz. 15:23; 17:27). Dzięki temu będziesz się mniej stresować. Gdy własnymi słowami dajesz krótkie odpowiedzi, pokazujesz, że jesteś dobrze przygotowany i rozumiesz materiał. A co, jeśli mimo zastosowania tych wskazówek czujesz się zbyt zestresowany, żeby odpowiedzieć więcej niż raz lub dwa razy? Możesz być pewny, że Jehowa docenia twoje szczere wysiłki (Łuk. 21:1-4). Dawanie z siebie tego, co najlepsze, nie oznacza, że masz robić więcej, niż jesteś w stanie (Filip. 4:5). Określ, co możesz zrobić, postaw to sobie za cel i módl się o spokój serca. Na początek takim celem mógłby być jeden krótki komentarz. w23.04 18:6-8

Apostoł Paweł przyrównuje nas do żołnierzy, którzy są czujni i wyposażeni do walki. Od żołnierza na służbie oczekuje się, że cały czas będzie w gotowości. Podobnie jest z nami. Jesteśmy stale gotowi na dzień Jehowy, jeśli nosimy napierśnik wiary i miłości oraz hełm nadziei. Napierśnik chronił serce żołnierza. Wiara i miłość chronią nasze symboliczne serce. Te cechy pomogą nam dalej służyć Bogu i naśladować Jezusa. Dzięki wierze mamy pewność, że Jehowa nas nagrodzi, jeśli będziemy całym sercem Go szukać (Hebr. 11:6). Pobudzi nas ona do zachowywania lojalności wobec naszego Wodza, Jezusa, nawet gdy znosimy przeciwności. Taką wiarę możemy budować przez naśladowanie współczesnych przykładów osób, które pozostały lojalne mimo prześladowań i trudności ekonomicznych. Nie wpadniemy też w pułapkę materializmu, jeśli będziemy naśladować tych, którzy uprościli swoje życie i postawili sprawy Królestwa na pierwszym miejscu. w23.06 26:8-9

Panowanie nad sobą to umiejętność kontrolowania tego, o czym myślisz i co robisz. Ten przymiot jest nam potrzebny, żeby zmierzać do swoich celów, zwłaszcza jeśli jakiś cel jest trudny do osiągnięcia albo jeśli brakuje nam motywacji. Pamiętaj, że panowanie nad sobą jest owocem ducha. Dlatego proś Jehowę o ducha świętego, żeby pomógł ci rozwinąć ten przymiot (Łuk. 11:13; Gal. 5:22, 23). Nie czekaj na idealne warunki. W tym świecie prawdopodobnie nigdy nie będziemy mieć doskonałych warunków. Gdybyśmy na nie czekali, moglibyśmy nigdy nie osiągnąć naszego celu. Może brakować nam motywacji, gdy nasz cel wydaje się trudny do osiągnięcia. Jeśli tak jest w twoim wypadku, czy możesz podzielić swój cel na mniejsze etapy? Jeśli twoim celem jest rozwijanie jakiegoś przymiotu, mógłbyś zacząć go przejawiać w drobnych sprawach. A jeśli jest on związany z przeczytaniem całej Biblii, mógłbyś zacząć od krótszych sesji czytania. w23.05 24:11-13

W dniach ostatnich Jehowa posługuje się swoją organizacją, żeby zapewnić stały dostęp do pokarmu duchowego i umożliwić każdemu z nas podążanie „Drogą Świętości” (Izaj. 35:8; 48:17; 60:17). Możemy powiedzieć, że kiedy ktoś zaczyna studiować Biblię, ma okazję wejść na „Drogę Świętości”. Niektórzy podążają tą drogą tylko przez krótki czas, a potem ją opuszczają. Inni są zdecydowani dalej nią podróżować, aż dotrą do celu. Jaki to cel? Osoby z nadzieją niebiańską „Droga Świętości” prowadzi do „raju Bożego” w niebie (Obj. 2:7). Te z nadzieją ziemską ta droga prowadzi do doskonałości, która zapanuje wraz z końcem Tysiącletniego Panowania Chrystusa. Jeśli podróżujesz tą drogą, nie oglądaj się za siebie. I nie opuszczaj jej, aż dotrzesz do celu. w23.05 22:15-18

Decyzja o oddaniu życia Jehowie będzie dla ciebie czymś naturalnym, jeśli jesteś Mu wdzięczny za wszystko, co dla ciebie robi (Ps. 116:12-14). Biblia słusznie nazywa Jehowę Dawcą „każdego dobrego daru i każdego doskonałego podarunku” (Jak. 1:17). Największym z tych darów jest ofiara Jego Syna, Jezusa. Pomyśl tylko! Dzięki okupowi Jehowa umożliwił ci nawiązanie z Nim bliskich relacji i dał nadzieję na życie wieczne (1 Jana 4:9, 10). Gdy oddajesz Jehowie swoje życie, okazujesz Mu wdzięczność za ten najwspanialszy przejaw miłości oraz za wszystkie inne błogosławieństwa (Powt. Pr. 16:17; 2 Kor. 5:15). w24.03 9:8

Kiedy obserwujemy podejście tego świata do moralności, czujemy się podobnie jak Lot. Był on „bardzo udręczony rozpasaniem niegodziwych ludzi”, bo wiedział, że nasz niebiański Ojciec nienawidzi takiego postępowania (2 Piotra 2:7, 8). Bojaźń przed Bogiem i miłość do Niego sprawiała, że Lot brzydził się niemoralnym postępowaniem ludzi, którzy go otaczali. Nas też otaczają ludzie, którzy wcale lub prawie wcale nie szanują zasad Jehowy. Mimo to możemy pozostać czyści pod względem moralnym, jeśli rozwijamy miłość do Boga i zdrową bojaźń przed Nim. Jehowa nam w tym pomaga za pośrednictwem zachęt, które znajdujemy w Księdze Przysłów. Wszyscy chrześcijanie — kobiety i mężczyźni, starsi i młodsi — mogą odnieść wiele korzyści z rozważenia zawartych w niej mądrych rad. Jeśli okazujemy bojaźń przed Jehową, nie będziemy usprawiedliwiać złego postępowania. w23.06 28:1-2, 5

Być może doświadczyłeś sprzeciwu rodziny. A może przestałeś skupiać się na rzeczach materialnych, żeby stawiać sprawy Królestwa na pierwszym miejscu (Mat. 6:33). Jeśli tak, to bądź pewien, że Jehowa dostrzega twoją wierność (Hebr. 6:10). Prawdopodobnie przekonałeś się, jak prawdziwe są słowa Jezusa: „Zapewniam was, że nie ma nikogo, kto by zostawił dom, braci, siostry, matkę, ojca, dzieci czy pola ze względu na mnie i na dobrą nowinę i kto by już teraz — w czasie prześladowań — nie otrzymał sto razy więcej domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, a w nadchodzącym nowym świecie — życia wiecznego” (Marka 10:29, 30). Błogosławieństwa, które otrzymałeś, bez wątpienia przewyższają wszystkie poświęcenia, na jakie się zdobyłeś (Ps. 37:4). w24.03 10:5

Kiedy chrześcijan w Judei dotknęła klęska głodu, współwyznawcy w Antiochii „postanowili (...) posłać pomoc braciom mieszkającym w Judei — każdy tyle, na ile było go stać” (Dzieje 11:27-30). Chociaż bracia dotknięci głodem mieszkali daleko, chrześcijanie z Antiochii byli zdecydowani im pomóc (1 Jana 3:17, 18). My również możemy okazywać współczucie współwyznawcom, gdy dowiadujemy się, że dotknęła ich jakaś klęska. Szybko reagujemy — na przykład pytamy starszych, czy możemy wziąć udział w akcji pomocy, składamy datki na ogólnoświatową działalność albo modlimy się za tych, którzy ucierpieli. Nasi bracia i siostry mogą też napotkać problemy z zaspokajaniem podstawowych potrzeb. Oby nasz król, Chrystus Jezus, który wkrótce przyjdzie wykonać wyrok, widział, że okazujemy współczucie, i uznał nas za godnych ‛odziedziczenia Królestwa’ (Mat. 25:34-40). w23.07 29:9-10, 12

Rozsądek Jehowy naśladował Jezus. Był posłany z dobrą nowiną do „zaginionych owiec z narodu izraelskiego”. Ale wykonując to zadanie, przejawiał rozsądek. Pewnego razu kobieta niebędąca Izraelitką błagała go, żeby uzdrowił jej córkę, która ‛była opętana przez demona i okropnie cierpiała’. Jezus, kierując się współczuciem, spełnił jej prośbę (Mat. 15:21-28). Pomyślmy o innym przykładzie. We wcześniejszym okresie swojej działalności Jezus oświadczył: „Kto się mnie wyprze przed ludźmi, tego ja wyprę się przed swoim Ojcem” (Mat. 10:33). Ale czy zrobił tak w wypadku Piotra, który wyparł się go trzy razy? Nie. Wziął pod uwagę jego skruchę i wiarę. A po zmartwychwstaniu ukazał się mu i najprawdopodobniej zapewnił go o swojej miłości i przebaczeniu (Łuk. 24:33, 34). Zarówno Jehowa Bóg, jak i Jezus Chrystus są rozsądni. A co z nami? Jehowa oczekuje, że też tacy będziemy. w23.07 32:6-7

Jakimi zapewnieniami możemy dzielić się z tymi, którzy wątpią, że Boża obietnica raju się spełni? Po pierwsze, składa ją sam Jehowa. W Księdze Objawienia czytamy: „Ten, który zasiadał na tronie, powiedział: ‚Popatrz! Czynię wszystko nowe’”. Jehowa ma mądrość i moc potrzebną do zrealizowania tej obietnicy i pragnie to zrobić. Po drugie, spełnienie się tej obietnicy jest tak pewne, że z punktu widzenia Jehowy już się to stało. Dlatego mówi: „Te słowa są wiarygodne i prawdziwe. (...) Spełniły się!”. Po trzecie, kiedy Jehowa coś zaczyna, doprowadza to do końca, tak jak potwierdza to sformułowanie „ja jestem Alfa i Omega” (Obj. 21:6). Jehowa udowodni, że to Szatan jest kłamcą, który poniesie całkowitą porażkę. Kiedy więc ktoś powie: „To zbyt piękne, żeby było prawdziwe”, przeczytaj i objaśnij mu Objawienia 21: 5, 6. Pokaż, jak Jehowa zagwarantował spełnienie swojej obietnicy, niejako własnoręcznie ją podpisując (Izaj. 65:16). w23.11 46:18-19

Jehowa złożył tę obietnicę Abrahamowi, kiedy ten miał 75 lat i był bezdzietny. Czy Abraham zobaczył na własne oczy spełnienie tej obietnicy? Tylko częściowo. Na przykład 25 lat po przekroczeniu Eufratu urodził się za sprawą cudu jego syn Izaak, a po kolejnych 60 latach — wnukowie, Ezaw i Jakub (Hebr. 6:15). Ale nigdy nie zobaczył, jak jego potomkowie stają się wielkim narodem i wchodzą do Ziemi Obiecanej. Cieszył się jednak przyjaźnią ze swoim Stwórcą (Jak. 2:23). Jak bardzo będzie poruszony, gdy po zmartwychwstaniu dowie się, że jego wiara i cierpliwość przyniosły błogosławieństwa wszystkim narodom! (Rodz. 22:18). Czego się z tego uczymy? Być może nie zobaczymy, jak wszystkie obietnice Jehowy spełniają się za naszego życia. Jeśli jednak wzorem Abrahama jesteśmy cierpliwi, możemy być pewni, że Jehowa będzie nam błogosławił już teraz, a w obiecanym nowym świecie nagrodzi nas życiem wiecznym (Marka 10:29, 30). w23.08 35:14

W młodości król Uzzjasz był pokorny. Przejawiał „bojaźń przed prawdziwym Bogiem”. A Jehowa błogosławił mu przez większość jego 68-letniego życia (2 Kron. 26:1-4). Uzzjasz pokonał wiele wrogich narodów i zadbał o to, żeby Jerozolima była dobrze chroniona (2 Kron. 26:6-15). Z pewnością cieszył się ze wszystkiego, co z pomocą Jehowy udało mu się osiągnąć (Kazn. 3:12, 13). Król Uzzjasz był przyzwyczajony, że to on wydaje innym polecenia. Być może zaczął myśleć, że wszystko mu wolno. Pewnego razu wszedł do świątyni Jehowy i zuchwale chciał spalić na ołtarzu kadzidło, chociaż królowie nie mogli tego robić (2 Kron. 26:16-18). Gdy arcykapłan Azariasz próbował go skorygować, Uzzjasz wybuchnął gniewem. Niestety, zaprzepaścił to, co do tej pory osiągnął, i został porażony trądem (2 Kron. 26:19-21). Gdyby nie stracił pokory, jego losy potoczyłyby się zupełnie inaczej! w23.09 38:9-10

Nawet po tym, jak apostoł Piotr został namaszczony duchem, musiał zmagać się ze swoimi słabościami. W 36 roku n.e. był świadkiem tego, jak na Korneliusza, nieobrzezanego człowieka z innego narodu, został wylany duch święty. Było to wyraźnym dowodem, że Bóg nie jest stronniczy i że poganie mogą wejść w skład zboru chrześcijańskiego (Dzieje 10:34, 44, 45). Po tym wydarzeniu Piotr nie miał oporów przed spożywaniem posiłków z poganami, co wcześniej było dla niego nie do pomyślenia. Ale chrześcijanie pochodzenia żydowskiego uważali, że Żydzi nie powinni tego robić. Gdy osoby o takich poglądach przybyły do Antiochii, Piotr najwyraźniej bał się je urazić i przestał jadać z braćmi z innych narodów. Apostoł Paweł dostrzegł tę hipokryzję i publicznie go zganił (Gal. 2:13, 14). Mimo tego błędu Piotr się nie poddał. w23.09 40:8

Szczera samoanaliza może ujawnić pewne słabości, ale się nie zniechęcaj. „Pan [Jezus] jest życzliwy” i pomoże ci robić postępy (1 Piotra 2:3). Apostoł Piotr zapewnia: „Sam Bóg (...) całkowicie was wyszkoli. On sprawi, że będziecie niezłomni”. Z początku Piotr nie czuł się godny nawet przebywać w obecności Syna Bożego (Łuk. 5:8). Ale dzięki życzliwemu wsparciu Jehowy, a także samego Jezusa, nie poddał się i dalej wiernie go naśladował. Z czasem otrzymał zaszczyt ‛wejścia do wiecznego Królestwa naszego Pana i Wybawcy, Jezusa Chrystusa’ (2 Piotra 1:11). Jaka wspaniała nagroda! Jeśli tak jak Piotr się nie poddajesz i pozwalasz, by Jehowa cię szkolił, ty również otrzymasz nagrodę życia wiecznego. ‛Osiągniesz cel swojej wiary — swoje wybawienie’ (1 Piotra 1:9). w23.09 41:16-17

Wokół przybytku znajdował się jeden dziedziniec — otwarty, ogrodzony teren, gdzie kapłani wykonywali swoje obowiązki. Stał tam duży miedziany ołtarz całopalny, a także miedziany basen, w którym kapłani oczyszczali się przed przystąpieniem do świętej służby (Wyjścia 30:17-20; 40:6-8). Obecnie ostatek pomazańców wiernie usługuje na ziemskim dziedzińcu wewnętrznym duchowej świątyni. Wielki basen przypomina im — a także wszystkim innym chrześcijanom — jak ważne jest zachowywanie moralnej i duchowej czystości. A gdzie swoją służbę pełni „wielka rzesza”? Apostoł Jan zobaczył, że osoby wchodzące w jej skład ‛stoją przed tronem’. Oznacza to, że „dniem i nocą pełnią dla (...) [Boga] świętą służbę” na dziedzińcu zewnętrznym (Obj. 7:9, 13-15). Jesteśmy bardzo wdzięczni Jehowie, że możemy Go wielbić w Jego wielkiej duchowej świątyni! w23.10 45:15-16

Jehowa dodaje nam sił między innymi poprzez starszych (Izaj. 32:1, 2). Jeśli czujesz się przytłoczony, możesz podzielić się z nimi swoimi odczuciami. Z wdzięcznością przyjmij oferowaną przez nich pomoc. W ten sposób Jehowa może ci dodać sił. Sił może nam także dodać oparta na Biblii nadzieja życia wiecznego — w raju na ziemi lub w niebiańskim Królestwie (Rzym. 4:3, 18, 19). Ta nadzieja pomaga nam trwać w próbach, głosić dobrą nowinę i wywiązywać się z różnych zadań w zborze (1 Tes. 1:3). Ta sama nadzieja dodawała sił apostołowi Pawłowi. ‛Znosił ucisk’, ‛przeżywał rozterki’, ‛był prześladowany’ i czuł się ‛powalony’. Zagrożone było nawet jego życie (2 Kor. 4:8-10). Paweł czerpał siły ze skupiania się na swojej nadziei na przyszłość (2 Kor. 4:16-18). Rozmyślał o nadziei na życie wieczne w niebie i w rezultacie czuł, że „dzień po dniu się odnawia”. w23.10 43:14-17

Kiedy się modlisz, zastanów się, czy z punktu widzenia Jehowy jest to właściwy czas na spełnienie twojej prośby. Możemy uważać, że potrzebujemy natychmiastowej odpowiedzi na nasze modlitwy. Ale tak naprawdę to Jehowa wie, kiedy najlepiej nam pomóc (1 Piotra 5:6, 7). Gdy nie otrzymujemy od razu tego, o co prosimy, może nam się wydawać, że odpowiedź Jehowy brzmi: „Nie”. Ale tak naprawdę może brzmieć: „Jeszcze nie”. Pewien młody brat modlił się o wyleczenie z choroby. Ale jego zdrowie się nie polepszyło. Gdyby został cudownie uzdrowiony, Szatan mógłby twierdzić, że ten brat nadal służy Jehowie tylko z tego powodu (Hioba 1:9-11; 2:4). Poza tym Jehowa wyznaczył już czas, kiedy usunie wszystkie choroby (Izaj. 33:24; Obj. 21:3, 4). Póki co nie możemy się spodziewać cudownych uzdrowień. Ten brat mógłby więc prosić Jehowę o siły i spokój umysłu, które pomogą mu przetrwać chorobę i dalej wiernie służyć Bogu. w23.11 49:13

Samson popełnił poważny błąd, ale się nie poddał. Dalej szukał okazji, żeby wykonać zlecone przez Boga zadanie i pokonać Filistynów (Sędz. 16:28-30). Błagał Jehowę: „Daj mi się zemścić na Filistynach”. A On odpowiedział na jego modlitwę i w cudowny sposób przywrócił mu siły. Przy tej okazji Samson zgładził więcej Filistynów niż kiedykolwiek wcześniej. Chociaż nie uniknął przykrych konsekwencji swojego błędu, nie przestał spełniać woli Jehowy. Czego się z tego uczymy? Nawet jeśli popełnimy błąd i zostaniemy skarceni, a może nawet stracimy jakiś przywilej, nie możemy się poddawać. Pamiętajmy, że Jehowa nie spisuje nas na straty (Ps. 103:8, 9). Mimo naszych potknięć możemy tak jak Samson dalej być dla Niego użyteczni. w23.09 37:15-16

Dzięki wytrwałości podobasz się Jehowie. Oczywiście nie znaczy to, że twoje problemy i próby sprawiają Mu radość. To ty sprawiasz Mu radość. Swoją wytrwałością zyskujesz Jego uznanie. To niezwykłe błogosławieństwo! (Ps. 5:12). Jak pamiętamy, Abraham wyszedł z prób zwycięsko i zyskał uznanie Jehowy. On uważał go za swojego przyjaciela i uznał za prawego (Rodz. 15:6; Rzym. 4:13, 22). Podobnie może być z nami. Uznanie Boga nie zależy od tego, jak wiele robimy w służbie dla Niego albo jakie mamy przywileje. Zależy raczej od tego, czy jesteśmy Mu wierni w obliczu prób. A taką wytrwałość może okazywać każdy z nas — bez względu na wiek, warunki czy zdolności. Czy właśnie teraz wiernie trwasz w jakieś próbie? Jeśli tak, możesz być pewien, że Bóg darzy cię uznaniem. Ta świadomość wywiera na nas ogromny wpływ — umacnia naszą nadzieję. w23.12 51:13-14

Chrześcijanin musi umiejętnie komunikować się z innymi. Oznacza to, że powinien uważnie ich słuchać i uwzględniać ich myśli i uczucia (Prz. 20:5). Może nauczyć się odczytywać czyjś ton głosu, wyraz twarzy i mowę ciała. Ale nie da się tego opanować bez poświęcania ludziom czasu. Jeśli ciągle używasz do komunikacji urządzeń elektronicznych — na przykład wysyłasz e-maile lub inne wiadomości tekstowe — może to negatywnie wpłynąć na twoją umiejętność prowadzenia rozmów twarzą w twarz. Dlatego szukaj okazji, żeby rozmawiać z innymi osobiście (2 Jana 12). Dojrzały chrześcijanin musi również umieć zapewnić utrzymanie sobie i swojej rodzinie (1 Tym. 5:8). Warto, żebyś nabywał praktycznych umiejętności, które pomogą ci znaleźć zatrudnienie (Dzieje 18:2, 3; 20:34; Efez. 4:28). Staraj się zyskać opinię kogoś, kto ciężko pracuje i wykonuje swoje zadania do końca. Jeśli ci się to uda, łatwiej będzie ci znaleźć pracę i ją utrzymać. w23.12 53:12-13

W Biblii określenie „dzień Jehowy” odnosi się do czasu, gdy Jehowa osądzi wrogów i wybawi swoich sług. Czasami wykonywał On wyroki już w przeszłości (Izaj. 13:1, 6; Ezech. 13:5; Sof. 1:8). W naszych czasach dzień Jehowy rozpocznie się od ataku na Babilon Wielki, a zakończy Armagedonem. Żeby przeżyć ten dzień, musimy przygotowywać się już teraz. Ale Jezus uczył, że nie tylko musimy się przygotować na „wielki ucisk”, ale też ‛stale być na niego gotowi’ (Mat. 24:21; Łuk. 12:40). W 1 Liście do Tesaloniczan apostoł Paweł posłużył się wieloma przykładami, które miały pomóc chrześcijanom stale zachowywać gotowość na dzień sądu Jehowy. Paweł wiedział, że ten dzień nie nadejdzie od razu (2 Tes. 2:1-3). Mimo to zachęcał braci, żeby przygotowywali się na niego tak, jak gdyby miał nastać jutro. w23.06 26:1-2

W latach siedemdziesiątych w japońskim mieście Tokio wzniesiono 60-piętrowy wieżowiec. Ludzie zastanawiali się, czy będzie on w stanie przetrwać częste w tej okolicy trzęsienia ziemi. Dzięki czemu było to możliwe? Zaprojektowano go tak, żeby był wytrzymały, a zarazem na tyle elastyczny, by absorbować wstrząsy sejsmiczne. Do takiego budynku można przyrównać chrześcijan. W jakim sensie? Chrześcijanin musi być niewzruszony, a zarazem elastyczny. Musi być niezłomny i niewzruszony, jeśli chodzi o przestrzeganie praw i zasad Jehowy. Jest ‛gotowy okazywać posłuszeństwo’ i nie idzie na kompromis. Z drugiej strony musi być ‛rozsądny’, czyli elastyczny, gdy sytuacja na to pozwala lub nawet tego wymaga (Jak. 3:17). Chrześcijanin, który przejawia taką równowagę, nie popada w skrajności — nie jest ani zbyt surowy, ani zbyt pobłażliwy. w23.07 31:1-2

Jezus musiał odrzucać pokusy podsuwane przez Szatana, między innymi bezpośrednie ataki na jego lojalność wobec Boga (Mat. 4:1-11). Szatan był zdeterminowany skłonić Jezusa do grzechu i uniemożliwić mu zapłacenie okupu. W trakcie służby na ziemi Jezus przeszedł kolejne próby. Był prześladowany i grożono mu śmiercią (Łuk. 4:28, 29; 13:31). Musiał radzić sobie z niedoskonałością swoich uczniów (Marka 9:33, 34). Kiedy był sądzony, torturowano go i wyśmiewano. Potem w niezwykle bolesny i upokarzający sposób go stracono (Hebr. 12:1-3). Końcową część tej próby musiał przejść sam, bez ochrony Jehowy (Mat. 27:46). Wyraźnie widać, że złożenie ofiary okupu kosztowało Jezusa bardzo wiele. Czy nie czujemy do niego głębokiej miłości, gdy rozmyślamy o tym, na jakie poświęcenia się dla nas zdobył? w24.01 2:7-9

Cierpliwość pomaga nam w kontaktach z innymi. Dzięki niej uważnie słuchamy, kiedy ktoś mówi (Jak. 1:19). Przyczynia się też ona do zachowywania pokoju. Sprawi, że w stresującej sytuacji nie zareagujemy impulsywnie i powstrzymamy się przed powiedzeniem czegoś nieżyczliwego. Nie wpadniemy też szybko w gniew, kiedy ktoś nas zrani. Zamiast odpłacać tym samym, będziemy ‛znosić jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczać sobie nawzajem’ (Kol. 3:12, 13). Kolejną korzyścią z okazywania cierpliwości jest podejmowanie lepszych decyzji. Zamiast działać pochopnie czy pod wpływem impulsu, poświęcimy czas na przemyślenie, jakie opcje mamy do wyboru. Na przykład kiedy szukamy zatrudnienia, moglibyśmy przyjąć pierwszą lepszą ofertę. Jeśli jednak jesteśmy cierpliwi, na spokojnie rozważymy między innymi to, jaki wpływ nowa praca będzie miała na naszą rodzinę i więź z Jehową. Cierpliwość może nam pomóc uniknąć podjęcia złej decyzji. w23.08 35:8-9

Jeśli czujesz się zniechęcony z powodu swoich grzesznych skłonności, rozmyślanie o obietnicy złożonej Jehowie wzmocni twoje postanowienie, żeby walczyć z pokusami. W jaki sposób? Kiedy oddajesz życie Jehowie, ‛wyrzekasz się’ samego siebie. Oznacza to, że rezygnujesz z osobistych pragnień i ambicji, które Mu się nie podobają (Mat. 16:24). Gdy więc staniesz przed próbą, nie będziesz zastanawiał się, co zrobić. Nie weźmiesz pod uwagę żadnej innej opcji poza jedną — wiernością wobec Jehowy. Będziesz zdecydowany Mu się podobać. Pod tym względem będziesz przypominać Hioba. Chociaż przeszedł on niezwykle trudne próby, stanowczo oświadczył: „Nie wyrzeknę się swojej nieskazitelności!” (Hioba 27:5). w24.03 10:6-7

Jehowa, „Bóg miłości”, jest przy nas! (2 Kor. 13:11). Interesuje się każdym z nas z osobna. Możemy być przekonani, że ‛jesteśmy otoczeni Jego lojalną miłością’ (Ps. 32:10). Im częściej rozmyślamy, w jaki sposób nam ją okazuje, tym bardziej jest dla nas realny i tym bliższy się nam staje. Możemy swobodnie się do Niego modlić i mówić Mu, jak bardzo potrzebujemy Jego miłości. Dzielmy się z Nim wszystkimi zmartwieniami i bądźmy przekonani, że On nas rozumie i jest gotowy nam pomóc (Ps. 145:19). Gorąca miłość Jehowy przyciąga nas tak, jak płonące ognisko w zimną noc. Jest ona nie tylko bardzo silna, ale również czuła. Niech zawsze otacza cię jej ciepło. I oby każdy z nas w odpowiedzi na tę miłość powtórzył za psalmistą: „Kocham Jehowę”! (Ps. 116:1). w24.01 4:19-20

Jezus nie poprzestał na zwykłym informowaniu innych, że Bóg ma na imię Jehowa. Żydzi, których nauczał, znali już to imię. Przede wszystkim jednak zależało mu na tym, żeby wyjaśnić, ‛jaki Bóg jest’ (Jana 1:17, 18). Na przykład Pisma Hebrajskie mówiły, że Jehowa jest miłosierny i współczujący (Wyjścia 34:5-7). Jezus zilustrował tę prawdę jaśniej niż kiedykolwiek wcześniej, podając przypowieść o zagubionym synu i jego ojcu. Kiedy czytamy o ojcu, który zobaczył swojego syna, „gdy [ten] był jeszcze daleko”, wybiegł mu na spotkanie, przytulił go i z całego serca mu przebaczył, wyraźnie widzimy, jak bardzo miłosierny i współczujący jest Jehowa (Łuk. 15:11-32). Jezus pomógł innym zrozumieć, jaki tak naprawdę jest jego Ojciec. w24.02 6:8-9

Jehowa zapewnia orzeźwienie i pokrzepienie osobom przygnębionym. Jak możemy Go w tym naśladować? Możemy między innymi pielęgnować cechy, które pomagają nam zapewniać innym pocieszenie. Jakie to cechy? Dzięki czemu zachowamy miłość potrzebną do tego, żebyśmy ‛wciąż pocieszali się nawzajem’? (1 Tes. 4:18). Powinniśmy rozwijać takie piękne cechy, jak empatia, miłość braterska czy życzliwość (Kol. 3:12; 1 Piotra 3:8). Jak mogą nam one pomóc? Kiedy współczucie i powiązane z nim cechy staną się częścią naszej osobowości, pocieszanie innych będzie przychodzić nam naturalnie. Jak powiedział Jezus, „usta mówią to, czym jest przepełnione serce. Dobry człowiek ze swego skarbca z dobrymi rzeczami wydobywa rzeczy dobre” (Mat. 12:34, 35). Pocieszanie braci i sióstr, którzy tego potrzebują, jest naprawdę ważnym sposobem wyrażania naszej miłości. w23.11 47:10-11

Żeby zrozumieć proroctwa zapisane w Biblii, potrzebujemy pomocy. Zilustrujmy to przykładem. Wyobraź sobie, że jedziesz jakąś drogą po raz pierwszy, ale podróżuje z tobą przyjaciel, który bardzo dobrze zna okolicę. Czy chciałbyś, żeby powiedział ci, gdzie jechać? Oczywiście! Jehowa jest jak taki przyjaciel. Wie, gdzie znajdujemy się w strumieniu czasu i jakie wydarzenia są jeszcze przed nami. Dlatego żeby zrozumieć proroctwa biblijne, musimy pokornie prosić Go o pomoc (Dan. 2:28; 2 Piotra 1:19, 20). Tak jak każdy dobry rodzic, Jehowa chce dla swoich dzieci szczęśliwej przyszłości (Jer. 29:11). Ale w przeciwieństwie do ludzi On potrafi precyzyjnie przewidzieć przyszłość. Polecił zapisać w swoim Słowie proroctwa, żebyśmy wiedzieli o ważnych wydarzeniach, jeszcze zanim one nastąpią (Izaj. 46:10). w23.08 34:3-4