Listopad

Jeśli jesteś rodzicem, pomóż dzieciom przygotowywać komentarze dostosowane do ich wieku. Czasami w trakcie studium omawiamy trudniejsze tematy, na przykład problemy małżeńskie albo kwestie dotyczące moralności. Ale prawdopodobnie znajdzie się jakiś akapit, przy omawianiu którego mogą się zgłosić dzieci. Wyjaśnij im też, że zapewne nie odpowiedzą za każdym razem, gdy podniosą rękę. Dzięki temu nie zniechęcą się, gdy prowadzący poprosi o wypowiedź kogoś innego (1 Tym. 6:18). Wszyscy możemy przygotowywać budujące komentarze, które przysparzają chwały Jehowie i zachęcają naszych współwyznawców (Prz. 25:11). Co prawda możemy od czasu do czasu podzielić się jakimś własnym przeżyciem, ale nie powinniśmy mówić o sobie zbyt wiele (Prz. 27:2; 2 Kor. 10:18). Staramy się raczej kierować uwagę na Jehowę, Jego Słowo i Jego lud (Obj. 4:11). w23.04 18:17-18

Do zachowywania czujności i trzeźwości umysłu niezbędna jest miłość (Mat. 22:37-39). Miłość do Boga pomaga nam wytrwale głosić mimo wszelkich trudności, jakie mogą z tego wynikać (2 Tym. 1:7, 8). Z miłości do tych, którzy nie podzielają naszych przekonań, głosimy nawet telefonicznie i listownie. Nie tracimy nadziei, że ludzie z czasem się zmienią i zaczną postępować właściwie (Ezech. 18:27, 28). Kochamy również naszych współwyznawców. Taką miłość okazujemy, gdy ‛jedni drugich zachęcamy i budujemy’ (1 Tes. 5:11). Przypominamy walczących ramię w ramię żołnierzy, którzy się nawzajem wspierają. Nigdy nie chcielibyśmy świadomie ranić braci i sióstr ani odpłacać krzywdą za krzywdę (1 Tes. 5:13, 15). Naszą miłość widać też w tym, że szanujemy braci, którzy przewodzą w zborze (1 Tes. 5:12). w23.06 26:6, 10-11

Jeden ze sposobów na wzmacnianie wiary to rozmyślanie o okupie. Jest on gwarancją, że obietnice Boga się spełnią. Kiedy rozmyślamy o tym, dlaczego okup został dostarczony i z czym się to wiązało, Boża obietnica wiecznego życia w lepszym świecie staje się dla nas bardziej realna. Dlaczego możemy tak powiedzieć? Pomyślmy: Z czym wiązała się ofiara okupu? Jehowa posłał z nieba swojego ukochanego pierworodnego Syna — najbliższą Mu osobę — żeby urodził się jako doskonały człowiek. Jezus przechodził na ziemi wszelkiego rodzaju trudności. A na koniec bardzo cierpiał i poniósł okrutną śmierć. Na jak wielkie poświęcenie zdobył się Jehowa! Nasz kochający Bóg nigdy by nie pozwolił, żeby Jego Syn cierpiał i umarł tylko po to, żeby zapewnić nam lepsze, ale bardzo krótkie życie (Jana 3:16; 1 Piotra 1:18, 19). Ponieważ Jehowa zapłacił tak wysoką cenę, dopilnuje, żeby życie bez końca w nowym świecie stało się rzeczywistością. w23.04 19:8-9

Czy Jehowa pragnie wskrzesić zmarłych? Z całą pewnością. Natchnął wielu pisarzy, żeby zawarli w Biblii Jego obietnicę dotyczącą przyszłego zmartwychwstania (Izaj. 26:19; Obj. 20:11-13). A gdy Jehowa coś obiecuje, zawsze to spełnia (Joz. 23:14). On wręcz nie może się doczekać czasu, kiedy przywróci zmarłym życie. Pomyślmy o tym, co powiedział Hiob. Był pewien, że nawet jeśli umrze, Jehowa będzie pragnął znowu go zobaczyć (Hioba 14:14, 15). I tak samo tęskni On za wszystkimi swoimi sługami, którzy zmarli. Bardzo chce przywrócić ich do życia, zdrowych i szczęśliwych. A co z miliardami ludzi, którzy umarli, ale nie mieli możliwości poznać Jehowy? Nasz kochający Bóg chce wskrzesić także ich (Dzieje 24:15). Da im szansę, żeby zostali Jego przyjaciółmi i żyli wiecznie na ziemi (Jana 3:16). w23.04 16:5-6

Jak możesz umocnić swoją nadzieję? Jeśli spodziewasz się żyć wiecznie na rajskiej ziemi, czytaj biblijne opisy raju i o nich rozmyślaj (Izaj. 25:8; 32:16-18). Rozmyślaj też o tym, jak będzie wyglądało tam życie. Wyobrażaj sobie, że tam jesteś. Jeżeli nadzieja na nowy świat jest żywa w naszym umyśle, problemy będą dla nas ‛chwilowe i lekkie’ (2 Kor. 4:17). Nadzieja, którą daje Jehowa, może ci dodać sił. On zapewnił wszystko, co niezbędne, żebyś mógł czerpać od Niego siły. Jeśli więc potrzebujesz pomocy, żeby wywiązać się z jakiegoś zadania, przetrwać próbę lub zachować radość, zwracaj się do Niego w żarliwych modlitwach i szukaj Jego kierownictwa przez studium osobiste. Korzystaj z pokrzepienia, jakie zapewniają ci bracia i siostry. Poświęcaj czas, żeby regularnie rozmyślać o swojej nadziei na przyszłość. Wtedy Bóg ‛stosownie do swojej wielkiej potęgi umocni cię wszelką mocą, żebyś mógł znieść wszystko cierpliwie i z radością’ (Kol. 1:11). w23.10 43:19-20

Mamy wiele powodów, żeby dziękować Jehowie w modlitwie. Możemy dziękować Mu za każdą dobrą rzecz, którą mamy — przecież każdy dobry dar pochodzi od Niego (Jak. 1:17). Na przykład możemy wyrażać wdzięczność za dzieła stwórcze i za to, że ziemia jest taka piękna. Możemy też dziękować Mu za życie, rodzinę, przyjaciół i naszą nadzieję, a przede wszystkim za to, że chce się z nami przyjaźnić. Być może będziemy musieli zdobywać się na wysiłki, żeby rozmyślać o powodach, dla których my osobiście jesteśmy wdzięczni Jehowie. Żyjemy w świecie, w którym ludzie na ogół są niewdzięczni. Skupiają się na tym, czego chcą, a nie na tym, jak mogą okazywać wdzięczność za to, co mają. Gdyby taki sposób myślenia się nam udzielił, nasze modlitwy mogłyby się stać po prostu listą próśb. Żeby temu zapobiec, musimy dalej rozwijać i wyrażać wdzięczność za wszystko, co Jehowa dla nas robi (Łuk. 6:45). w23.05 20:8-9

Ponieważ Jehowa nas kocha, nasze cierpienia sprawiają Mu ból (Izaj. 63:9). Mimo to nie chroni nas przed wszystkimi próbami, które można przyrównać do rzek lub płomieni (Izaj. 43:2). Obiecuje jednak, że pomoże nam przez nie przejść i nie pozwoli, żeby wyrządziły nam trwałą szkodę. Zapewnia nam też swojego potężnego ducha, żebyśmy mogli wytrwać (Łuk. 11:13; Filip. 4:13). Dlatego możemy być pewni, że zawsze otrzymamy dokładnie to, czego potrzebujemy, żeby zachować lojalność wobec Jehowy. On oczekuje, że będziemy Mu ufać (Hebr. 11:6). Czasami nasze próby mogą nam się wydawać nie do pokonania. Możemy nawet zacząć wątpić w to, czy Jehowa nam pomoże. Ale Biblia nas zapewnia, że dzięki sile od Boga możemy „pokonać mur” (Ps. 18:29). Zamiast więc skupiać się na wątpliwościach, powinniśmy z pełnym przekonaniem modlić się do Jehowy i ufać, że odpowie na nasze modlitwy (Jak. 1:6, 7). w23.11 49:8-9

Jaki piękny opis prawdziwej miłości! Te słowa są bardzo zachęcające dla małżeństw: wy też możecie darzyć się trwałą miłością. To, czy małżonkowie będą się darzyć silną miłością przez całe życie, zależy od nich. Zilustrujmy to przykładem: ognisko może palić się bez końca — pod warunkiem że dorzuca się do niego drewna. Jeśli nikt tego nie robi, ogień w końcu zgaśnie. Podobnie mąż i żona mogą się cieszyć silną miłością przez całe życie — pod warunkiem że będą dbali o łączącą ich więź. Czasami mogą mieć wrażenie, że ich miłość gaśnie, szczególnie kiedy czują się przytłoczeni problemami finansowymi, zdrowotnymi albo związanymi z wychowywaniem dzieci. Żeby więc podtrzymywać „płomień Jah”, zarówno mąż, jak i żona powinni wzmacniać swoją więź z Jehową. w23.05 23:1-3

Co musimy robić, żeby przejawiać odwagę? Rodzice mogą nas zachęcać do okazywania tej cechy, ale nie mogą nam jej przekazać w dziedzictwie. Nabywanie odwagi przypomina nabywanie jakiejś nowej umiejętności. Jeden ze sposobów polega na uważnym obserwowaniu instruktora i naśladowaniu tego, co robi. Podobnie możemy uczyć się odwagi, obserwując, jak inni ją przejawiają, i potem biorąc z nich przykład. Tak jak Daniel, powinniśmy dobrze poznać Słowo Boże. Musimy nawiązać z Jehową bliską więź przez swobodne i częste rozmawianie z Nim. I musimy ufać Jehowie, przekonani, że zawsze będzie nas wspierał. Dzięki temu będziemy odważni, kiedy nasza wiara zostanie wystawiona na próbę. Odważni ludzie często zyskują szacunek drugich. Mogą też pomóc szczerym osobom poznać Jehowę. Mamy więc ważne powody, by wypracowywać w sobie odwagę. w23.08 33:2, 8-9

Greckie słowo oddane tu jako „sprawdzać” było używane w odniesieniu do badania jakości metali szlachetnych. Musimy więc sprawdzać, czy to, co słyszymy lub czytamy, jest prawdziwe. W miarę zbliżania się wielkiego ucisku będzie to miało dla nas jeszcze większe znaczenie. Zamiast naiwnie wierzyć we wszystko, co mówią inni, korzystajmy ze zdolności myślenia — porównujmy to, co czytamy lub słyszymy, z tym, co mówi Biblia i organizacja Jehowy. Dzięki temu nie damy się zwieść demonicznej propagandzie ani żadnym podstępom (Prz. 14:15; 1 Tym. 4:1). Słudzy Jehowy jako grupa przetrwają wielki ucisk. Jednak nikt z nas z osobna nie wie, co przyniesie jutro (Jak. 4:14). Bez względu na to, czy dożyjemy wielkiego ucisku, czy nie, jeśli zachowamy wierność, otrzymamy nagrodę życia wiecznego. Obyśmy wszyscy skupiali się na naszej wspaniałej nadziei i byli stale gotowi na dzień Jehowy! w23.06 26:15-16

Nie wiemy, w jaki sposób spełnią się niektóre proroctwa biblijne (Dan. 12:8, 9). Ale fakt, że nie w pełni rozumiemy dane proroctwo, nie oznacza, że się ono nie urzeczywistni. Możemy ufać, że Jehowa we właściwym czasie wyjawi nam to, co musimy wiedzieć — tak jak to robił w przeszłości. W przyszłości narody ogłoszą „pokój i bezpieczeństwo” (1 Tes. 5:3). Wtedy światowe systemy polityczne zwrócą się przeciwko religii fałszywej i ją zniszczą (Obj. 17:16, 17). Potem zaatakują też lud Boży (Ezech. 38:18, 19). Te wydarzenia doprowadzą do ostatecznej wojny — Armagedonu (Obj. 16:14, 16). Możemy być pewni, że stanie się to już wkrótce. Ale zanim to nastąpi, dalej okazujmy wdzięczność naszemu kochającemu niebiańskiemu Ojcu, zwracając pilną uwagę na proroctwa biblijne i pomagając w tym innym. w23.08 34:19-20

Kiedy apostoł Paweł omawiał temat wiary, nadziei i miłości, na koniec powiedział, że „największa z nich jest miłość” (1 Kor. 13:13). Dlaczego mógł tak powiedzieć? W przyszłości nie będziemy już potrzebowali wiary w Boże obietnice dotyczące nowego świata ani nadziei na to, że się spełnią, ponieważ już do tego dojdzie. Ale zawsze będziemy potrzebować miłości do Jehowy i do ludzi. Tak naprawdę ta miłość będzie się umacniać bez końca. Miłość jest też cechą charakterystyczną prawdziwych chrześcijan. Jezus powiedział apostołom: „Po miłości widocznej wśród was wszyscy rozpoznają, że jesteście moimi uczniami” (Jana 13:35). Poza tym miłość pomaga nam zachowywać jedność. Paweł nazwał miłość „doskonałą więzią jedności” (Kol. 3:14). Apostoł Jan napisał do współwyznawców: „Kto kocha Boga, musi też kochać swojego brata” (1 Jana 4:21). Kiedy kochamy innych, pokazujemy, że kochamy też Boga. w23.11 47:1, 3

W Biblii życie chrześcijanina przyrównano do wyścigu. Ci, którzy dobiegną do mety, otrzymają nagrodę życia wiecznego (2 Tym. 4:7, 8). Musimy robić wszystko, co możemy, żeby nie przerywać tego biegu, szczególnie że jego koniec jest bliżej niż kiedykolwiek wcześniej. Apostoł Paweł wskazał, co pomoże w tym również nam. Polecił, żebyśmy ‛odrzucili wszelki ciężar i wytrwale biegli w wyznaczonym nam wyścigu’. Czy Paweł miał na myśli, że chrześcijanin powinien uwolnić się od wszystkich obciążeń? Nie, nie o to mu chodziło. Miał raczej na myśli, że powinniśmy pozbyć się każdego zbędnego ciężaru. Mógłby nas on spowalniać i pozbawiać sił. Żeby wytrwale biec, musimy szybko rozpoznawać każdą taką rzecz i ją odrzucać. Jednocześnie nie chcemy pozbywać się tego, co powinniśmy dźwigać. W przeciwnym razie moglibyśmy zostać zdyskwalifikowani (2 Tym. 2:5). w23.08 36:1-2

Rozsądek pomaga nam szanować punkt widzenia innych. Na przykład niektóre siostry robią sobie makijaż, a inne nie. Niektórzy chrześcijanie lubią czasami napić się alkoholu, a inni się od niego powstrzymują. Wszyscy chcemy mieć dobre zdrowie, ale dbamy o nie na różne sposoby. Gdybyśmy tak mocno obstawali przy własnych decyzjach, że narzucalibyśmy je innym w zborze, moglibyśmy kogoś zgorszyć i doprowadzić do podziałów (1 Kor. 8:9; 10:23, 24). Na przykład zamiast wyznaczać sztywne reguły dotyczące ubioru, Jehowa daje nam pewne zasady. Mamy ubierać się w sposób odpowiedni dla sług Bożych, świadczący o rozsądku, skromności i „trzeźwości umysłu” (1 Tym. 2:9, 10). Nie chcemy więc swoim ubiorem zwracać na siebie niestosownej uwagi. Poza tym zasady biblijne pomogą starszym unikać narzucania innym reguł dotyczących ubioru i fryzury. w23.07 32:13-14

Jehowa pokazał nam, jak możemy zapewnić sobie szczęśliwą przyszłość. Ci, którzy przyjmują zaproszenie od hałaśliwej „głupiej kobiety”, skupiają się na ‛słodkich’ przyjemnościach. Ich postępowanie doprowadzi do tego, że ‛znajdą się głęboko w grobie’ (Prz. 9:13, 17, 18). Zupełnie inna przyszłość czeka tych, którzy przyjmują zaproszenie „prawdziwej mądrości”! (Prz. 9:1). Uczymy się kochać to, co kocha Jehowa, i nienawidzić tego, czego On nienawidzi (Ps. 97:10). Mamy też satysfakcję z zapraszania innych, żeby też odnieśli korzyści z „prawdziwej mądrości”. Niejako ‛wołamy ze wzniesień ponad miastem’ i zachęcamy: „Niech przyjdzie tutaj każdy, kto jest niedoświadczony”. A korzyści, które odnosimy my sami oraz inni przyjmujący to zaproszenie, nie ograniczają się tylko do teraźniejszości. Są trwałe — jeśli ‛idziemy naprzód, kierując się zrozumieniem’, osiągniemy życie wieczne (Prz. 9:3, 4, 6). w23.06 28:17-18

Jak się czujesz, kiedy współpracownik albo kolega ze szkoły zadaje ci pytania dotyczące twoich przekonań religijnych? Czy się stresujesz? Większość z nas tak. Ale takie pytania mogą dać nam wgląd w to, co myśli i w co wierzy druga osoba, a także dać nam okazję, żeby podzielić się z nią dobrą nowiną. Czasem jednak ktoś może poruszać takie kwestie, bo się z nami nie zgadza albo chce z nami polemizować. Nie powinno nas to dziwić. Niektórzy mają błędny obraz naszych wierzeń (Dzieje 28:22). Poza tym żyjemy w „dniach ostatnich”, gdy wielu ludzi jest ‛zawziętych’, a nawet agresywnych (2 Tym. 3:1, 3). Być może się zastanawiasz: „Jak mogę być miły i taktowny, kiedy ktoś podważa moje oparte na Biblii przekonania?”. Co ci w tym pomoże? Jednym słowem — łagodność. Osoba łagodna nie daje się łatwo wyprowadzić z równowagi. Potrafi nad sobą zapanować, gdy ktoś ją prowokuje albo gdy nie jest pewna, jak odpowiedzieć. w23.09 39:1-2

Czasami otrzymujemy rady, które chronią nas przed wszystkim, co mogłoby osłabić naszą więź z Jehową, na przykład przed materializmem. W takich sytuacjach stosowanie się do wskazówek Jehowy jest dla nas korzystne (Izaj. 48:17, 18; 1 Tym. 6:9, 10). Bez wątpienia Jehowa dalej będzie posługiwał się swoimi przedstawicielami na ziemi, żeby zapewniać nam kierownictwo zarówno w trakcie wielkiego ucisku, jak i później — podczas Tysiącletniego Panowania. Czy będziemy stosować się do Jego wskazówek? Wiele będzie zależało od tego, jak reagujemy na nie już teraz. Dlatego zawsze poddawajmy się kierownictwu Jehowy zapewnianemu między innymi przez mężczyzn wyznaczonych do tego, żeby nad nami czuwali (Izaj. 32:1, 2; Hebr. 13:17). Wtedy będziemy mogli w pełni ufać naszemu Przewodnikowi, Jehowie, który pomaga nam unikać duchowych zagrożeń i prowadzi nas do celu — do życia wiecznego w nowym świecie. w24.02 8:17-18

Apostoł Paweł prowadził w służbie dla Jehowy satysfakcjonujące życie, ale stawał przed wieloma wyzwaniami. Często odbywał długie podróże, a w tamtych czasach nie było to łatwe. Nieraz znajdował się w „niebezpieczeństwach na rzekach” i „w niebezpieczeństwach ze strony bandytów”. Bywał też brutalnie traktowany przez przeciwników (2 Kor. 11:23-27). A jego współwyznawcy nie zawsze doceniali szczere wysiłki, na jakie się zdobywał, żeby im pomagać (2 Kor. 10:10; Filip. 4:15). Co pomagało Pawłowi trwać w służbie? Zarówno z Pism, jak i z własnych przeżyć wiele się nauczył o osobowości Jehowy. Przekonał się, że On go kocha (Rzym. 8:38, 39; Efez. 2:4, 5). I sam bardzo Go pokochał. Dowodził tej miłości tym, że ‛w dalszym ciągu usługiwał świętym’ (Hebr. 6:10). w23.07 30:5-6

Biblia nazywa świeckie rządy „władzami zwierzchnimi”. Większość ludzi przyznaje, że są one potrzebne i że powinno się przestrzegać przynajmniej niektórych ustanowionych przez nie praw. Ale bywa, że te same osoby nie mają ochoty stosować się do praw, które wydają im się niesprawiedliwe lub zbyt wymagające. Biblia mówi, że ludzkie rządy powodują wiele cierpień, że są pod kontrolą Szatana i że wkrótce zostaną zniszczone (Ps. 110:5, 6; Kazn. 8:9; Łuk. 4:5, 6). Ale czytamy w niej też, że „każdy, kto sprzeciwia się władzy, przeciwstawia się porządkowi ustalonemu przez Boga”. Obecnie Jehowa tymczasowo pozwala rządom sprawować władzę, żeby panował porządek. Dlatego musimy ‛oddawać wszystkim, co im się należy’, między innymi podatki, szacunek i posłuszeństwo (Rzym. 13:1-7). Niekiedy moglibyśmy dojść do wniosku, że jakieś prawo jest niewygodne lub niesprawiedliwe albo że przestrzeganie go jest zbyt kosztowne. Ale chcemy być posłuszni Jehowie, a On oczekuje, że będziemy okazywać władzom posłuszeństwo — oczywiście jeśli nie koliduje to z Jego przykazaniami (Dzieje 5:29). w23.10 42:9-10

W czasie, gdy Samson się urodził, nad Izraelem panowali Filistyni (Sędz. 13:1). Ich okrutna władza przyniosła Izraelitom mnóstwo cierpień. Jehowa wybrał Samsona, żeby ‛wybawił Izraelitów z rąk Filistynów’ (Sędz. 13:5). Żeby sprostać temu zadaniu, Samson musiał polegać na Jehowie. Pewnego razu wojska filistyńskie przybyły do Lechi — najwyraźniej leżącego w Judzie — żeby pojmać Samsona. Mieszkańcy Judy byli przerażeni, dlatego związali go dwoma nowymi powrozami i wydali Filistynom (Sędz. 15:9-13). Ale wtedy Samson „dzięki duchowi Jehowy nabrał siły” i uwolnił się z powrozów. Następnie „znalazł świeżą szczękę osła, chwycił ją” i zabił nią 1000 Filistynów! (Sędz. 15:14-16). w23.09 37:3-4

Jehowa stopniowo wyjawiał w Biblii swoje „wiecznotrwałe zamierzenie”. W ten czy inny sposób On zawsze osiąga swój cel, bo „sprawia, że wszystko służy realizacji Jego zamierzenia” (Prz. 16:4). To zamierzenie jest „wiecznotrwałe”, bo rezultaty działań Jehowy będą wieczne. Na czym więc polega Jego zamierzenie i jakich zmian dokonuje, żeby je realizować? Bóg powiedział pierwszym ludziom, jakie ma wobec nich zamierzenie. Mieli ‛być płodni i stać się liczni, napełnić ziemię i opanować ją’. Mieli też „panować nad (...) wszelkimi żywymi stworzeniami, które poruszają się po ziemi” (Rodz. 1:28). Gdy Adam i Ewa się zbuntowali, w rodzinie ludzkiej pojawił się grzech. Ale zamierzenie Jehowy nie legło w gruzach — zmienił On sposób jego realizacji. Natychmiast postanowił utworzyć w niebie Królestwo, które urzeczywistni Jego pierwotne zamierzenie dotyczące ludzkości i ziemi (Mat. 25:34). w23.10 44:6-7

Jehowa pomoże nam się nie poddawać. Nie zawsze jest to łatwe, zwłaszcza gdy z jakąś słabością zmagamy się przez długi czas. Niekiedy nasze słabości mogą się nam wydawać większym wyzwaniem niż te, z którymi musiał sobie radzić apostoł Piotr. Ale Jehowa może dodać nam sił (Ps. 94:18, 19). Na przykład pewien brat, zanim poznał prawdę, przez lata dopuszczał się praktyk homoseksualnych. Chociaż je porzucił, nadal zdarzało mu się walczyć ze złymi pragnieniami. Co pomogło mu im nie ulec? Wyjaśnił: „Jehowa dodaje nam sił. (...) Z pomocą Jego ducha (...) możemy dalej chodzić drogą prawdy. (...) Jehowa się mną posługuje i mimo moich niedoskonałości w dalszym ciągu mnie umacnia”. w23.09 40:12

Młodzi bracia, nie staniecie się dojrzali automatycznie. Musicie naśladować dobre przykłady, rozwijać umiejętność myślenia, stawać się godni zaufania, nabywać praktycznych umiejętności i przygotowywać się do przyszłych ról. Czasami myśl o tym, ile pracy cię czeka, może cię przytłaczać. Ale dasz sobie radę! Pamiętaj, że Jehowa chętnie ci pomoże (Izaj. 41:10, 13). Możesz też liczyć na braci i siostry ze zboru. Gdy w pełni wykorzystasz swój potencjał jako dojrzały chrześcijanin, będziesz prowadził bogate, satysfakcjonujące życie. Młodzi bracia, bardzo was kochamy! Oby Jehowa szczodrze błogosławił wam na drodze do osiągnięcia duchowej dojrzałości. w23.12 53:19-20

Wyobraź sobie, że jesteś na spotkaniu towarzyskim. Miło spędzasz czas z braćmi i siostrami i robicie sobie grupowe zdjęcie. Na wszelki wypadek robisz jeszcze dwa, gdyby pierwsze nie wyszło. Masz teraz trzy zdjęcia. Zauważasz zdjęcie, na którym jeden z braci nie wyszedł dobrze. Kasujesz je więc, bo masz jeszcze dwa, na których wszyscy, łącznie z tym bratem, się uśmiechają. Zazwyczaj miło wspominamy czas spędzony ze współwyznawcami. Ale przypuśćmy, że przy jednej z takich okazji brat lub siostra powie albo zrobi coś nieżyczliwego. Co powinniśmy zrobić z takim wspomnieniem? Czy nie warto byłoby się go pozbyć, tak jak nieudanego zdjęcia? (Efez. 4:32). Możemy tak zrobić, bo przecież mamy wiele miłych wspomnień związanych z tą osobą. Właśnie takie wspomnienia chcemy zachowywać i cenić. w23.11 47:16-17

Użyte tu greckie słowa wskazują, że ubiór chrześcijanki zawsze powinien być przyzwoity i pokazywać, że szanuje ona uczucia i opinie drugich. Jesteśmy dumni z naszych dojrzałych sióstr, które ubierają się skromnie! Kolejny przymiot wszystkich dojrzałych chrześcijanek to rozeznanie. Czym ono jest? To inaczej zdrowy rozsądek — zdolność odróżniania dobra od zła i dokonywania mądrych wyborów. Pomyślmy o Abigail. Jej mąż podjął złą decyzję, która mogła mieć tragiczne konsekwencje dla wszystkich domowników. Abigail natychmiast zaczęła działać. Jej zdrowy rozsądek ocalił życie wielu ludziom (1 Sam. 25:14-23, 32-35). Poza tym rozeznanie pozwala ocenić, kiedy coś powiedzieć, a kiedy milczeć. Pomaga też zachowywać równowagę w interesowaniu się innymi (1 Tes. 4:11). w23.12 52:8-9

Apostoł Paweł napisał te słowa do zboru w Rzymie. Tamtejsi bracia i siostry dowiedzieli się o Jehowie i Jezusie, rozwinęli wiarę i zostali chrześcijanami. W rezultacie ‛na podstawie wiary zostali uznani za prawych’ i Bóg namaścił ich swoim świętym duchem (Rzym. 5:1). Zyskali naprawdę solidną, wspaniałą nadzieję. Później Paweł napisał do namaszczonych chrześcijan w Efezie o nadziei, do której zostali powołani. Wiązała się ona z otrzymaniem „dziedzictwa dla świętych” (Efez. 1:18). A w liście do współwyznawców w Kolosach Paweł wskazał, gdzie ich nadzieja się urzeczywistni. Powiedział, że jest ‛zarezerwowana dla nich w niebiosach’ (Kol. 1:4, 5). Wynika stąd, że namaszczeni duchem chrześcijanie mają nadzieję na to, że zostaną wskrzeszeni do życia wiecznego w niebie, gdzie będą panować z Chrystusem (1 Tes. 4:13-17; Obj. 20:6). w23.12 51:4-5

Słowo oddane w tym wersecie jako „strzegł” było terminem wojskowym, którego używano w odniesieniu do żołnierzy chroniących miasto przed atakiem. Mieszkańcy takiego miasta mogli spać spokojnie, bo wiedzieli, że żołnierze strzegą bram. Podobnie gdy pokój Boży strzeże naszych serc i umysłów, czujemy się bezpieczni (Ps. 4:8). Nawet gdy nasza sytuacja nie zmienia się od razu, to tak jak opisana w Biblii Anna nadal możemy czuć pewną miarę spokoju (1 Sam. 1:16-18). A gdy jesteśmy spokojni, łatwiej nam myśleć trzeźwo i podejmować mądre decyzje. Co możemy zrobić? Gdy jesteś udręczony, niejako wezwij straże. Módl się, dopóki nie zaznasz pokoju Bożego (Łuk. 11:9; 1 Tes. 5:17). Jeśli znalazłeś się w ciężkim położeniu, nie ustawaj w modlitwie. Otrzymasz wtedy od Jehowy pokój, który będzie strzegł twojego serca i umysłu (Rzym. 12:12). w24.01 3:5-6

Żeby uświęcić imię swojego Ojca, Jezus zniósł wszelkie udręki, zniewagi i oszczerstwa. Wiedział, że był posłuszny swojemu Ojcu we wszystkim. Dlatego nie miał się czego wstydzić (Hebr. 12:2). Wiedział też, że w tych trudnych chwilach stał się celem bezpośredniego ataku Szatana (Łuk. 22:2-4; 23:33, 34). Z pewnością miał on nadzieję, że uda mu się złamać Jezusa. Jednak poniósł całkowitą porażkę! Jezus dowiódł ponad wszelką wątpliwość, że Szatan jest podłym kłamcą i że Jehowa rzeczywiście ma lojalnych sług, którzy zachowują nieskazitelność nawet w najcięższych próbach. Czy chcesz sprawiać radość naszemu Królowi, Jezusowi? Wysławiaj więc imię Jehowy, pomagając innym dowiedzieć się, jaki naprawdę jest nasz Bóg. W ten sposób naśladujesz Jezusa (1 Piotra 2:21). Tak jak on sprawiasz Jehowie radość i udowadniasz, że Jego wróg, Szatan, jest pozbawionym skrupułów kłamcą! w24.02 6:11-13

W ostatnich pięciu latach ponad milion osób zostało ochrzczonymi Świadkami Jehowy. Kiedy oddajesz się Jehowie, postanawiasz zostać naśladowcą Jezusa Chrystusa i stawiać spełnianie woli Bożej na pierwszym miejscu w życiu. Czego będzie to od ciebie wymagać? Jezus powiedział: „Jeśli ktoś chce pójść za mną, niech się wyrzeknie samego siebie” (Mat. 16:24). Greckie sformułowanie przetłumaczone na „niech się wyrzeknie samego siebie” można też oddać jako „musi powiedzieć sobie ‚nie’”. Jako oddany sługa Jehowy będziesz musiał powiedzieć „nie” wszystkiemu, co jest sprzeczne z Jego wolą (2 Kor. 5:14, 15). Obejmuje to „uczynki ciała”, między innymi niemoralne kontakty seksualne (Gal. 5:19-21; 1 Kor. 6:18). Czy przestrzeganie takich ograniczeń utrudni ci życie? Nie, jeśli kochasz Jehowę i jesteś przekonany, że Jego prawa wyjdą ci na dobre (Ps. 119:97; Izaj. 48:17, 18). w24.03 9:1, 4

Kiedy Jehowa darzy kogoś uznaniem, daje mu swojego świętego ducha (Mat. 12:18). Możemy zadać sobie pytanie: „Czy w swoim życiu przejawiam owoce ducha Bożego?”. Na przykład czy zauważyłeś, że masz wobec innych więcej cierpliwości niż przed poznaniem Jehowy? Im lepiej widać u ciebie owoce ducha, tym wyraźniej będziesz dostrzegać, że cieszysz się uznaniem Jehowy! Kiedy Jehowa darzy kogoś uznaniem, stosuje na jego rzecz wartość ofiary okupu (1 Tym. 2:5, 6). Ale co, jeśli w sercu wątpimy, czy Jehowa darzy nas uznaniem, mimo że wierzymy w okup i jesteśmy ochrzczeni? Pamiętajmy, że nie zawsze możemy ufać własnym uczuciom, jednak zawsze możemy ufać Jehowie. On uznaje tych, którzy wierzą w okup, za prawych, i obiecuje, że będzie im błogosławił (Ps. 5:12; Rzym. 3:26). w24.03 13:15, 17