Jobi

33 E tani, o Job, dëgjoji fjalët e mia

dhe vërua veshin atyre që do të them.

 2 E pra, nuk mund të mos e hap gojën,

dhe gjuha e qiellza ime+ do të flasin.

 3 Fjalët e mia burojnë nga drejtësia e zemrës,+

dhe buzët e mia thonë me çiltërsi fjalë mençurie.+

 4 Fryma e Perëndisë më krijoi,+

dhe fryma e të Plotfuqishmit më solli në jetë.+

 5 Nëse mundesh, m’u përgjigj,

radhiti fjalët e rri gati.

 6 Para Perëndisë së vërtetë unë jam njësoj si ti,+

se nga argjila jam bërë+ edhe unë.

 7 S’ke pse të frikesh nga unë;

nuk do të të rëndoj.+

 8 Në vesh më erdhën fjalët e tua

dhe të dëgjova tek thoshe:

 9 ‘Jam i kulluar, s’kam bërë asnjë shkelje;+

jam i pastër e s’kam asnjë faj.+

10 Por ai gjen rast të më kundërvihet,

dhe më sheh si armikun e tij.+

11 M’i vë këmbët në fallaka*+

dhe vëzhgon tërë shtigjet e mia.’+

12 E pra, unë të them se këtu nuk ke të drejtë;+

pasi Perëndia qëndron shumë më lart se vdekatari.+

13 Pse hahesh me të?+

Ngaqë nuk u përgjigjet fjalëve të tua?!+

14 Perëndia flet një herë,

madje dy+—edhe pse njeriu s’ia vë veshin—

15 në ëndrra,+ në vegime+ nate,

kur njeriu bie në gjumë të thellë,

kur dremit në shtrat.+

16 Atëherë ai ia hap njeriut veshët,+

dhe këshillën e Tij e vulos,

17 që ta largojë njeriun nga veprimet e tij,+

dhe ta shpëtojë nga krenaria e vet.+

18 Ai ia ruan shpirtin nga gropa e varrit,+

dhe jetën se mos ia merr ndonjë shigjetë.+

19 Me dhembjet në shtratin e tij ai e qorton,

dhe kockat e tij përleshen pa pushim.

20 Vuajtjet e jetës ia pështirosin bukën,+

shpirti i tij ka neveri nga ushqimi që i pëlqen.

21 Mishi i tretet gjersa s’shihet më,

kockat që s’dukeshin, tani duken sheshit.

22 Shpirti i tij i afrohet gropës,+

dhe jeta e tij u afrohet atyre që sjellin vdekjen.

23 Po të ketë një lajmëtar

a zëdhënës, një në një mijë,

për t’i treguar njeriut se ç’është e drejtë,

24 atëherë Perëndia do t’i tregojë hir e do t’i thotë:

‘Le të mos shkojë në gropë!+

Për të gjeta shpërblesë!+

25 Mishi iu bëftë më i freskët se në rini!+

Iu ktheftë gjallëria si në ditët e rinisë!’+

26 Do t’i përgjërohet Perëndisë që të gjejë ëndje tek ai,+

do ta shohë fytyrën e tij kur brohoret plot hare,

dhe Perëndia do ta kthejë vdekatarin në drejtësinë e Tij.

27 Para njerëzve do të këndojë e do të thotë:

‘Mëkatova+ dhe të drejtën e shtrembërova;

patjetër këtë s’duhej ta bëja.

28 Ai e shpengoi shpirtin tim që të mos shkonte në gropë;+

tani jeta ime do të shohë dritë.’

29 E pra, Perëndia vepron kështu

dy herë, madje tri herë, me njeriun,

30 që shpirti i tij të mos shkojë në gropë,+

e të shndritë mbi të drita e të gjallëve.+

31 Më mbaj vesh, o Job! Më dëgjo!

Hesht, se kam ende për të folur.

32 Po pate ndonjë fjalë për të më thënë, m’u përgjigj;

fol, se jam kënaqur nga drejtësia jote.

33 Në mos jo, më dëgjo mua;+

hesht, dhe unë do të të mësoj mençurinë.»