23 Tani, kur hyri në shtëpinë e kreut dhe vuri re fyelltarët dhe turmën që gumëzhinte,+ 24 Jezui tha: «Largohuni që këtej, sepse vogëlushja nuk ka vdekur, por po fle.»+ Atëherë ata nisën të qeshnin me të dhe ta tallnin. 25 Pastaj, sapo e nxorën turmën jashtë, ai hyri, e kapi për dore vogëlushen,+ dhe ajo u ngrit.+ 26 Natyrisht, fjala për këtë u përhap në të gjithë zonën.

38 Kur arritën në shtëpinë e të parit të sinagogës, ai pa rrëmujën dhe njerëzit që qanin e vajtonin me të madhe.+ 39 Pasi hyri brenda, u tha atyre: «Pse po qani dhe po bëni gjithë këtë rrëmujë? Fëmija nuk ka vdekur, por po fle.»+ 40 Atëherë ata nisën të qeshnin me të dhe ta tallnin. Mirëpo ai i nxori të gjithë jashtë, mori me vete të atin dhe të ëmën e fëmijës, bashkë me ata që ishin me të, dhe hyri aty ku ishte fëmija. 41 Pastaj e kapi për dore fëmijën dhe i tha: «Tálitha kúmi», që kur përkthehet, do të thotë: «Vogëlushe, po të them: ngrihu!»+ 42 Menjëherë vajza u ngrit e nisi të ecte. (Ajo ishte 12 vjeçe.) Kur panë këtë, ata nuk i mbante vendi nga gëzimi. 43 Por ai i urdhëroi shumë herë* që të mos e merrte vesh askush.+ Pastaj u tha t’i jepnin asaj diçka për të ngrënë.

11 Pasi u tha këto fjalë, shtoi: «Lazari, miku ynë, ka rënë në gjumë,+ prandaj unë po shkoj atje që ta zgjoj.»

60 Pastaj ra në gjunjë dhe thirri me zë të fortë: «O Jehova,* mos ua ngarko atyre këtë mëkat!»+ Pasi tha këtë, ra në gjumin e vdekjes.

36 Por, pasi i shërbeu Perëndisë* gjatë gjithë jetës, Davidi ra në gjumin e vdekjes, u preh me paraardhësit e tij dhe trupi iu kalb.*+