Kënga 129
Të rrokim shpresën tonë
Versioni i shtypur
1. Në errësir’ shpesh ësht’ endur njerëzimi.
Erën po ndjek, ndaj përpjekjet pa vler’ jan’.
Njerëzve u duket qart’ përfundimi:
s’mund të shpëtojn’, se mëkatin kan’.
(REFRENI)
Për Mbretërin’ të këndojm’ me gëzim.
Sundimi i Birit të Jah sjell shpëtim.
Me an’ të tij, ligësia mbaron.
Kjo shpres’ ësht’ spiranc’, dhe besimin forcon.
2. «Dita e Jah po afron», le të njoftohet.
Nuk do të pyes’ askush më: «Deri kur?»
Rënkon krijesa, por do të çlirohet.
Ndaj, Jah gjithkush, pra, këng’ le t’i thur’.
(REFRENI)
Për Mbretërin’ të këndojm’ me gëzim.
Sundimi i Birit të Jah sjell shpëtim.
Me an’ të tij, ligësia mbaron.
Kjo shpres’ ësht’ spiranc’, dhe besimin forcon.
(Shih edhe Hab. 1:2, 3; Psal. 27:14; Joe. 2:1; Rom. 8:22.)