SHAFATI

[formë e shkurtuar e emrit Shefatiah që do të thotë «Jehovai ka gjykuar»].

1. Prijës që përfaqësonte fisin e Simeonit si një nga zbuluesit që kaluan 40 ditë në Tokën e Premtuar; biri i Horit.​—Nu 13:2, 5, 25; shih VËZHGUES, ZBULUES.

2. Një nga barinjtë e mbretit David; biri i Adlait. Shafati kujdesej për tufat në ultësira.​—1Kr 27:29.

3. I ati i profetit Elise.​—1Mb 19:16, 19; 2Mb 3:11; 6:31.

4. Pasardhës i Gadit që banoi në Bashan.​—1Kr 5:11, 12.

5. Një nga pasardhësit e mbretit David që jetoi pas periudhës së mërgimit.​—1Kr 3:22.