SHEBARIMI
[gurore].
Vendi deri ku burrat e Ait ndoqën izraelitët kur ata nuk i bënë dot ballë armikut pas mëkatit të Akanit. (Js 7:5) Me përjashtim të faktit që ndodhej afër Ait, vendndodhja nuk dihet. Disa studiues preferojnë ta përkthejnë këtë term hebraik «guroret» e jo «Shebarim».—BE; Le.