Afrojuni Perëndisë
Ai kërkon të mirën te njerëzit
«JEHOVAI heton gjithë zemrat dhe dallon çdo prirje të mendimeve.» (1 Kronikave 28:9) Këto fjalë të frymëzuara kishin si qëllim të na mbushin me mirënjohje për interesimin e thellë të Jehovait për ne. Jehovai kërkon të mirën te zemra jonë edhe pse jemi larg përsosmërisë. Kjo duket qartë në fjalët e tij për Abijahun, që gjenden te 1 Mbretërve 14:13.
Abijahu jetonte në një familje të ligë. I ati, Jeroboami, ishte kreu i një dinastie apostate.a Jehovai vendosi ta fshinte nga faqja e dheut shtëpinë e Jeroboamit, «ashtu si fshihen bajgat». (1 Mbretërve 14:10) Por Perëndia urdhëroi që vetëm një pjesëtari të shtëpisë së Jeroboamit, Abijahut—i cili ishte i sëmurë rëndë—t’i bëhej një varrim i nderuar.b Pse? Perëndia shpjegoi: «Nga të gjithë ata të shtëpisë së Jeroboamit, vetëm tek ai u gjet diçka e mirë në lidhje me Jehovain, Perëndinë e Izraelit.» (1 Mbretërve 14:1, 12, 13) Çfarë na tregojnë këto fjalë për Abijahun?
Bibla nuk thotë që Abijahu ishte një adhurues besnik i Perëndisë. Gjithsesi, tek ai kishte diçka të mirë. Kjo e mirë ishte «në lidhje me Jehovain», pra ndoshta kishte të bënte me adhurimin e Tij. Shkrimtarët rabinikë hedhin mendimin se Abijahu shkoi për pelegrinazh në tempullin e Jerusalemit ose se ai hoqi rojat që kishte vënë i ati për të mos i lejuar izraelitët të shkonin në Jerusalem.
Sido që të ketë qenë e mira tek Abijahu, ajo ishte e denjë për vëmendje. Së pari, ishte e pastër. Kjo e mirë ishte «tek ai», domethënë në zemrën e tij. Së dyti, ajo ishte e veçantë. Abijahu e shfaqi këtë mirësi ndonëse ai ishte nga «ata të shtëpisë së Jeroboamit». Një studiues thotë: «Njerëzit janë për t’u lavdëruar shumë kur ruajnë mirësinë e tyre ndërsa jetojnë në vende dhe në familje të këqija.» Një tjetër thotë se mirësia e Abijahut ishte «e dukshme . . . , ashtu si yjet shkëlqejnë kur qielli është i errët dhe kedrat janë më të bukur kur pemët përreth janë pa gjethe».
Ajo që është më e rëndësishme, fjalët te 1 Mbretërve 14:13 na mësojnë diçka të bukur për Jehovain dhe për atë që kërkon ai te ne. Kujto që diçka e mirë «u gjet» tek Abijahu. Me sa duket, Jehovai hetoi me kujdes zemrën e Abijahut derisa gjeti një gjurmë mirësie. Në krahasim me familjen e tij, Abijahu ishte, siç thotë një studiues, perla e vetme «në një pirg me guralecë». Jehovai e çmoi këtë mirësi dhe e shpërbleu atë, duke i treguar njëfarë mëshire këtij pjesëtari të një familjeje të ligë.
A nuk na jep siguri dijenia se Jehovai kërkon dhe vlerëson të mirën te ne, pavarësisht nga papërsosmëritë tona? (Psalmi 130:3) Kjo duhet të na nxitë t’i afrohemi Jehovait, Perëndisë që heton me kujdes zemrën tonë për të gjetur edhe gjurmën më të vogël të mirësisë.
[Shënimet]
a Jeroboami kishte themeluar adhurimin idhujtar të viçit në mbretërinë veriore dhjetëfisëshe të Izraelit, që të mos e lejonte popullin të shkonte në Jerusalem për të adhuruar Jehovain në tempullin që ndodhej atje.
b Në kohët biblike, të të mohonin një varrim dinjitoz, shihej si shprehje e mosmiratimit të Perëndisë.—Jeremia 25:32, 33.