TEMA KRYESORE | KUR TË VDES NJË NJERI I DASHUR
A është e gabuar të pikëllohesh?
A ke qenë për njëfarë kohe i sëmurë? Ndoshta e ke marrë veten aq shpejt, saqë pothuajse e ke harruar fare sëmundjen. Mirëpo, pikëllimi nuk është kështu. Dr. Alan Ulfelti shkruan në librin e tij Healing a Spouse’s Grieving Heart se «nuk ekziston një shprehje e tillë, si ‘nuk jam më i pikëlluar’». Megjithatë shton: «Me kalimin e kohës dhe me mbështetjen e të tjerëve, do të ndihesh më pak i pikëlluar.»
Të marrim si shembull reagimin e patriarkut Abraham kur i vdiq gruaja. Bibla thotë se «Abrahami nisi ta vajtonte e ta qante Sarën». (Zanafilla 23:2, NWT, botimi 2013, anglisht) Shprehja «nisi ta» nënkupton se iu desh ca kohë që ta përballonte humbjen e saj.a Një shembull tjetër është Jakobi, që e bënë të besonte se të birin, Jozefin, e kishte shqyer një kafshë e egër. Ai u pikëllua për «shumë ditë» dhe familjarët e tij nuk arrinin ta ngushëllonin. Vite më vonë, ende nuk i shqitej nga mendja vdekja e Jozefit.—Zanafilla 37:34, 35; 42:36; 45:28.
Abrahami vajtoi për humbjen e Sarës së tij të dashur
Edhe sot, kështu ndihen mjaft veta që kanë humbur një njeri shumë të afërt. Të shqyrtojmë dy shembuj.
«Im shoq, Roberti, vdiq më 9 korrik 2008. Mëngjesi i atij aksidenti fatal ishte si gjithë ditët e tjera. Pas mëngjesit, si zakonisht kur nisej për në punë, u puthëm, u përqafuam dhe i thamë njëri-tjetrit ‘të dua’. Kanë kaluar gjashtë vjet, por vazhdoj të ndiej dhembje në zemër. Nuk mendoj se kam për ta marrë veten ndonjëherë nga humbja e Robit.»—Gejla, 60 vjeçe.
«Megjithëse jam pa gruan time të shtrenjtë prej më shumë se 18 vjetësh, ende më mungon dhe jam i pikëlluar për vdekjen e saj. Sa herë shoh në natyrë diçka të bukur, më shkon mendja tek ajo dhe mendoj sa do të kënaqej po të shihte atë që po shoh unë.»—Etjeni, 84 vjeç.
Qartë, është plotësisht e natyrshme të provosh ndjenja të tilla të dhembshme, madje edhe për një kohë të gjatë. Njerëzit nuk pikëllohen të gjithë njësoj, dhe nuk do të ishte e mençur të gjykonim dikë për mënyrën si reagon kur i ndodh një tragjedi. Njëkohësisht s’duhet ta dënojmë veten nëse na duket se reagojmë ca si tepër kur vdes dikush. Si mund ta përballojmë pikëllimin?
a Edhe biri i Abrahamit, Isaku, kaloi një periudhë të gjatë pikëllimi. Siç vërejmë në një artikull tjetër të këtij numri «Imitoni besimin e tyre», Isaku ishte ende i pikëlluar për humbjen e së ëmës, Sarës, ndonëse kishte vdekur prej tre vjetësh.—Zanafilla 24:67.