Lavdërimi të jep forcë
1 «A nuk kam qenë vajzë e mirë sot?»—pyeti duke u ngashëryer vajza e vogël ndërsa e ëma po e vinte të flinte. Pyetja e zuri në befasi nënën. Edhe pse e kishte vënë re sa shumë ishte përpjekur atë ditë e bija për t’u sjellë mirë, ajo s’ishte kujtuar t’i thoshte qoftë edhe një fjalë lavdërimi. Lotët e asaj vajze të vogël duhet të na shërbejnë si përkujtues se të gjithë ne, të rinj e të moshuar, kemi nevojë për lavdërime. A u japim forcë atyre që na rrethojnë duke u shprehur çmueshmëri për gjërat e mira që bëjnë?—Prov. 25:11.
2 Të bashkëkrishterët na japin shumë arsye të mira për t’i lavdëruar. Pleqtë, shërbëtorët ndihmës dhe pionierët punojnë shumë për të përmbushur përgjegjësitë që kanë. (1 Tim. 4:10; 5:17) Prindërit me frikë Perëndie bëjnë çmos që t’i rritin fëmijët në rrugët e Jehovait. (Efes. 6:4) Të rinjtë e krishterë luftojnë me të gjitha forcat për t’iu kundërvënë ‘frymës së botës’. (1 Kor. 2:12; Efes. 2:1-3) Të tjerë i shërbejnë me besnikëri Jehovait pavarësisht nga mosha e shkuar, nga problemet shëndetësore ose nga sprova të tjera. (2 Kor. 12:7) Që të gjithë këta meritojnë lavdërime. A i vëmë re përpjekjet e tyre që janë për t’u lavdëruar?
3 Personalisht dhe në mënyrë specifike: Që të gjithëve na pëlqen vërtet të dëgjojmë lavdërime që nga podiumi. Por lavdërimi të jep edhe më shumë forcë kur të drejtohet personalisht. Për shembull, në kapitullin e 16-të të letrës drejtuar romakëve, ndër të tjerëve Pavli i shprehu çmueshmërinë në mënyrë specifike Febës, Priskës dhe Akuilës, Trifenës dhe Trifosës, si edhe Persidës. (Rom. 16:1-4, 12) Sa shumë forcë duhet t’u kenë dhënë këtyre shërbëtorëve besnikë fjalët e tij! Lavdërime të tilla u tregojnë vëllezërve dhe motrave se kemi nevojë për ta. Shërbejnë po ashtu për të na afruar më shumë me njëri-tjetrin. A i keni dhënë ndokujt lavdërim personalisht dhe në mënyrë specifike kohët e fundit?—Efes. 4:29.
4 Nga zemra: Që të japë vërtet forcë, lavdërimi duhet të jetë i sinqertë. Njerëzit e kuptojnë nëse po flasim nga zemra apo thjesht ‘po bëjmë lajka me fjalë’. (Prov. 28:23) Në qoftë se stërvitemi që të vëmë re gjërat e mira te të tjerët, zemra do të na shtyjë t’i lavdërojmë. Le të jemi bujarë në lavdërime të sinqerta, duke e ditur «sa e mirë është fjala që thuhet në kohën e duhur»!—Prov. 15:23.