Shërbëtorë në shërbim të plotë kohor pika të avancuara të veprës së predikimit
Ka mundësi që Dëshmitari i parë i Jehovait që të ka vizituar të ketë qenë një shërbëtor në shërbim të plotë kohor. Duke qenë se Dëshmitarët e Jehovait nuk shërbejnë me rrogë, mund të pyesësh se si ia bëjnë këta njerëz për t’u dedikuar në shërbim të plotë kohor.
Të gjithë Dëshmitarët e Jehovait janë shërbëtorë të dedikuar dhe të pagëzuar të Jehovait, por shumica ka familje apo përgjegjësi të tjera që i pengojnë t’i dedikohen shërbimit me më shumë se disa orë në javë. Megjithatë, mijëra Dëshmitarë e kanë kthyer nivelin e tyre të jetesës në atë mënyrë që të mbahen me një punë të shkurtuar dhe t’i dedikojnë kështu shërbimit 1.000 ose më shumë orë në vit.
Është e vërtetë se shërbëtorët pionierë në kohë të plotë nuk kanë shumë para për të harxhuar, por për ta kjo është një mënyrë për të kërkuar më parë mbretërinë e Perëndisë. Dhe bekimet që marrin janë të shumta. Vetë fakti se mund t’u flasin të tjerëve për Fjalën e Perëndisë 90 a më shumë orë në muaj është një burim gëzimi. Shërbëtori në kohë të plotë e rrit aftësinë e tij në shërbim dhe ka kohë ta kultivojë në mënyrën e duhur interesin e gjetur. Rezultatet janë mjaft inkurajuese. Këta shërbëtorë e kanë atë që u nevojitet në kuptimin material dhe e çmojnë me të vërtetë atë që bëjnë.—Mateu 6:33.
Në shkurt, 1943, Shoqata Watch Tower ngriti Watchtower Bible School of Gilead (Shkolla Misionare e Galaadit). Qëllimi i shkollës ishte stërvitja e pionierëve ekspertë, shërbëtorëve në kohë të plotë, si misionar për t’i dërguar jashtë shtetit. Kursi prej pesë muajsh konsiston në një studim të dendur të Biblës, të historisë biblike, të organizatës së Jehovait dhe të subjekteve në lidhje me përgatitjen e shërbimit jashtë shtetit.
Shoqata i paguan misionarit udhëtimin deri në vendin ku është caktuar dhe i siguron një ushqim të shëndetshëm dhe një ndejtje modeste në shtëpi misionare. Gjithashtu, i jep çdo misionari një shpërblim modest për shpenzimet personale. Misionarët kujdesen me rradhë për mbarëvajtjen e shtëpisë misionare, duke bërë pazarin, duke gatuar e duke bërë punë të tjera shtëpiake. Këto përkujdesje të arsyeshme u lejojnë misionarëve të dedikojnë të paktën 140 orë në muaj për predikimin shtëpi më shtëpi dhe të udhëheqin studime biblike me atë që shfaq interes.
Shumë nga këta misionarë dërgohen me mijëra kilometra larg shtëpisë dhe familjes. U duhet të mësohen me nivele të ndryshme jetese, kultura të ndryshme, me zakone të tjera sjelljeje, me një klimë tjetër dhe një gjuhë tjetër. E zhvillojnë këtë vepër sepse i duan njerëzit dhe provojnë kënaqësinë e madhe duke i ndihmuar që të njohin Mbretërinë e Perëndisë.
Prej 1943 deri në 1992 Shkolla Misionare e Galaadit ka pasur 93 klasa dhe ka diplomuar më tepër se 6.500 misionarë. Nën drejtimin e përgjithshëm të Shoqatës, këta kanë qenë pikat e avancuara të veprës së predikimit biblik në Afrikë, Amerikën Qendrore dhe Jugore, në Lindje dhe Paqësorin Jugor dhe kanë bërë shumë edhe në Evropë.
Duke zhvilluar shërbimin e plotë kohor si pionirë, si misionarë apo pjesërisht, Dëshmitarët e Jehovait shërbejnë pa përfitime financiare. Shpenzojnë kohën dhe paratë e veta si dhe vetveten, për të ndihmuar të tjerët që të fitojnë njohurinë që të çon në jetën e përhershme.—Gjoni 17:3.
• Në ç’mënyrë disa Dëshmitarë të Jehovait arrijnë të dedikohen në shërbim të plotë kohor dhe përse e bëjnë këtë?
• Si stërviten shërbëtorët për veprën misionare?
• Si mbështeten misionarët jashtë shtetit?
[Figurat në faqen 22]
Majtas: Klasë e Shkollës së Galaadit, Brooklyn, New York, SH.B.A.
Djathtas: Një misionar duke mësuar Fjalën e Perëndisë në Papua Guinea e Re
[Figurat në faqen 23]
Shërbëtorë pionierë dhe misionarë duke predikuar Fjalën e Perëndisë në vende të ndryshme
Brazil
Republika Domenikane
Spanjë
Sierra Leone, Afrikë