Proverbat

17 Më mirë një copë bukë e thatë aty ku ka paqe,*+

se një shtëpi plot gosti,* por me sherre.+

 2 Shërbëtori me mend do të sundojë mbi birin që vepron me pafytyrësi;

ai do të marrë trashëgimi si të ishte një nga vëllezërit.

 3 Argjendi rafinohet në kazan dhe ari në furrë,+

por zemrat i shqyrton Jehovai.+

 4 I ligu u kushton vëmendje fjalëve lënduese

dhe mashtruesi u vë veshin gjuhëve të liga.+

 5 Kush tallet me të varfrin, fyen Bërësin e tij,+

dhe kush gëzon për hallin e tjetrit, do të ndëshkohet se s’bën.+

 6 Kurora e të moshuarve janë nipërit,*

dhe lavdia e bijve janë etërit.*

 7 Fjalët e drejta* nuk i shkojnë për shtat të marrit,+

e aq më pak fjalët e rreme sundimtarit!*+

 8 Dhurata është si gur i çmuar për të zotin,+

sepse ajo i sjell sukses kudo që ai shkon.+

 9 Kush e fal* fajin, nxit dashurinë,+

por kush nuk pushon së foluri për të, ndan shokët e ngushtë.+

10 Më thellë ndikon një qortim te njeriu me mend,+

se njëqind goditje tek i marri.+

11 Njeriu i keq kërkon vetëm të rebelohet,

por do të dërgohet një lajmëtar mizor për ta ndëshkuar.+

12 Më mirë të të dalë përpara një arushë që ia kanë marrë këlyshët,

se një i pamend në marrëzinë e tij.+

13 Nëse dikush e shpërblen të mirën me të keqe,

e keqja s’do t’i largohet nga shtëpia.+

14 Të ndezësh grindje, është sikur të hapësh portat e një dige;*

largohu përpara se të plasë sherri.+

15 Ai që e shfajëson të ligun dhe ai që e dënon të drejtin,+

janë të dy të neveritshëm për Jehovain.

16 Ç’e mirë vjen kur i marri i ka të gjitha mundësitë për të fituar mençuri,

por i mungon dëshira* për ta bërë këtë?!*+

17 Miku i vërtetë të do në çdo kohë+

dhe të bëhet vëlla në ditë të vështira.+

18 Njeriu pa gjykim të mirë*

e jep dorën dhe pranon të dalë garant para të tjerëve.+

20 Atij që ka zemër dredharake, nuk do t’i shkojë mbarë,+

dhe ai që mashtron me fjalë, do të rrënohet.

21 Kush sjell në jetë një fëmijë të pamend, do të ketë hidhërime,

dhe babai i një fëmije të marrë nuk ka gëzime.+

22 Një zemër e gëzuar është ilaç i mirë,*+

por një shpirt i dërrmuar t’i shteron forcat.*+

23 I ligu merr ryshfet në fshehtësi*

për të shtrembëruar udhën e drejtësisë.+

24 Njeriu me aftësi dalluese nuk i largon sytë nga mençuria,

por sytë e të marrit enden kuturu.*+

25 Një bir i marrë e hidhëron babanë

dhe ia bën zemrën plagë* asaj që e solli në jetë.+

26 T’i ndëshkosh të drejtët,* s’është mirë,

dhe t’i fshikullosh njerëzit e nderuar, s’është e drejtë.

27 Kush ka vërtet njohuri, e mban nën fre gojën,+

dhe kush ka aftësi dalluese, nuk e humb qetësinë.*+

28 Edhe i marri shihet si i mençur kur nuk e hap gojën,

dhe ai që i qep buzët, si njeri me aftësi dalluese.