Në Bibël gjejmë plot shembuj durimi. Pse të mos bësh një projekt studimi për të shqyrtuar historitë e tyre? Për shembull, Davidi u miros në moshë të re që të ishte mbreti i ardhshëm i Izraelit, por iu desh të priste vite të tëra që të hipte në fron. Simeoni dhe Ana e adhuruan me besnikëri Jehovain ndërsa prisnin Mesinë e premtuar. (Luka 2:25, 36-38) Teksa shqyrton shembuj të tillë, përpiqu t’u përgjigjesh këtyre pyetjeve: «Çfarë mund ta ketë ndihmuar këtë personazh të tregonte durim? Si nxori dobi ngaqë u tregua i duruar? Si mund ta imitoj?» Mund të përfitosh edhe nga shembulli i atyre që nuk treguan durim. (1 Sam. 13:8-14) Ndërsa shqyrton këta shembuj negativë, pyet veten: «Cila mund të ketë qenë arsyeja pse u treguan të paduruar? Çfarë pasojash patën?» w23.08 25 ¶15

Apostulli Pjetër ishte besnik; ai nuk lejoi asgjë që ta bënte të dorëzohej përfundimisht. Në një rast, e tregoi besnikërinë kur Jezui tha diçka që dishepujt nuk e kuptuan. (Gjoni 6:68) Shumë veta nuk pritën që Jezui të jepte një shpjegim, por vendosën të mos e ndiqnin më. Ama Pjetri nuk ishte mes tyre. Ai pranoi se vetëm Jezui kishte «fjalë që të çojnë në jetën e përhershme». Jezui e dinte se Pjetri dhe apostujt e tjerë do ta braktisnin. Sidoqoftë shprehu sigurinë se Pjetri do ta merrte veten nga kjo e do të qëndronte besnik. (Luka 22:31, 32) Jezui e kuptonte se «zemra është gati, por trupi është i dobët». (Mar. 14:38) Prandaj, edhe pasi Pjetri mohoi se e njihte, Jezui nuk hoqi dorë nga apostulli i tij. Pasi u ringjall, ai iu shfaq Pjetrit—me sa duket kur Pjetri ishte vetëm. (Mar. 16:7; Luka 24:34; 1 Kor. 15:5) Sa shumë duhet t’i ketë dhënë zemër kjo apostullit të shkurajuar! w23.09 22 ¶9-10

Perëndia ua fal ose ua fshin mëkatet atyre që tregojnë besim tek ai. Ai i fal plotësisht dhe nuk ua llogarit më gabimet. (Psal. 32:1, 2) Ngaqë tregojnë besim, Jehovai i sheh si të pafaj e të drejtë. Ndonëse Perëndia i shpalli të drejtë, Abrahami, Davidi dhe adhurues të tjerë besnikë prapë ishin mëkatarë të papërsosur. Por falë besimit të tyre, Perëndia i shihte si të pafaj, sidomos karshi njerëzve që nuk e adhuronin. (Efes. 2:12) Siç e bën të qartë apostulli Pavël në letrën e tij, besimi është jetësor për të pasur një marrëdhënie personale me Perëndinë. Kështu ishte për Abrahamin dhe Davidin, e kështu është edhe për ne. w23.12 3 ¶6-7