Kai pakisei a dee möön fanöudu soni dee i lei

Boo taa i kaba lei wan soni u Bëibel. A ta taanga da i so juu fii toona mëni andi i lei ö? Wë di soni aki ta pasa ku hii u tuu so juu. Ma andi sa heepi i? I musu toona kai pakisei a dee möön fanöudu soni dee i lei.

Te i ta lei soni u Bëibel, nöö i musu ta mbei möiti u ta böö kölö sö, fii sa kai pakisei a di möön fanöudu soni di i lei. I sa ta mbei möiti u du di soni dë sömëni pasi fu te kuma i kaba. Buta pakisei a di fasi fa apösutu Paulosu bi heepi dee sëmbë dee bi ta lesi di biifi fëën u de du di soni aki. A bi taki taa: „Wë nöö dee sëmbë, di mama u di soni di u ta fan aki dë sö taa” (Heb. 8:1). Dee soni dee a bi taki aki, bi heepi dee sëmbë dee bi ta lesi di biifi fëën u de bi sa fusutan andi a bi ta taki, söseei u de bi sa si unfa hii dee soni dee a bi ta taki bi ta kai ku di mama u di woto.

Kandë i sa buta da iseei taa te i kaba u lei soni u Bëibel, nöö joo ta tei söwan teni miniti fii toona kai pakisei a dee möön fanöudu soni dee i lei. Ee ja ta mëni dee möön fanöudu soni dee i bi lei möön, nöö i sa toona luku dee hedipakisei u di woto, nasö i sa lesi di fosu zin u hiniwan u dee palaklafu. Ee i lei wan njunjun soni, nöö mbei möiti fii taki ën kumafa i fusutëën. Te i ta kai pakisei a dee möön fanöudu soni dee i lei, nöö a o heepi i fii sa toona mëni de, söseei a o heepi i fii si unfa i sa wooko ku de a di libi fii.