vaatchtavar aanlain laibrari
vaatchtavar
aanlain laibrari
Thamil (Rōman)
  • baibil
  • prasurangal
  • kūttangal
  • es25 pak. 55-67
  • mē

idharku vīdiyō illai.

mannikkavum, indha vīdiyōvai iyakka mudiyavillai.

  • mē
  • sindhikka dhinam oru vasanam—2025
  • thunai thalaippugal
  • vyaalan, mē 1
  • velli, mē 2
  • sani, mē 3
  • nyaayiru, mē 4
  • thingal, mē 5
  • sevvaai, mē 6
  • budhan, mē 7
  • vyaalan, mē 8
  • velli, mē 9
  • sani, mē 10
  • nyaayiru, mē 11
  • thingal, mē 12
  • sevvaai, mē 13
  • budhan, mē 14
  • vyaalan, mē 15
  • velli, mē 16
  • sani, mē 17
  • nyaayiru, mē 18
  • thingal, mē 19
  • sevvaai, mē 20
  • budhan, mē 21
  • vyaalan, mē 22
  • velli, mē 23
  • sani, mē 24
  • nyaayiru, mē 25
  • thingal, mē 26
  • sevvaai, mē 27
  • budhan, mē 28
  • vyaalan, mē 29
  • velli, mē 30
  • sani, mē 31
sindhikka dhinam oru vasanam—2025
es25 pak. 55-67

mē

vyaalan, mē 1

kodiya panjam varappōgiradhu.—ap. 11:28.

mudhal nūtraandil, “ulagam muluvadhum” oru kodiya panjam vandhadhu. kristhavargalum andha panjatthaal baadhikkappattaargal. kudumbatthai eppadi gavanitthukkolla pōgirōmō endru kudumba thalaivargal romba kavalaippattiruppaargal. innum niraiya ūliyam seiya vēndumendru thittam pōttu vaitthirundha ilainyargalai patri konjam yōsitthu paarungal. ‘panjam mudiyattum, adharku piragu paartthukkollalaam’ endru avargal ninaitthiruppaargalaa? ninaitthirukka maattaargal. avargalaal mudindhalavukku thodarndhu ūliyam seidhaargal. avargalidam irundha porulgalai yūdhēyaavil irundha kristhavargalukku sandhōshamaaga kodutthu udhavinaargal. (ap. 11:29, 30) nivaarana udhavigal petravargal yegōvaa thangalukku udhavi seidhadhai kannaara paartthaargal. (mat. 6:31-33) adhumattumalla, avargalukku udhavi seidha sagōdhara sagōdharigalōdu avargal innum nerukkamaagiyiruppaargal. nankodaigalai kodutthavargalum sari, matra vidhangalil nivaarana vēlai seidhavargalum sari, koduppadhaal varum sandhōshatthai anubavitthiruppaargal.—ap. 20:35. w23.04 16 ¶12-13

velli, mē 2

avaridam kēttukkonda kaariyangal namakku kidaikkum enbadhaiyum arindhirukkirōm.—1 yō. 5:15.

silasamayam, yegōvaa than makkalin jebangalukku badhil koduppadharkaaga thannai vanangaadhavargalaiyum payanpadutthugiraar. udhaaranatthukku, erusalēmukku pōi adhai thirumba kattuvadharku thannai anuppumpadi negēmiyaa kēttapōdhu, adharku anumadhi kodukka arthasashtaa raajaavai yegōvaa thūndinaar. (ne. 2:3-6) indrum, yegōvaa thannai vanangaadhavargalai payanpadutthikkūda namakku thēvaiyaana udhavigalai seiyalaam. nam jebangalukku eppōdhumē arpudhamaana vidhatthil badhil kidaikkum endru edhirpaarkka mudiyaadhu. aanaal, yegōvaavukku unmaiyaaga irukka namakku enna thēvaiyō adhu kandippaaga kidaitthuvidum. adhanaal, ungal jebangalukku yegōvaa eppadi badhil kodukkiraar endru nēramedutthu yōsitthu paarkka vēndum. (sang. 66:19, 20) jebam seivadhan mūlamaaga mattumalla, andha jebatthukku eppadippatta badhil kidaitthaalum adhai ētrukkolvadhan mūlamaagavum nam visuvaasatthai kaattalaam.—ebi. 11:6. w23.05 11 ¶13; 12 ¶15-16

sani, mē 3

en kadavulē, ungaludaiya viruppatthai niraivētruvadhudhaan enakku sandhōsham.—sang. 40:8.

yegōvaavukku nammai arppanitthapōdhu, avaraitthaan vananguvōm... avarudaiya viruppatthaitthaan seivōm... endru avarukku urudhimoli kodutthirukkirōm. andha urudhimoliyai naam kaappaatra vēndum. adhu oru baaram kidaiyaadhu. sollappōnaal, naam yegōvaavin viruppatthai seiya vēndum enbadharkaagatthaan avar nammai padaitthirukkiraar. (veli. 4:11) yegōvaa namakkul aanmīga thēvaiyai vaitthirukkiraar. adhōdu, thannudaiya saayalil nammai padaitthirukkiraar. adhanaal, avaridam nammaal nerungippōga mudiyum, yegōvaavin viruppatthai seidhu avarudaiya magan kaattum valiyil nadandhaal, namakku “putthunarchi kidaikkum.” (mat. 11:28-30) adharku yegōvaamēl nīngal vaitthirukkum anbai thodarndhu adhigamaakkungal. idhuvarai yegōvaa ungalukku ennenna nalla vishayangalai seidhirukkiraar, edhirkaalatthil ennenna aasīrvaadhangalai tharappōgiraar endrellaam yōsitthu paarungal. appōdhu, avarmēl irukkum anbu adhigamaagum. avarukku kīlppadivadhum ungalukku sulabamaaga irukkum. (1 yō. 5:3) yēsu yegōvaavin viruppatthai mulumaiyaaga seidhu muditthaar. ēnendraal, yegōvaavidam udhavi kēttu jebam seidhaar. adhōdu, thanakku kidaikkappōgum palanai eppōdhum than kanmun vaitthirundhaar. (ebi. 5:7; 12:2) yēsuvai pōlavē nīngalum yegōvaavidam balam kēttu jebam seiyungal. adhōdu, mudivillaadha vaalvu endra nambikkaiyai eppōdhum ungal kanmun vaiyungal. w23.08 27-28 ¶4-5

nyaayiru, mē 4

kadavul thannudaiya karunaiyaal ungalai manam thirundha thūndugiraar endru theriyaamal, avarudaiya magaa karunaiyaiyum sagipputthanmaiyaiyum porumaiyaiyum alatchiyam seigirīrgalaa?—rō. 2:4.

erichalpadaamal ēdhōvoru vishayatthukkaaga porumaiyaaga kaatthirukkiravargalai paarkkumpōdhu avargalmēl namakku mariyaadhai varum. adhēpōl, naam thavaru seiyumpōdhu matravargal nammidam porumaiyaaga nadandhukondaal namakku sandhōshamaaga irukkum. namakku baibil padippu nadatthiyavar kaattiya porumaikkaagavum naam nandriyōdu irukkirōm. baibil vishayangalai naam katrukkollavum, ētrukkollavum, kadaippidikkavum avargal evvalavu porumaiyaaga namakku udhavi seidhirukkiraargal. yegōvaa nammidam porumaiyaaga nadandhukolvadharkaaga naam romba nandriyōdu irukkirōm. matravargal porumaiyaaga iruppadhai paarkkumpōdhu namakku sandhōshamaaga irundhaalum, naam porumaiyaaga iruppadhu silasamayangalil kashtamaaga irukkalaam. udhaaranatthukku, naam traafikkil maattikkondaal porumai kaattuvadhu kashtamaaga irukkalaam. adhuvum, naam engēyaavadhu avasaramaaga pōikkondirundhaal sollavē vēndaam! yaaraavadhu nammai erichalpadutthinaalum namakku kōbam potthukkondu vandhuvidalaam. silasamayam, pudhiya ulagatthukkaaga porumaiyaaga kaatthiruppadhukūda namakku kashtamaaga irukkalaam. aanaalum naam innum adhiga porumaiyōdu irukka vēndum. w23.08 20 ¶1-2

thingal, mē 5

gidhiyōn 300 pērai mattum vaitthukkondu, matravargalai avaravar vīttukku anuppivittaar.—nyaa. 7:8.

gidhiyōnin padaiyil irundha kittatthatta ellaaraiyumē vīttukku anuppa solli yegōvaa sonnaar. oruvēlai gidhiyōn, ‘indha maatram avasiyamdhaanaa? idhu otthuvarumaa?’ endrellaam yōsitthirukkalaam. irundhaalum, yegōvaa sonnadhu pōlavē gidhiyōn seidhaar. indru yegōvaavin amaippu oru vishayatthai maatri seiya sonnaal mūppargal adharku kīlppadivadhan mūlam gidhiyōnai pōlavē nadandhukolgiraargal. (ebi. 13:17) gidhiyōn than uyiraiyē panayam vaitthu oru vēlaiyai seiya vēndiyirundhadhu. (nyaa. 9:17) avarukku bayamaagatthaan irundhadhu. aanaalum, yegōvaavukku kīlppadindhu adhai seidhu muditthaar. yegōvaa than janangalai paadhugaakka kandippaaga udhavuvaar endru gidhiyōn nambinaar. ēnendraal, appadi udhavuvadhaaga yegōvaa avarukku urudhi alitthirundhaar. nam vēlai thadai seiyappattirukkum naadugalil irukkum mūppargal gidhiyōnai pōlavē dhairiyamaaga nadandhukolgiraargal. avargal kaidhu seiyappadalaam, visaarikkappadalaam, vēlaiyai ilakkalaam alladhu thaakkappadalaam endru therindhirundhum, kūttangalaiyum ūliyatthaiyum dhairiyamaaga munnindru valinadatthugiraargal. migundha ubatthiravatthinpōdhu kidaikkira arivuraiyinpadi seivadhu oruvēlai aabatthaaga irukkalaam. aanaalum, adharkellaam kīlppadiya vēndumendraal mūppargalukku dhairiyam thēvaippadum. w23.06 5-6 ¶12-13

sevvaai, mē 6

ennai madhikkiravargalai naan madhippēn.—1 saa. 2:30.

thalaimai guru yōidhaa seidha nalla vishayangalai patriyellaam yegōvaa baibilil padhivu seidhaar. (rō. 15:4), yōidhaa ‘isravēl makkalukkum unmai kadavulukkum avarudaiya aalayatthukkum niraiya nalladhu seidhirundhadhaal, “dhaavīdhin nagaratthil,” raajaakkal adakkam seiyappatta idatthil adakkam seiyappadum’ periya gauravatthai yegōvaa avarukku kodutthaar. (2 naa. 24:15, 16) yōidhaavai patriya padhivu, kadavulbayatthai valartthukkolla nam ellaarukkumē udhavi seiyum. kristhava kangaanigal eppadi yōidhaavai pōlavē nadandhukollalaam? vilippaaga irundhu, kadavuludaiya mandhaiyai paadhugaappadhan mūlamdhaan. (ap. 20:28) vayadhaanavargal yegōvaavukku bayandhu nadakkumpōdhum, avarukku unmaiyaaga irukkumpōdhum, yegōvaa avargalai than nōkkatthai niraivētruvadharkaaga payanpadutthuvaar enbadhai katrukkollalaam. ilainyargal enna paadatthai katrukkollalaam? yegōvaa eppadi yōidhaavai nadatthinaar enbadhai gavanitthu, yegōvaavai pōlavē avargalum vayadhaanavargalai madhippu mariyaadhaiyōdum ganniyatthōdum nadatthalaam. adhuvum, romba kaalamaaga yegōvaavukku unmaiyōdu sēvai seidhuvarugiravargalukku avargal niraiya mariyaadhai kaattalaam. (nīdhi. 16:31) nammai ‘valinadatthugiravargalukku’ kīlppadivadhan mūlamaaga nammudaiya mulu aadharavaiyum avargalukku kaattalaam.—ebi. 13:17. w23.06 17 ¶14-15

budhan, mē 7

nīdhimaanin udhadugal palarukku ūttamalikkindrana.—nīdhi. 10:21.

kūttangalil evvalavu badhilgal sollappōgirīrgal enbadhai vivēgamaaga mudivu seiyungal. oruvēlai nīngal adikkadi kaiyai thūkkikkondē irundhaal, pudhidhaaga kai thūkkugiravargalai kētpadharku badhilaaga ungalaiyē kēttukkondu irukka vēndumendru nadatthugiravarai nīngal kattaayappadutthuvadhupōl aagividum. adhōdu, naamē badhil sollikkondu irundhaal matravargalukku kai thūkkavē thōndraadhu. (pra. 3:7) niraiya pēr kai thūkkumpōdhu, naam ninaittha alavukku niraiya badhilgalai nammaal solla mudiyaamal pōgalaam. silasamayam, orēvoru badhil sollakkūda vaaippu kidaikkaamal pōividalaam. appōdhu namakku kashtamaagatthaan irukkum, aanaalum naam kōbitthukkolla kūdaadhu. (pra. 7:9) matravargal sollum badhilaiyum gavanamaaga kēlungal. kūttam mudindha piragu avargalai paaraattungal. nīngal sollum badhilai kētpadhu matravargalukku endhalavu urchaagamaaga irukkumō adhēpōl nīngal avargalai paaraattuvadhum avargalukku romba urchaagamaaga irukkum. w23.04 23-24 ¶14-16

vyaalan, mē 8

kadavulē, naan ullatthil urudhiyōdu irukkirēn.—sang. 57:7.

oru maratthin vēr endhalavukku aalamaaga mannukkul pōgiradhō andhalavukku andha maram urudhiyaanadhaaga irukkum. adhē maadhiri, yegōvaamēl namakku irukkira visuvaasam aalamaaga vērūndri irundhadhendraal, naam urudhiyaanavargalaaga iruppōm. maram valara valara, adhan vēr aalamaagavum pakkavaattilum parandhu virindhu pōgum. adhē maadhiri, kadavuludaiya vaartthaiyai paditthu aalamaaga yōsikkumpōdhu nam visuvaasam balamaagum. adhōdu, kadavuludaiya valigaldhaan sirandhadhu endra nam nambikkai innum urudhiyaagum. (kolō. 2:6, 7) munnaadi kaalatthil, yegōvaa avarudaiya makkalai paadhugaatthaar, valinadatthinaar, arivuraigalaiyum kodutthaar. idhellaam eppadi avargalukku prayōjanamaaga irundhadhu enbadhai patri yōsitthu paarungal. udhaaranatthukku, dharisanatthil paarttha aalayatthai oru dhēvathūdhar evvalavu thulliyamaaga alavu edutthaar enbadhai esēkkiyēl unnippaaga gavanitthaar. adhu esēkkiyēlai balappadutthiyadhu. thūya vanakkatthil yegōvaa vaitthirukkira nerimuraigalai naam eppadi kadaippidikkalaam endru adhilirundhu katrukkolgirōm. (esē. 40:1-4; 43:10-12) adhanaal, kadavuludaiya vaartthaiyil irukkira aalamaana vishayangalai paditthu nandraaga yōsitthu paarppadhu namakku romba prayōjanamaaga irukkum. appōdhu nammudaiya ullatthai urudhiyaakka mudiyum; yegōvaamēl nambikkai vaikka mudiyum.—sang. 112:7. w23.07 18 ¶15-16

velli, mē 9

‘yōsikkum thiranai paadhugaatthukkol.’—nīdhi. 3:21.

ungal kudumbatthilum sabaiyilum mudhirchiyulla aangal kandippaaga iruppaargal. avargaludaiya udhaaranatthai nīngal pinpatralaam. (ebi. 13:7) ellaavatraiyumvida yēsu kristhu ungalukku oru sirandha munmaadhiri. (1 pē. 2:21) niraiya ilam aangaludaiya udhaaranangal baibilil irukkindrana. avargal ellaarum kadavulmēl anbu vaitthirundhaargal. kadavuludaiya makkalai paartthukkollum poruppai nallapadiyaaga seidhaargal. ivargal ellaarudaiya udhaaranatthaiyum aalamaaga paditthuppaarungal. (ebi. 12:1, 2) piragu, avargalai maadhiriyē eppadi nadandhukollalaam endru yōsiyungal. yōsikkum thiran irukkum oruvar avasarappattu edhaiyum seidhuvida maattaar. indha thiramaiyai valartthukkollavum adhai thodarndhu kaattavum kadinamaaga muyarchi edungal. mudhalil, baibil niyamangalai katrukkollungal. andha niyamangal ungalukku eppadi prayōjanamaaga irukkum endru yōsiyungal. yegōvaavukku pidittha maadhiri thīrmaanangal edukka indha niyamangalai payanpadutthungal. (sang. 119:9) mudhirchiyulla oru kristhavaraaga aavadharku idhudhaan mukkiya padi.—nīdhi. 2:11, 12; ebi. 5:14. w23.12 24-25 ¶4-5

sani, mē 10

ungal nambikkaiyai patri kēlvi kētkiravargalukku saanthatthōdum aalndha mariyaadhaiyōdum badhil solla eppōdhum thayaaraaga irungal.—1 pē. 3:15.

nammudaiya nambikkaigalai patri yaaraavadhu kēlvi kēttaal eppadi saanthamaaga badhil sollalaam endru petrōrgal pillaigalukku solli kodukka vēndum. (yaak. 3:13) sila petrōrgal thangaludaiya kudumba valipaattil, skūlil endha maadhiri kēlvigalai kētpaargal endru yōsitthu paartthu adhai patri kalandhupēsugiraargal; piragu, saanthamaaga eppadi badhil solvadhu endru naditthu paarkkiraargal. appōdhu naam ēn oru vishayatthai nambugirōm endru namakku naamē urudhippadutthikkolla mudiyum; namba vaikkum vidhatthil matravargalukkum solli kodukka mudiyum. jw.org vebsaittil “ilainyargal kētkum kēlvigal” thodaril tīnēj pillaigalukku sila vork shīttugal irukkindrana. ilam pillaigal thangaludaiya nambikkaiyai balappadutthikkolvadharkaagavē idhai thayaaritthirukkiraargal. idhai vaitthu avargalaal sondha vaartthaigalil badhilgalai thayaarikkavum mudiyum. w23.09 17 ¶10; 18 ¶15-16

nyaayiru, mē 11

nanmai seivadhai naam vittuvidaamal irukka vēndum. naam sōrndhupōgaamal irundhaal ētra kaalatthil aruvadai seivōm.—galaa. 6:9.

nīngal eppōdhaavadhu oru kurikkōlai vaitthuvittu adhai adaiya mudiyaamal thindaadiyirukkirīrgalaa? niraiya pēr appadi thindaadiyirukkiraargal. udhaaranatthukku, innum nandraaga jebam panna vēndum, adikkadi jebam panna vēndum endru filip aasaippattaar. adharkaaga nēram odhukkuvadhu avarukku periya prachinaiyaaga irundhadhu. erikkaa, veli ūliya kūttatthukku nēratthōdu pōi sēra vēndumendru kurikkōl vaitthaar. kittatthatta ovvoru kūttatthukkum lēttaagatthaan pōi sērndhaar. nīngal ērkenavē vaittha oru kurikkōlai innum adaiyaamal irukkirīrgalaa? appadiyendraal, thōtruppōivittadhaaga ninaitthu sōrndhupōgaadhīrgal. ungal kurikkōlai nīngal adaiya aasaippaduvadhē oru vishayatthai thelivaaga kaattugiradhu. adhaavadhu, yegōvaavōdu ungalukku irukkira bandhatthai nīngal uyarvaaga madhikkirīrgal, ungalaal mudindha sirandhadhai avarukku kodukka aasaippadugirīrgal enbadhai kaattugiradhu. nīngal edukkum muyarchigalai yegōvaa uyarvaaga paarkkiraar. ungalaal kodukka mudiyaadhadhai avar kandippaaga edhirpaarkka maattaar. (sang. 103:14; mī. 6:8) adhanaal, ungal sūlnilaiyil ungalaal enna seiya mudiyumō adhai kurikkōlaaga vaiyungal. w23.05 26 ¶1-2

thingal, mē 12

kadavul nam pakkam irukkumpōdhu, yaaraal nammai edhirkka mudiyum?—rō. 8:31.

dhairiyamaaga iruppavargalukku bayamē varaadhu endru solla mudiyaadhu. bayamaaga irundhaalum, avargal sariyaanadhai seivaargal. dhaaniyēlukku chinna vayadhaaga irundhaalum, avar romba dhairiyamaaga nadandhukondaar. kadavuludaiya thīrkkadharisigal eludhiya vishayangalai avar aalamaaga paditthaar, erēmiyaa eludhiya thīrkkadharisanangalaikkūda paditthaar. adhanaaldhaan, pala varushangalaaga baabilōnil adimaigalaaga irundha yūdhargalukku sīkkiratthil vidudhalai kidaikkappōgiradhu endra vishayatthai avar pirpaadu purindhukondaar. (dhaani. 9:2) baibil thīrkkadharisanam niraivēriyadhai paartthadhu, yegōvaamēl avar vaitthirundha nambikkaiyai balappadutthiyadhu. kadavulmēl balamaana nambikkai vaippavargalaal asaadhaaranamaana dhairiyatthai kaatta mudiyum! (rōmar 8:32, 37-39-ai oppittu paarungal.) ellaavatraiyumvida mukkiyamaaga, dhaaniyēl adikkadi yegōvaavidam jebam seidhaar. (dhaani. 6:10) thannudaiya paavangalukkaaga mannippu kēttaar, than manadhil iruppadhaiyellaam kotti yegōvaavidam udhavi kēttaar. (dhaani. 9:4, 5, 19) dhaaniyēlum nammai pōlavē oru saadhaarana manushandhaan. adhanaal, pirakkumpōdhē avar dhairiyatthōdu pirakkavillai. adharku badhilaaga, kadavuludaiya vaartthaiyai padippadhan mūlamum... avaridam jebam seivadhan mūlamum... avarmēl nambikkai vaippadhan mūlamum... andha gunatthai avar valartthukkondaar. w23.08 3 ¶4; 4 ¶7

sevvaai, mē 13

ungal oliyai manushargalukku munnaal pragaasikka seiyungal; appōdhu, avargal ungaludaiya nalla seyalgalai paartthu, paralōgatthil irukkira ungal thagappanai magimaippadutthuvaargal.—mat. 5:16.

adhigaaratthil irukkiravargalukku kīlppadindhaal namakkum nalladhu, matravargalukkum nalladhu. kīlppadiyaadhavargalukku kidaikkum dhandanaiyilirundhu thappitthukkolvōm. (rō. 13:1, 4) adhōdu, yegōvaavin saatchigalai adhigaarigal nalla vidhamaaga paarppaargal. niraiya varushangalukku munbu naijīriyaavil sabai kūttam nadandhukondirundhapōdhu raanuva vīrargal raajya mandratthukkul nulaindhaargal. vari kattuvadhai edhirtthu pōraattam seigira yaaraavadhu ullē irukkiraargalaa endru paarkka vandhaargal. aanaal, andha raanuva vīrargalin adhigaari, “yegōvaavin saatchigal kandippaaga vari kattuvaargal, adhanaal naam ingirundhu pōividalaam” endru sonnaar. ovvoru dhadavai naam sattatthukku kīlppadiyumpōdhum, yegōvaavin makkalukku irukkum nalla peyarai kaappaatrugirōm. indha nalla peyar, endraikkaavadhu orunaal innoru yegōvaavin saatchiyai paadhugaakkum. w23.10 9 ¶13

budhan, mē 14

nīngal kadavuludaiya viruppatthai niraivētri, avar vaakkurudhi kodutthadhai pera vēndumendraal sagitthiruppadhu avasiyam.—ebi. 10:36.

mudivu varuvadharku romba thaamadhamaavadhupōl namakku oruvēlai thōndralaam. yegōvaa adhai purindhukolgiraar. sollappōnaal, avar aabagūk thīrkkadharisiyidam, “niraivēra vēndiya kaalatthil dharisanam niraivērum. adhu vēgamaai vandhukondirukkiradhu; adhu varaamal pōgaadhu. romba naatkal aavadhupōl therindhaalum adharkaaga kaatthiru. dharisanam nichayam niraivērum. adhu konjamkūda thaamadhikkaadhu!” endru sonnaar. (aaba. 2:3) aabagūk thīrkkadharisikkaaga mattumdhaan yegōvaa indha vaakkurudhiyai kodutthaaraa? alladhu, namakkaagavum sērtthu kodutthirukkiraaraa? pavul indha vaartthaigalai, pudhiya ulagatthukkaaga kaatthirukkum kristhavargalukku porutthi kaattinaar. (ebi. 10: 37) yegōvaa nammai viduvikkappōgum naal thaamadhippadhupōl therindhaalum, adhu “nichayam niraivērum. adhu konjamkūda thaamadhikkaadhu!” w23.04 30 ¶16

vyaalan, mē 15

avargal mōsēkkum aarōnukkum virōdhamaaga munumunutthaargal.—en. 14:2.

thelivaana aadhaarangal irundhum mōsēyai payanpadutthidhaan yegōvaa thangalukku valikaattugiraar enbadhai niraiya isravēlargal ētrukkollavillai. (en. 14:10, 11) idhanaal andha thalaimuraiyai sērndha yaaraalum vaakkukkodukkappatta dhēsatthukkul pōga mudiyavillai. (en. 14:30) aanaalum, sila isravēlargal yegōvaa kaattiya valiyil nadandhaargal. udhaaranatthukku, “kaalēb . . . mulu idhayatthōdu enakku kīlppadindhuvarugiraan” endru yegōvaa sonnaar. (en. 14:24) adhanaal, kaanaan dhēsatthil avar kētta pagudhiyai yegōvaa avarukku kodutthaar. (yōsu. 14:12-14) isravēlargaludaiya aduttha thalaimuraiyum yegōvaa kaattiya valiyil nadandhaargal. mōsēkku adutthu yōsuvaa thalaivaraaga aanapōdhu avarukku avargal “vaalnaal kaalamellaam madhippu mariyaadhai kaattinaargal.” (yōsu. 4:14) adhanaal, yegōvaa avargalai kaanaan dhēsatthil kudivaitthaar.—yōsu. 21:43, 44. w24.02 21 ¶6-7

velli, mē 16

kadavulmēl anbu kaattugiravan than sagōdharanmēlum anbu kaatta vēndum.—1 yō. 4:21.

naadi thudippai vaitthu idhayatthin aarōkkiyatthai oru daaktar kandupidikkira maadhiri, matravargalmēl namakku irukkira anbai vaitthu kadavulmēl namakku anbu irukkiradhaa illaiyaa enbadhai kandupiditthuvida mudiyum. sagōdhara sagōdharigalmēl naam kaattum anbu kuraivaaga irundhaal, kadavulmēl namakku irukkum anbum balavīnamaaga irukkiradhu endru arttham. sagōdhara sagōdharigalmēl naam kaattum anbu kuraindhirundhaal, adhai lēsaaga edutthukkolla mudiyaadhu. ēnendraal, yegōvaavōdu namakku irukkira bandham balavīnamaaga irukkiradhu enbadharku adhu oru ariguri. idhai patri appōsthalan yōvaan ippadi eludhinaar: “thaan paarkkira sagōdharanmēl anbu kaattaadhavan, thaan paarkkaadha kadavulmēl anbu kaatta mudiyaadhu.” (1 yō. 4:20) ‘oruvarukkoruvar anbu kaattinaaldhaan’ yegōvaavukku nammai pidikkum.—1 yō. 4:7-9, 11. w23.11 8 ¶3; 9 ¶5-6

sani, mē 17

un appaavum ammaavum pūritthuppōvaargal.—nīdhi. 23:25.

yōvaas chinna vayadhaaga irundhapōdhē avarudaiya appaa irandhupōivittaar. adhanaal thalaimai guru yōidhaadhaan avarai valartthaar. yegōvaavai patri avarukku sollikkodutthaar. yōidhaa pēchai kēttu nadandhadhaal, yōvaas nalla mudivugalai edutthaar. makkal yegōvaavukku sēvai seivadharku udhavi seiya vēndum endru yōvaas mudivedutthaar. yegōvaavudaiya aalayatthai pudhuppikkira vēlai seivadharkukkūda ērpaadu seidhaar. (2 naa. 24:1, 2, 4, 13, 14) yegōvaavai nēsippadharkum avar solli tharugira maadhiri vaalvadharkum ungal appaa ammaavō, vēru yaarō ungalukku solli tharugiraargal endraal ungalukku oru periya parisu kidaitthirukkiradhu endru arttham. (nīdhi. 2:1, 10-12) baibilil irundhu ungal appaa ammaa solli tharuvadhai nīngal kēttu, adhēmaadhiri seiyumpōdhu ungal appaa ammaavukku romba sandhōshamaaga irukkum. kadavulukkum romba sandhōshamaaga irukkum. avarōdu ungalukku irukkum natpu innum balamaagum.—nīdhi. 22:6; 23:15, 24. w23.09 8-9 ¶3-5

nyaayiru, mē 18

nīngal ennai kūppiduvīrgal. ennidam vandhu vēndikkolvīrgal. naan adhai kētpēn.—erē. 29:12.

nammudaiya jebangalai gavanitthu kētpadhaaga yegōvaa vaakku kodukkiraar. thannai unmaiyaaga vanangugiravargal seiyum jebangalai avar kētkaamal irukkavē maattaar. (sang. 10:17; 37:28) adharkaaga, naam kētpadhaiyellaam yegōvaa ippōdhē kodutthuviduvaar endrum arttham kidaiyaadhu. naam aasaippadugira sila vishayangal nadappadharkaaga, pudhiya ulagam varumvarai kaatthirukka vēndiyirukkalaam. naam kētkira vishayangal thannudaiya viruppatthōdu eppadi otthuppōgiradhu enbadhai yegōvaa paarkkiraar. (ēsaa. 55:8, 9) indha būmiyil sandhōshamaana otrumaiyaana makkal vaala vēndum enbadhum, avargal thannudaiya aatchiyin kīl irukka vēndum enbadhum yegōvaavin viruppam. aanaal, manidhargal thangalaiyē aatchi seidhukondaal, sandhōshamaaga iruppaargal endru saatthaan solgiraan. (aadhi. 3:1-5) avan solvadhu poi enbadhai nirūbippadharkaaga, manidhargal thangalaiyē aatchi seiya yegōvaa konja kaalam vittirukkiraar. aanaal, manidha aatchi ēgappatta prachinaigalaitthaan ērpadutthiyirukkiradhu. (pra. 8:9) adhanaaldhaan, sila prachinaigalai yegōvaa ippōdhē sari seivadhu kidaiyaadhu. w23.11 21 ¶4-5

thingal, mē 19

naan unnai niraiya dhēsangalukku thagappanaaga niyamitthirukkirēn.—rō. 4:17.

aabiragaam mūlamaaga ‘niraiya dhēsangal’ aasīrvadhikkappadum endru yegōvaa vaakku kodutthaar. aanaal, aabiragaamukku 100 vayadhum saaraalukku 90 vayadhum aana piragukūda avargalukku kulandhai pirakkavillai. idhu unmaiyilēyē aabiragaamukku oru periya sōdhanaiyaaga irundhirukkum. irundhaalum, kadavul koduttha nambikkaiyin adippadaiyil visuvaasatthai valartthukkondaar. adhaavadhu, thaan niraiya dhēsangalukku thagappanaaga aavaar enbadhil “visuvaasam vaitthaar.” (rō. 4:18, 19) sīkkiratthil avarudaiya nambikkai nijamaanadhu. aasai aasaiyaaga kaatthukkondirundha magan pirandhaan. avandhaan īsaakku! (rō. 4:20-22) aabiragaam maadhiriyē naamum avarudaiya paarvaiyil nīdhimaanaaga aaga mudiyum, avarudaiya nanbaraagavum aaga mudiyum. adhai patri pavul ippadi eludhinaar: “‘avar nīdhimaanaaga karudhappattaar’ endra vaartthaigal [aabiragaamukkaaga] mattum eludhappadavillai, namakkaagavum eludhappattana. nam ejamaanaagiya yēsuvai uyirōdu eluppiya kadavulmēl naam visuvaasam vaippadhaal, naamum nīdhimaangalaaga karudhappaduvōm.” (rō. 4:23, 24) aabiragaam maadhiri naamum visuvaasatthai valartthukkondu, adhai seyalil kaatta vēndum; yegōvaa kodutthirukkira nambikkai nijamaagum enbadhil urudhiyaaga irukka vēndum. w23.12 7 ¶16-17

sevvaai, mē 20

naan padugira kashtatthai nīngal paartthirukkirīrgal. en adimanadhilulla vēdhanaiyai arindhirukkirīrgal.—sang. 31:7.

kashtangal varumpōdhu naam bayandhuvida vaaippirukkiradhu. adhupōndra samayangalil namakku varum kashtangalaiyum yegōvaa paarkkiraar, adhanaal naam eppadi baadhikkappadugirōm enbadhaiyum purindhukolgiraar. udhaaranatthukku, egipthil isravēlargal aniyaayamaaga nadatthappattapōdhu, avargal anubavittha kashtatthai mattumalla avargaludaiya ‘valiyaiyum vēdhanaiyaiyum’ yegōvaa purindhukondaar. (yaath. 3:7) bayamurutthum oru sūlnilaiyil yegōvaavin udhaviyai ungalaal unara mudiyaamal pōgalaam. avar kodukkum udhaviyai purindhukolla, avaridamē udhavi kēlungal. (2 raa. 6:15-17) indha kēlvigalaiyum yōsitthu paarungal: “kūttatthil kodukkappatta pēchō oruvar sonna badhilō ennai balappadutthiyadhaa? oru prasuramō vīdiyōvō braadkaasting paadalō ennai balappadutthiyirukkiradhaa? thūkki nirutthuvadhupōl yaaraavadhu ennidam pēsinaargalaa? aarudhalaana baibil vasanangalai kaattinaargalaa?” sagōdhara sagōdharigal kaattum anbaiyum baibil tharugira urchaagatthaiyum naam lēsaaga edutthukkolla vaaippirukkiradhu. ivaiyellaamē yegōvaa kodukkum periya periya parisugal. (ēsaa. 65:13; maar. 10:29, 30) avar nammēl akkarai vaitthirukkiraar enbadhai ivai nirūbikkindrana. (ēsaa. 49:14-16) avarai dhaaraalamaaga nambalaam enbadhaiyum kaattugindrana. w24.01 4-5 ¶9-10

budhan, mē 21

ungal vaartthaiyai mulu dhairiyatthōdu pēsikkondē irukka ungaludaiya ūliyargalukku udhavi seiyungal.—ap. 4:29.

yēsu paralōgatthukku pōvadharku konjam munbu, “erusalēmilum yūdhēyaa muluvadhilum samaariyaavilum būmiyin ellaigal varaiyilum” thanakku saatchigalaaga irukka vēndumendru than sīshargalukku nyaabagappadutthinaar. (ap. 1:8; lū. 24:46-48) konja naalilēyē, yūdha madha thalaivargal appōsthalargalaana pēdhuruvaiyum yōvaanaiyum kaidhu seidhu nyaayasangatthukku munbaaga nirutthinaargal. ini prasangikka kūdaadhendru avargalukku kattalai pōttaargal, avargalai mirattinaargal. (ap. 4:18, 21) pēdhuruvum yōvaanum avargalidam, “kadavul solvadhai kētkaamal nīngal solvadhai kētpadhu kadavulukku munnaal sariyaaga irukkumaa enbadhai nīngalē thīrmaanitthukkollungal. engalai porutthavarai, naangal paartthavatraiyum kēttavatraiyum patri pēsuvadhai engalaal niruttha mudiyaadhu” endru sonnaargal. (ap. 4:19, 20) pēdhuruvum yōvaanum vidudhalaiyaana piragu, yegōvaavin viruppatthai seiya udhavi kēttu sīshargal ellaarum jebam seidhaargal. adharku yegōvaa badhil kodutthaar.—ap. 4:31. w23.05 5 ¶11-12

vyaalan, mē 22

ivar en anbu magan.—mat. 17:5.

indha prabanjatthilēyē romba kaalam ondraaga irundhavargal yegōvaavum avarudaiya magan yēsuvumdhaan. andha kōdikkanakkaana varushangalil avargalukkul oru nerukkamaana bandham uruvaanadhu. oruvarmēl oruvar kollai paasam vaitthirundhaargal. yegōvaavukku yēsumēl evvalavu anbu irukkiradhu enbadhai indraiya dhinavasanatthil irundhu therindhukolgirōm. oruvēlai adhil, “naan ivarai ētrukkolgirēn” endru mattum avar solliyirukkalaam. aanaal yēsumēl thanakku evvalavu anbu irundhadhu enbadhai naam therindhukolvadharkaaga “ivar en anbu magan” endrum sonnaar. yēsuvai ninaitthum avar seiyappōvadhai ninaitthum yegōvaa perumaippattaar. (ebē. 1:7) yegōvaavudaiya anbai avar than idhayatthin aalatthil unarndhaar. adhanaaldhaan thannudaiya appaa thannai nēsikkiraar enbadhai marubadiyum marubadiyum urudhiyaaga sonnaar.—yōvaa. 3:35; 10:17; 17:24. w24.01 28 ¶8

velli, mē 23

niraiya sotthugalai sambaadhippadhaivida nalla peyarai sambaadhippadhu sirandhadhu.—nīdhi. 22:1.

ungalukku nerukkamaana oruvar ungalai patri romba mōsamaana oru vishayatthai matravargalidam solgiraar. aanaal, avar solvadhai silar nambividugiraargal. adhai matravargalukkum parappividugiraargal. appōdhu ungal manasu sukkunūraaga udaindhuvidum, illaiyaa? yegōvaavudaiya peyarukku kalangam vandhapōdhu avarukku eppadi irundhirukkum enbadhai purindhukolla indha udhaaranam udhavugiradhu. dhēvathūdhargalil oruvan ēvaalidam avarai patri poi sonnaan. adhai avalum nambinaal. andha poiyinaal aadhaamum ēvaalum yegōvaavukku edhiraaga kalagam seidhaargal. idhanaal paavamum maranamum manidhargalukku vandhadhu. (aadhi. 3:1-6; rō. 5:12) indru nammai sutriyirukkum maranam, pōr, vēdhanai pōndra ellaa prachinaigalukkum saatthaan parappiya poidhaan kaaranam. indha poiyaiyum adhanaal vandha vilaivugalaiyum paarkkumpōdhu yegōvaavukku eppadi irukkum! avarudaiya manasu kandippaaga valikkum!! aanaalum, yegōvaa vēdhanaiyilum veruppilum mūlgividavillai. sollappōnaal, avar ‘sandhōshamulla kadavulaaga’ irukkiraar.—1 thī. 1:11. w24.02 8 ¶1-2

sani, mē 24

naan eppadi ivvalavu periya thavaru seidhu, kadavulukku virōdhamaaga paavam pannuvēn?—aadhi. 39:9.

nīngal eppadi yōsēppu maadhiri urudhiyaaga irukkalaam? thappu seivadharkaana oru sūlnilai vandhaal eppadi nadandhukolla vēndum endru ippōdhē mudivu seiyungal. yegōvaa verukkira vishayangalai ‘seiyavē maattēn’ endru solla palagikkollungal. andha maadhiri vishayangalai manadhilkūda asaipōdaadhīrgal. (sang. 97:10; 119:165) ippadiyellaam seidhaal, thappu seiya thūndum oru sūlnilaiyil paavam seidhuvida maattīrgal. ‘idhudhaan satthiyam endru enakku theriyum... yegōvaavaidhaan vananga vēndum endrum theriyum... aanaal arppanitthu nyaanasnaanam edukka thayakkamaaga irukkiradhu!’ endru yōsikkirīrgalaa? appadiyendraal, nīngal dhaavīdhu raajaavai pōla yegōvaavidam udhavikkaaga kenjalaam. dhaavīdhu ippadi kenjinaar: “kadavulē, ennai aaraaindhu paartthu, en idhayatthai therindhukollungal. ennai sōdhitthu paartthu, en manadhilulla kavalaigalai purindhukollungal. enakkul thavaraana ennam ēdhaavadhu irukkiradhaa endru paarungal. mudivillaadha paadhaiyil ennai valinadatthungal.” (sang. 139:23, 24) arppanitthu nyaanasnaanam eduppadhai nīngal oru kurikkōlaaga vaitthu adharkaaga ulaitthaal, yegōvaavai ‘ūkkamaaga thēdugirīrgal’ endru arttham. appadi thēdugiravargalai avar kattaayam aasīrvadhippaar.—ebi. 11:6. w24.03 6 ¶13-15

nyaayiru, mē 25

avar dhinamum bali kodukka vēndiyadhillai.—ebi. 7:27.

makkaludaiya saarbaaga yegōvaavukku mun nirkira poruppu thalaimai guruvukku irundhadhu. valipaattu kūdaaram niruvappatta samayatthil, mudhal thalaimai guruvaaga aarōnai yegōvaa niyamitthaar. aanaal, isravēlil irundha gurumaargalai patri appōsthalan pavul ippadi sonnaar: “gurumaargal thangaludaiya sēvaiyai thodarndhu seivadharku maranam thadaiyaaga irundhadhu; adhanaal, adutthadutthu vēru palar gurumaargalaaga niyamikkappada vēndiyirundhadhu.” (ebi. 7:23-26) adhumattumalla, gurumaargalum paavigalaaga irundhadhaal thangaludaiya paavangalukkaagavum avargal bali kodukka vēndiyirundhadhu. nam thalaimai guru yēsuvō ‘manidhanaal illaamal yegōvaavinaal amaikkappatta unmaiyaana kūdaaratthil sēvai seigiravaraaga’ irukkiraar. (ebi. 8:1, 2) yēsuvai patri pavul sollumpōdhu, “avar endrendrum uyirōdu iruppadhaal avarukku adutthu vēru yaarum guruvaaga niyamikkappada vēndiyadhillai” endraar. adhumattumalla, yēsu “kalangamillaadhavar, paavigalai pōla illaadhavar” endrum, isravēlil irundha thalaimai gurumaargalai pōl avar ‘thannudaiya paavangalukkaaga dhinamum bali kodukka vēndiyadhillai’ endrum sonnaar. w23.10 26 ¶8-9

thingal, mē 26

mundhina vaanamum mundhina būmiyum olindhupōyina.—veli. 21:1.

‘mundhina vaanam’ enbadhu saatthaan matrum avanudaiya pēigalin kattuppaattil irukkira ellaa arasaangangalaiyum kurikkiradhu. (mat. 4:8, 9; 1 yō. 5:19) perumbaalum baibilil, “būmi” endra vaartthai makkalai kurippadharkaaga payanpadutthappattirukkiradhu. (aadhi. 11:1; sang. 96:1) appadiyendraal, ‘mundhina būmi’ enbadhu indru irukkum mōsamaana makkalai kurikkiradhu. ippōdhu irukkum ‘vaanatthaiyum’ ‘būmiyaiyum’ sariseidhu adhaiyē yegōvaa thirumbavum payanpadutthappōvadhu kidaiyaadhu. adharku badhilaaga, avatrai olitthukkattivittu pudhidhaaga oru ‘vaanatthaiyum’ ‘būmiyaiyum’ ērpadutthuvaar. adhaavadhu, oru pudhiya arasaangatthaiyum, nalla makkal mattumē irukkum oru pudhiya samudhaayatthaiyum ērpadutthappōgiraar. ēsaayaa solliyiruppadhupōl, indha būmiyai ēdhēn thōttatthai pōla yegōvaa pudhidhaakkuvaar. manidhargalai paribūranamaakkappōgiraar. kaal ūnamaanavargal, kan theriyaadhavargal, kaadhu kētkaadhavargal ellaaraiyum gunappadutthuvaar. irandhavargalaiyum thirumba uyirōdu konduvarappōgiraar.—ēsaa. 25:8; 35:1-7. w23.11 4 ¶9-10

sevvaai, mē 27

‘nīngal thayaaraaga irungal.’—mat. 24:44.

“migundha ubatthiravam” thidīrendru thodangum. (mat. 24:21) podhuvaaga, pēralivugal varappōvadhu yaarukkum theriyaadhu. aanaal, migundha ubatthiravam varappōvadhu theriyum. adhai sandhikka thayaaraaga irukka solli kittatthatta 2,000 varushatthukku munnaadiyē yēsu echaritthaar. naam thayaaraaga irundhaal andha kashtamaana kaalatthai thaanduvadhu sulabam. matravargalukkum kaikodutthu udhava mudiyum. (lū. 21:36) yegōvaavudaiya sollukku kīlppadindhu nadakka vēndumendraal namakku sagipputthanmai thēvaippadum. nammudaiya sagōdhara, sagōdharigal panam porulai ilandhu nirkumpōdhu, avargalukku thēvaiyaanadhai kodutthu udhavuvadharku namakku karisanai thēvaippadum. (aaba. 3:17, 18) dhēsangaludaiya kūttani nadatthugira thaakkudhalaal, oruvēlai nam sagōdhara sagōdharigaludan konja kaalatthukku ondraaga kūdiyirukka vēndiya sūlnilai vandhaal enna seivōm? (esē. 38:10-12) andha kashtamaana sūlnilaiyai kadandhu varuvadharku sagōdhara, sagōdharigalmīdhu namakku balamaana anbu thēvaippadum. w23.07 2 ¶2-3

budhan, mē 28

nīngal nyaanamillaadhavargalaaga nadakkaamal, nyaanamullavargalaaga nadappadharku adhiga gavanam selutthungal. ungal nēratthai miga nandraaga payanpadutthikkollungal.—ebē. 5:15, 16.

kanavan manaivigalē, aakkillaa-priskillaal thambadhiyin udhaaranam ungalukku udhavi seiyum. aarambakaala kristhavargal matthiyil avargalukku romba nalla peyar irundhadhu. (rō. 16:3, 4) avargal ondraaga sērndhu vēlai seidhaargal, ūliyam seidhaargal, matravargalukku udhavi seidhaargal. (ap. 18:2, 3, 24-26) baibil avargalai patri sollumpōdhellaam irandu pēraiyum sērtthudhaan solgiradhu. indru kanavan manaivigal eppadi avargalai pōl nadandhukollalaam? ungalukkum ungal thunaikkum ennenna vēlaigal irukkindrana endru yōsitthu paarungal. adhil sila vēlaigalai nīngal thaniyaaga seivadharku badhilaaga ondraaga sērndhu seiya mudiyumaa? udhaaranatthukku, aakkillaavum priskillaalum sērndhu ūliyam seidhaargal. nīngalum appadi seiya adikkadi nēram odhukkugirīrgalaa? aakkillaavum priskillaalum matra vēlaigalaiyum ondraaga sērndhu seidhaargal. nīngalum ungal thunaiyum orē aluvalagatthil vēlai seiyaamal irukkalaam. aanaal, vīttu vēlaigalai ondraaga sērndhu seiyalaam. (pra. 4:9) appōdhu orē tīmaaga iruppadhupōl unaruvīrgal, pēsuvadharkum nalla vaaippu kidaikkum. w23.05 22-23 ¶10-12

vyaalan, mē 29

enakku bayamaaga irukkumpōdhu ungalaitthaan nambiyirukkirēn.—sang. 56:3.

naam ellaarumē ēdhōvoru samayatthil bayatthil uraindhu pōgirōm. dhaavīdhum silasamayangalil bayandhupōyirukkiraar. orusamayam, savul raajaa avarai kolvadharkaaga thuratthikkondirundhaar. appōdhu, uyir pilaippadharkaaga avar pelisthiya nagaramaana gaatthukku pōi olindhukondaar. “pallaayiram” pelisthiyargalai kondruppōtta maavīran dhaavīdhudhaan enbadhai gaatthin raajaa aagīs sīkkiratthilēyē kanduppiditthuvidugiraar. adhanaal, dhaavīdhu “rombavē bayandhupōnaar.” (1 saa. 21:10-12) kaatthil irundhapōdhu thanakku eppadi irundhadhu enbadhai patri sangīdham 56-il dhaavīdhu solgiraar. andha sangīdhatthai padikkumpōdhu dhaavīdhu endhalavu bayandhaar enbadhaiyum andha bayatthai eppadi vendraar enbadhaiyum paarkka mudiyum. (sang. 56:1-3, 11) bayamaaga irundhapōdhu, dhaavīdhu yegōvaavai nambinaar. avarudaiya nambikkai vīnpōgavillai. yegōvaavin udhaviyōdu, angirundhu thappippadharku oru paitthiyakkaaranai pōl naditthaar! adharku piragu, aagīs raajaa dhaavīdhai oru edhiriyaaga paarkkavillai. dhaavīdhu angirundhu pōnaalē pōdhum endru avarukku thōndriyadhu. adhanaal dhaavīdhaal thappikka mudindhadhu.—1 saa. 21:13–22:1. w24.01 2 ¶1-3

velli, mē 30

avarōdu irukkiravargalum jeyippaargal. avargal alaikkappattavargal, thērndhedukkappattavargal, unmaiyullavargal.—veli. 17:14.

indraiya dhinavasanam uyirtthelundhu paralōgatthukku pōgira kristhavargalai patri solgiradhu. migundha ubatthiravatthin kadaisiyil paralōgatthukku pōna piragu ivargalukku kidaikkum mudhal niyamippē pōr seivadhudhaan. kadavuludaiya edhirigalai andha kadaisi pōril vetti vīltthuvaargal. paralōga nambikkaiyullavargalil silar ippōdhu vayadhaanavargalaagavum balavīnamaanavargalaagavum irukkiraargal. aanaal, paralōgatthukku pōna piragu alivē illaadha oru magatthaana aavi udal avargalukku kidaikkum. avargal thangaludaiya thalabadhiyaana yēsuvōdu sērndhu pōr seivaargal. armagedhōn pōr mudindha piragu, manidhargal paribūranamaaga aavadharku avarōdu sērndhu ulaippaargal. ivargal saadhaarana manidhargalaaga būmiyil seidhadhaivida, paralōgatthukku pōna piragu būmiyil irukkum thangaludaiya sagōdhara sagōdharigalukku innum niraiya udhavi seivaargal. w24.02 6-7 ¶15-16

sani, mē 31

kadavuludaiya sakthi kaattugira valiyil nadandhukondirungal, appōdhu endhavoru paava aasaiyaiyum niraivētra maattīrgal.—galaa. 5:16.

nyaanasnaanatthukku piragu ēdhaavadhu periya paavam seidhu sabainīkkam seiyappattaal enna seivadhu endru nīngal bayappadugirīrgalaa? thanakku unmaiyaaga iruppadharku yegōvaa thannudaiya makkalukku udhavi seivaar. avarukku ‘ētra vidhatthil nadandhu avarai mulumaiyaaga piriyappadutthuvadharkum’ udhavuvaar. (kolō. 1:10) sariyaanadhai seivadharku balam koduppaar. ērkenavē niraiya pērukku adhai kodutthum irukkiraar. (1 ko. 10:13) adhanaaldhaan, niraiya pēr avarukku unmaiyaaga irukkiraargal. romba konjam pērdhaan sabainīkkam seiyappadugiraargal. naam ellaarumē paavigalaaga iruppadhaal thavaru seiya vēndum endra aasai varalaam. (yaak. 1:14) appadi oru aasai varumpōdhu, adhai seivadhum seiyaadhadhum nam kaiyildhaan irukkiradhu. aanaal, ulagatthil iruppavargalukku vēru karutthugal irundhaalum ketta aasaigalai ungalaal kandippaaga kattuppaduttha mudiyum. w24.03 5 ¶11-12

    Thamil prasurangal (1993-2025)
    veliyēravum
    ulnulaiyavum
    • Thamil (Rōman)
    • pagiravum
    • viruppangal
    • Copyright © 2025 Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania
    • vidhimuraigal
    • thaniyurimai
    • praivasi setting
    • JW.ORG
    • ulnulaiyavum
    pagiravum