thōl kodukkum thōlanaaga irungal
kashtangalai thannandhaniyaaga samaalikkira kodumaiyai anubavitthirukkirīrgalaa? “samaalikka mudiyaadha alavukku nilaimai padumōsamaaga irukkum” oru kaalatthil naam vaalgirōm. (2 thī. 3:1) adhanaal, sōrndhu pōvadharkum, thanimaiyaaga unarvadharkum vaaippu irukkiradhu. irundhaalum, prachinaigalōdu thaniyaaga pōraada vēndiyadhillai; thōl kodukkum thōlargal namakku irukkiraargal. “kashta kaalangalil” avargaludaiya udhavi evvalavu mukkiyam enbadhai baibilkūda solgiradhu.—nīdhi. 17:17.
unmaiyaana nanbargal eppadi udhavi seivaargal?
vīttukkaavalil irundhapōdhukūda appōsthalan pavulaal sabaigalai urchaagappaduttha mudindhadhu. adharku kaaranam avarudaiya nanbargal
appōsthalan pavulōdu sērndhu mishanari ūliyam seidhavargal avarukku nalla nanbargalaaga irundhaargal. avarukku niraiya udhavigalai seidhaargal. (kolō. 4:7-11) rōmil pavul kaidhiyaaga irundhapōdhu avaraal seiya mudiyaadha vishayangalai avarudaiya nanbargal seidhukodutthaargal. udhaaranatthukku eppaappirōthītthu, pilippiyil irundha sagōdhara sagōdharigal pavulukku kodutthu anuppiya porulgalai konduvandhu kodutthaar. (pili. 4:18) thīgikku, pavulin kadidhangalai vevvēru sabaigalukku kondupōga udhavinaar. vīttukkaavalil irundhapōdhum sari, siraiyil irundhapōdhum sari, pavulaal thannudaiya ūliyatthai vidaamal seiya mudindhadharku kaaranam avarudaiya nanbargal. nīngal eppadi oru unmaiyaana nanbaraaga irukkalaam?
unmaiyaana natpukku irukkira sakthiyai nam kaalatthilum paarkka mudigiradhu. speyinil vaalgira elisabeth endra oru olungaana payaniyarukku, oru sagōdhari nalla nanbaraaga irundhirukkiraar. avar enna seidhaar? elisabetthin ammaavukku putrunōi iruppadhu theriyavandhapōdhu, elisabetthai aarudhalpadutthuvadharkaaga baibil vasanangalai adippadaiyaaga vaitthu niraiya mesējugalai anuppinaar. “ovvoru naalaiyum dhairiyamaaga samaalippadharku andha mesējugal enakku udhaviyadhu. naan thaniyaaga illai enbadhai avai puriyavaitthana” engiraar elisabeth.—nīdhi. 18:24.
sabaiyil irukkira sagōdhara sagōdharigalukku thēvaiyaana udhavigalai seivadhan mūlamaaga avargalōdu irukkira natpai balappaduttha mudiyum. udhaaranatthukku, vayadhaana sagōdhararaiyō sagōdhariyaiyō kūttangalukku alladhu ūliyatthukku kūttikkondu pōga mudiyumaa? appadi seidhaal avargalukkum urchaagam kidaikkum, ungalukkum putthunarchi kidaikkum. (rō. 1:12) aanaal, vīttaivittu veliyē vara mudiyaadha sūlnilaiyil silar irukkiraargal. avargalukku eppadi nīngal oru nalla nanbaraaga irukkalaam?
vīttilēyē mudangi iruppavargalukku unmaiyaana nanbaraaga irungal
sila sagōdhara sagōdharigalaal udambu mudiyaadhadhaalō vērusila sūlnilaiyaalō kūttangalukku nēril vara mudiyaamal irukkalaam. dēvid endra sagōdhararukku adhudhaan nadandhadhu. avarukku putrunōi irundhadhaal, aaru maadhatthukkum adhigamaaga avar kīmōtherappi sigichai edutthukkondirundhaar. andha samayatthil, avarum avarudaiya manaivi lidiyaavum intarnet valiyaaga kūttangalil kalandhukondaargal.
sabaiyil irundha nanbargal avargalukku eppadi udhavinaargal? kūttam mudindha piragu, raajya mandratthil irundha silar vīdiyō kaanfrans valiyaaga dēvid matrum lidiyaavidam pēsinaargal. dēvidum lidiyaavum kūttangalil badhil sonnaal, avargalai paaraatti mesēj anuppinaargal. idhanaal enna palan kidaitthadhu? dēvidaalum lidiyaavaalum thanimai unarvai samaalikka mudindhadhu.
vīttilēyē mudangi irukkiravargalōdu sērndhu ūliyam seiyungal
vīttaivittu veliyē vara mudiyaadhavargalōdu sērndhu ungalaal ūliyam seiya mudiyumaa? chinna chinna maatrangalai seidhaalē adhai seiya mudiyum. appadi seiyumpōdhu naam avargalai marandhuvidavillai enbadhai kaattuvōm. (nīdhi. 3:27) oruvēlai, avargalōdu sērndhu kadidhangal eludhi ūliyam seiyalaam. alladhu, fōn mūlamaaga ūliyam seiyalaam. ūliya kūttatthai vīdiyō kaanfrans mūlamaaga paarppadharku seiyappadum ērpaadukūda avargalukku romba udhaviyaaga irukkum. indha ērpaattai ninaitthu dēvidum lidiyaavum romba sandhōshappattaargal. “sagōdhara sagōdharigalōdu sērndhu ūliya kūttatthilum jebatthilum kalandhukolvadhu engalai urchaagappadutthiyadhu” endru dēvid solgiraar. oruvēlai sūlnilai anumadhitthaal, adhuvum adhu paadhugaappaaga irundhaal, vīttilēyē mudangi irukkiravargalin vīdugalukku ungaludaiya baibil maanavargalai kūttikkondu pōi angē padippu nadattha mudiyumaa endru paarungal.
ippadippatta sagōdhara sagōdharigalōdu sērndhu ulaikkumpōdhu avargaludaiya nalla nalla gunangalai paarkka mudiyum; avargalōdu nanbaraagavum mudiyum. avargalōdu sērndhu ūliyam seiyumpōdhu, manadhai thodum vidhatthil kadavuludaiya vaartthaiyai eppadi thiramaiyaaga payanpadutthugiraargal endru paarkka mudiyum. ippadiyellaam seiyumpōdhu avargalidam naam innum nerukkamaaga aavōm. nammudaiya natpu vattam peridhaagum.—2 ko. 6:13.
pavul, kashtatthil irundhapōdhu avarudaiya nanbar thītthu avarai paarkka vandhadhu avarukku aarudhalaaga irundhadhu. (2 ko. 7:5-7) idhilirundhu oru mukkiyamaana paadatthai therindhukolgirōm: aarudhalaana vaartthaigalai pēsuvadhōdu nirutthikkollaamal, kashtappadugiravargal kūdavē iruppadhan mūlamum, udhavuvadhan mūlamum avargalukku aarudhal kodukka mudiyum.—1 yō. 3:18.
thunburutthappadugiravargalukku unmaiyaana nanbaraaga irungal
oruvarukku oruvar aadharavu koduppadhil rashyaavil irukkira nam sagōdhara sagōdharigal unmaiyilēyē oru nalla munmaadhiri. sargē matrum avarudaiya manaivi taattiyaanaavin anubavatthai paarkkalaam. orusamayam pōlīs avargaludaiya vīttai sōdhanai seiya vandhaargal. piragu, avargal irandu pēraiyum visaaranaikkaaga kūttikkondu pōivittaargal. taattiyaanaavai mudhalil vidudhalai seidhaargal. sargē solgiraar: “[taattiyaanaa] vīttukku vandhavudan oru sagōdhari romba dhairiyamaaga avalai paarppadharku vandhaar. piragu, konjam nēratthilēyē innum niraiya sagōdhara sagōdharigal vandhaargal. engal vīttil sidhari kidandha porulgalai odhukki vaikka udhavinaargal.”
“nīdhimoligal 17:17 eppōdhum enakku romba pidikkum. andha vasanam ippadi solgiradhu: ‘unmaiyaana nanban ellaa samayatthilum anbu kaattugiraan. kashta kaalangalil udhavuvadharkaaga pirandha sagōdharanaaga irukkiraan.’ thunburutthudhalai anubavitthukkondirukkum indha samayatthil indha vaartthaigaludaiya artthatthai ennaal innum aalamaaga purindhukolla mudigiradhu. indha sūlnilaiyai ennaal thaniyaaga samaalitthirukkavē mudiyaadhu. thunichalōdum dhairiyatthōdum en pakkam nirkira nanbargalai yegōvaa kodutthirukkiraar” engiraar sargē.
kashtamaana sūlnilaigalai naam sandhikkumpōdhu thōl kodukkira thōlargal namakku thēvai. adhuvum, migundha ubatthiravam samayatthil rombavē thēvai. adhanaal, naamum matravargalukku ippōdhē oru unmaiyaana nanbaraaga irukkalaam!—1 pē. 4:7, 8.