aadhaamum ēvaalum kīlppadiyavillai

orunaal, ēvaal mattum thaniyaaga irundhaal. appōdhu, oru paambu avalidam pēsiyadhu. ‘thōttatthil irukkira ellaa marangalin palangalaiyum nīngal saappida kūdaadhu endru kadavul sonnaaraamē, unmaiyaa?’ endru adhu kēttadhu. adharku ēvaal, ‘naangal ellaa marangalin palangalaiyum saappidalaam. orēvoru maratthin palatthai mattum saappida kūdaadhu. adhai saappittaal, setthuviduvōm’ endraal. appōdhu paambu, ‘illai! nīngal saaga maattīrgal. andha palatthai saappittaal kadavulai pōla aagividuvīrgal’ endru sonnadhu. adhu unmaiyaa? illai! adhu suttha poi. aanaal, ēvaal adhai nambinaal. andha palatthai paarkka paarkka, adhai saappida vēndum endru avalukku aasaiyaaga irundhadhu. adhanaal, adhai paritthu saappittaal, aadhaamukkum kodutthaal. kadavul pēchai kētkavillai endraal setthuviduvōm endru therindhum, aadhaam andha palatthai saappittaan.

saayangaalatthil, aadhaam-ēvaalidam kadavul pēsinaar. thannudaiya pēchai ēn kētkavillai endru kēttaar. ēvaal paambumēl pali pōttaal. aadhaamō ēvaalmēl pali pōttaan. avargal yegōvaavukku kīlppadiyaadhadhaal, ēdhēn thōttatthilirundhu avargalai yegōvaa thuratthivittaar. avargal andha thōttatthukku thirumbi varaamal iruppadharkaaga, adhan vaasalil dhēvathūdhargalai nirutthinaar, sutrikkondē irukkira neruppu vaalaiyum vaitthaar.

ēvaalidam poi solli ēmaatriyavanaiyum dhandikka pōvadhaaga yegōvaa sonnaar. avalidam pēsiyadhu andha paambu kidaiyaadhu. ēnendraal, pēsugira sakthiyai paambugalukku yegōvaa kodukkavillai. ēvaalai ēmaatruvadharkaaga, oru ketta dhēvathūdhandhaan andha paambai pēsa vaitthaan. avanai pisaasaagiya saatthaan endru baibil solgiradhu. sīkkiratthil, saatthaanai yegōvaa alippaar. adharku piragu, avanaal yaaraiyum ēmaatri, kettadhu seiya vaikka mudiyaadhu.