ilainyargal kētkum kēlvigal
dētting—paagam 1: dētting seiya naan thayaaraaga irukkirēnaa?
indha katturaiyil...
dētting endraal enna?
sila pēr dētting endraalē baai frendudan illaiyendraal gērl frendudan summaa ūr sutthikkondu jaaliyaaga iruppadhudhaan endru ninaikkiraargal. aanaal adhu adharkaana nēram illai. appadiyendraal, dētting edharkaana nēram? oruvēlai kalyaanam pannikkondaal irandu pērum porutthamaana jōdiyaaga iruppaargalaa endru therindhukolvadharkaaga selavalikkira nēram.
adhanaal, dētting seigiravargal konja naatkalukku piragu oru mudivu edutthudhaan aaga vēndum. adhaavadhu, orumanamaai thirumanatthil inaiya vēndumaa illaiyendraal irumanamaai pirindhuvida vēndumaa? adhanaal nīngal dētting panna thodanginaalē idhil ēdhaavadhu oru mudivai edukka thayaaraaga irukka vēndum.
surukkamaaga sonnaal: dētting panna nīngal thayaaraaga iruppadhaaga ninaitthaal kalyaanam pannuvadharkum nīngal thayaaraagatthaan irukkirīrgal.
kalyaanam pannum ennamē illaamal dētting pannuvadhu vēlaiyil sēra vēndum endra ennamē illaamal oru intarviyūvukku pōgira maadhiridhaan
nīngal dētting seiya thayaaraaga irukkirīrgalaa?
dētting oruvēlai kalyaanatthil pōi mudiyalaam enbadhaal ungaludaiya kalyaana vaalkkai sugamaaga irukkumaa, sumaiyaaga irukkumaa enbadhu ippōdhu ungalidam irukkira gunangalai porutthudhaan irukkum. adhanaal kīlē solliyirukkira vishayangalai patri konjam yōsitthu paarungal.
kudumba uravugal. nīngal ungal appaa-ammaavai... kūda pirandhavargalai... eppadi nadatthugirīrgalō, adhuvum mukkiyamaaga nīngal tenshanaaga irukkumpōdhu eppadi nadatthugirīrgalō appaditthaan kalyaanatthukku piragu ungal thunaiyaiyum nadatthuvīrgal.
baibil aalōsanai: “ellaa vidhamaana manakkasappaiyum, sinatthaiyum, kadum kōbatthaiyum, kūchalaiyum, palippēchaiyum, matra ellaa vidhamaana ketta gunatthaiyum ungalaivittu nīkkippōdungal.”—ebēsiyar 4:31.
ungalaiyē ippadi kēttukkollungal: ‘naan ennudaiya appaa ammaavaiyum kūda pirandhavargalaiyum mariyaadhaiyaaga nadatthuvadhaaga avargal solvaargalaa? avargalil yaaraavadhu oruvarōdu enakku otthuppōgavillai endraal naan avargalidam amaidhiyaaga pēsugirēnaa illaiyendraal katthi kūchal pōttu sandai pōdugirēnaa?’
appaa-ammaavidam varugira prachinaiyai samaalikka ungalukku theriyavillai endraal ungal thunaiyidam varugira prachinaiyai eppadi samaalippīrgal?
vittukkoduppadhu. nīngal kalyaanam seidhīrgal endraal ungal thunaiyin viruppu veruppugalai patri adhigamaaga yōsikka vēndiyirukkum. avarudaiya sandhōshatthukkaaga ungaludaiya viruppangalai nīngal vittukkodukka vēndiyirukkum.
baibil aalōsanai: “ovvoruvanum thanakku prayōjanamaanadhai thēdaamal, matravargalukku prayōjanamaanadhaiyē thēda vēndum.”—1 korindhiyar 10:24.
ungalaiyē ippadi kēttukkollungal: ‘naan ninaikkira maadhiri thaan ellaam nadakka vēndum endru pidivaadhamaaga irukkirēnaa? naan vittu kodukkiravan/l endru peyar edutthirukkirēnaa? ennudaiya viruppangalai vida matravargaludaiya viruppatthukku naan mukkiyatthuvam kodukkirēnaa? appadiyendraal adhai naan endhendha vidhangalil kaattiyirukkirēn?’
manatthaalmai. nīngal oru nalla kanavanaagavō manaiviyaagavō irundhīrgal endraal ungaludaiya thavarugalai otthukkondu adharkaaga manadhaara mannippu kētpīrgal.
baibil aalōsanai: “naam ellaarum pala dhadavai thavaru seigirōm.”—yaakkōbu 3:2.
ungalaiyē ippadi kēttukkollungal: ‘naan ēdhaavadhu thappu pannivittaal adhai udanē otthukkolgirēnaa, illaiyendraal saakkuppōkku solgirēnaa? ‘nīnga idhai ippadi senjaa nallaa irukkum’ endru yaaraavadhu aalōsanai sonnaal naan kōbitthukkolgirēnaa?’
panam. kanavan manaivikkullē prachinai varuvadharku romba mukkiyamaana oru kaaranamē panamdhaan. ippōdhu nīngal panatthai poruppaaga kaiyaala therindhukondīrgal endraal mukkaalvaasi prachinaiyai ungalaal thadukka mudiyum
baibil aalōsanai: “ungalil yaaraavadhu oru kōburam katta virumbinaal, adhai katti mudikka thanakku pōdhumaana vasadhi irukkiradhaa endru mudhalil selavai kanakku paarkkaamal iruppaanaa?”—lūkkaa 14:28.
ungalaiyē ippadi kēttukkollungal: ‘naan paartthu paartthu selavu seigirēnaa illaiyendraal adikkadi kadanil maattikkolgirēnaa? panam, kaasu vishayatthil naan poruppaaga irukkirēn enbadhai eppadi kaattiyirukkirēn?
kadavulōdu ulla uravu. nīngal oru yegōvaavin saatchiyaaga irundhaal baibilai thavaraamal padippīrgal. adhupōla kristhava kūttangalilum olungaaga kalandhukolvīrgal.
baibil aalōsanai: “aanmīga vishayangalil aarvappasiyōdu irukkiravargal sandhōshamaanavargal.”—matthēyu 5:3.
ungalaiyē ippadi kēttukkollungal: ‘en visuvaasatthai balappadutthuvadharkaaga naanē sondhamaaga muyarchi edukkirēnaa? naan edharku mudhalidam kodukkirēn, kadavulōdu ulla bandhatthai balappadutthugira kaariyangalai seivadharkaa alladhu matra kaariyangalai seivadharkaa?’
surukkamaaga sonnaal: kalyaanam panna aasaippadugiravargal thangalukku oru nalla thunai vēndum endrudhaan ninaippaargal. ungalai kalyaanam pannugiravarum appaditthaan ninaippaar. adhanaal nīngal nalla thunaiyaaga aavadharku kadina muyarchi seidhaal ungalai maadhiriyē yōsikkira oru nabarukku ungalai pidikkalaam.