7 Баъд аз ин Яҳува ба Нӯҳ гуфт: «Ту ва тамоми аҳли оилаат ба киштӣ дароед, чунки аз байни ин насл туро росткор ёфтам.+

14 Он вақт, ҳатто агар ин се нафар: Нӯҳ,+ Дониёл+ ва Айюб,+ дар он замин бошанд, бо росткорияшон танҳо ҷони худро халос мекунанд,+— мегӯяд Парвардигор Яҳува.—

37 Лекин, чунон ки дар рӯзҳои пайғамбар Нӯҳ буд,+ дар вақти ҳузури* Фарзанди одам низ ҳамон хел мешавад.+

7 Бо имон Нӯҳ,+ пас аз он ки Худо ӯро дар бораи чизҳои ҳанӯз ба чашм нонамоён огоҳ кард,+ худотарсона рафтор намуда, барои наҷоти хонаводааш киштӣ сохт.+ Ӯ бо имон ҷаҳонро ҳукм кард+ ва вориси росткорие гашт, ки натиҷаи имон аст.

20 Онҳо рӯҳҳое мебошанд, ки дар гузашта, ҳангоме ки Худо дар рӯзҳои Нӯҳ бо пурсабрӣ интизорӣ мекашид, беитоатӣ карданд.+ Он вақт киштӣ сохта мешуд+ ва дар он танҳо шумораи каме, яъне ҳамагӣ ҳашт нафар*, ба воситаи об наҷот ёфтанд.+

5 Ӯ дунёи қадимро беҷазо намонда,+ бар ҷаҳони одамони худобехабар тӯфон овард.+ Вале Нӯҳ — паёмбари ростиро,+ ҳамроҳи ҳафт нафари дигар наҷот дод.+