14 Ин аст қонуни ҳадияи ғалла:+ писарони Ҳорун бояд онро ба ҳузури Яҳува, назди қурбонгоҳ, пешкаш кунанд.

17 Онро набояд бо чизе, ки хамиртуруш дошта бошад,+ пазанд. Ман онро аз ҳадияҳое, ки дар оташ барои ман сӯзонида мешаванд,+ ҳиссаи онҳо гардондаам. Он мисли қурбонии гуноҳ ва қурбонии айб як чизи хеле муқаддас аст.+