5 Ту ҳомиладор шуда, писаре ба дунё меорӣ ва ба сари ӯ набояд теғи сартарошӣ бирасад,+ зеро ӯ аз батни модар назрии* Худо мешавад ва исроилиёнро аз дасти фалиштиён наҷот медиҳад».+

17 ва охир дилашро ба вай кушода гуфт: «Теғи сартарошӣ ягон бор ба сари ман нарасидааст, чунки ман аз батни модарам назрии* Худо ҳастам.+ Агар сарамро тарошанд, қувватамро гум мекунам ва суст шуда мисли ҳамаи одамони дигар мегардам».

11 Ӯ назр карда* гуфт: «Эй Яҳува, Худои лашкарҳо, агар ту ба азоби канизат диққат диҳӣ ва канизатро ба хотир ориву фаромӯш накунӣ ва ба мани канизат писаре ато намоӣ,+ ман ӯро ба Яҳува мебахшам, то тамоми умраш ба ту хизмат кунад, ва теғи сартарошӣ ба сараш намерасад».+