5 Аз ин рӯ ӯ ба мардуми Суккӯт гуфт: «Илтимос, ба одамоне, ки аз паси ман меоянд, нон диҳед, чунки онҳо хастаю лакот шудаанд ва ман аз паси Забаҳ ва Салмуно, подшоҳони Мидён, сур карда истодаам». 6 Вале мирони Суккӯт гуфтанд: «Магар ту Забаҳ ва Салмуноро аллакай дастгир кардӣ ки, мо ба лашкари ту нон диҳем?»