20 Дар он рӯзҳо ва дар он замон,— мегӯяд Яҳува,—

Айби Исроилро меҷӯянд,

Вале намеёбанд,

Гуноҳҳои Яҳудо низ ёфт намешавад,

Зеро ман ҳар киро боқӣ гузорам, гуноҳашро мебахшам.+

18 Кист Худое мисли ту,

Ки хатои бақияи халқашро+ бубахшад ва аз гуноҳаш гузарад?+

Ӯ то абад хашм намегирад,

Чунки аз меҳру вафо кардан шод мешавад.+