2 Дар гирди ӯ сорофиён меистоданд, ки ҳар яке шаш бол дошт. Ҳар яке бо ду бол рӯйи худро ва бо ду боли дигар пойи худро мепӯшонд ва боз бо ду бол парвоз мекард.

 3 Яке ба дигаре фарёд зада мегуфт:

«Поки поки пок аст Яҳува, Худои лашкарҳо!+

Тамоми замин аз ҷалоли ӯ пур аст!»

49 чунки Худои Қодир барои ман корҳои бузург кардааст. Номи ӯ пок аст,+

8 Ҳар яке аз ин чор ҷонзод шаш бол дошт ва болҳояшон гирдогирду аз поён пур аз чашм буданд.+ Онҳо шабу рӯз беист мегуфтанд: «Поки поки пок аст Яҳува,+ Худои Тавоно*, ки буд, ҳаст ва меояд».+