6 Онҳоро риоя кунед ва ба ҷо оред,+ зеро бо чунин рафторатон фаҳму хиради+ шумо дар назари халқҳое, ки дар бораи ҳамаи ин дастурҳо мешунаванд, намоён мешавад. Онҳо хоҳанд гуфт: “Ин халқи бузург, ҳақиқатан ҳам, дорои хирад ва фаҳм аст”.+

7 Фақат далеру хеле устувор бош ва тамоми Шариатеро, ки бандаам Мӯсо ба ту фармудааст, пурра риоя намо. Аз он ба тарафи рост ё чап нагард,+ то, ба ҳар ҷое ки равӣ, аз рӯйи хирад амал кунӣ.+ 8 Бигзор ин китоби Таврот* вирди забони ту бошад+ ва рӯзу шаб дар бораи он андеша кун*, то ҳар чиро, ки дар он навишта шудааст, пурра риоя кунӣ.+ Он гоҳ корҳоят барор мегиранд ва ту бохирадона амал мекунӣ.+

3 Бо роҳҳои Худоят Яҳува равона шав ва фармудаҳо, амрҳо, ҳукмҳо ва ёдовариҳояшро, ки дар Тавроти* Мӯсо навишта шудаанд,+ ба ҷо оварда вазифаатро дар пеши ӯ иҷро кун. Он гоҳ ҳар коре кунӣ ва ҳар ҷое равӣ, комёб мешавӣ*.

14 Ту бошӣ, минбаъд низ ба чизе, ки таълим гирифтаӣ ва ба ҳақ будани он бовар ҳосил кардаӣ, пайравӣ кун,+ зеро медонӣ, ки инро аз кӣ омӯхтаӣ. 15 Ту аз кӯдакият+ Навиштаҳои Муқаддасро медонӣ,+ Навиштаҳоеро, ки метавонанд туро хирадманд кунанд, то ба воситаи имонат ба Исои Масеҳ наҷот ёбӣ.+