45 Довуд ба фалиштӣ ҷавоб дод: «Ту бар зидди ман бо шамшер, найза ва мизроқ меоӣ,+ ман бошам, бо номи Яҳува, Худои лашкарҳо, Худои сипоҳи Исроил, ки ту ӯро паст задӣ,+ бар зидди ту мебароям.+ 46 Худи ҳамин рӯз Яҳува туро ба дасти ман месупорад+ ва ман туро зарба зада саратро аз танат ҷудо мекунам. Ҳамин рӯз ман ҷасадҳои ҷанговарони фалиштиро ба парандагони осмон ва даррандагони замин медиҳам. Он гоҳ халқҳои рӯйи замин хоҳанд донист, ки дар Исроил Худо ҳаст,+

15 Фалиштиён бори дигар бо Исроил ҷангиданд.+ Аз ин рӯ Довуд бо ходимонаш поён омада, бо фалиштиён ҷангид ва монда шуд.

17 Ҳамон лаҳза Абишойи+ писари Саруё ба мадади Довуд расид+ ва он фалиштиро зарба зада кушт. Он гоҳ одамони Довуд қасам хӯрда ба ӯ гуфтанд: «Ту дигар бо мо ба ҷанг нахоҳӣ рафт,+ то ки чароғи Исроилро хомӯш накунӣ!»+