3 Охир, ту кӯҳпора ва қалъаи ман ҳастӣ.+

Ба хотири номи худ+ маро ҳидоят ва раҳнамоӣ хоҳӣ кард.+

Ба хотири номат халосӣ деҳ ва гуноҳҳоямонро бубахш.+

11 Ба хотири номат, эй Яҳува, маро зинда нигоҳ дор.

Аз рӯйи адолатат ҷонамро аз ғам раҳо кун.+

22 Аз ин рӯ ба хонадони Исроил бигӯ: “Парвардигор Яҳува чунин мегӯяд: “На ба хотири шумо, эй хонадони Исроил, балки ба хотири номи поки худ амал мекунам, ки шумо онро дар миёни халқҳое, ки наздашон рафтаед, беҳурмат сохтед.+

19 Эй Яҳува, бишнав. Эй Яҳува, аз гуноҳамон гузар.+ Эй Яҳува, диққати худро сӯйи мо кун ва амал намо! Эй Худоям, ба хотири худ зудтар амал намо, зеро ин шаҳр ва ин халқ бо номи ту хонда шудаанд».+

9 Барои ҳамин ин тавр дуо гӯед:+

“Эй Падари мо, ки дар осмонӣ, номи ту+ муқаддас бод!*+