7 Аммо Яҳува ба Самуил гуфт: «Ба афту андом ва қомати баландаш+ нигоҳ накун, зеро ман ӯро хуш накардаам. Худо мисли одамизод нигоҳ намекунад, зеро одами хокӣ чизеро мебинад, ки ба чашм маълум аст, Яҳува бошад, дилро мебинад».+

3 «Эй Яҳува, зорӣ мекунам, ба ёд ор, ки чӣ тавр ман дар пеши ту содиқона рафтор кардам ва дилам пурра бо ту буд. Ман он чиро, ки дар назари ту дуруст буд, ба ҷо овардам».+ Баъди ин Ҳизқиё зор-зор гирист.

17 Эй Худоям, ман медонам, ки ту дили касро тафтиш мекунӣ+ ва аз беайбии бандагонат шод мешавӣ.+ Ман аз таҳти* дил ҳамаи ин чизҳоро ҳадия кардам ва, аз дидани он ки ин халқи ҷамъомада бо ихтиёри худ ҳадия мекунад, беҳад шодам.