2 «Эй фарзанди одам, ба пешвои Сӯр бигӯ: “Парвардигор Яҳува чунин мегӯяд:
“Дили ту мағрур шудааст+ ва ту мегӯӣ: “Ман мисли Худо ҳастам.
Ман дар миёни баҳр бар тахти Худо нишастаам”.+
Аммо инро бидон, ки ту Худо нестӣ, балки як инсонӣ,
Ҳарчанд дар дилат фикр мекунӣ, ки мисли Худо ҳастӣ.