17 Яке аз ҳафт фариштагоне, ки ҳафт коса+ доштанд, омада, ба ман гуфт: «Биё ва ман ба ту нишон медиҳам, ки чӣ тавр фоҳишаи бузург, ки бар обҳои бисёр нишастааст,+ доварӣ мешавад.

15 Фаришта ҳамчунин ба ман гуфт: «Обҳое, ки дидӣ, обҳое, ки фоҳиша бар онҳо нишастааст, рамзи халқҳо, одамон, миллатҳо ва забонҳоянд.+