9 Оё равост, ки дуздӣ кунед,+ одам кушед, ба ҳамсаратон хиёнат кунед, қасами дурӯғ хӯред,+ ба Баал қурбонӣ оред,+ аз пайи худоҳое равед, ки пеш намешинохтед, 10 ва ба ҳамаи ин корҳои ҳароматон нигоҳ накарда ба ин макон, ки ба номи ман хонда шудааст, омада, дар ҳузури ман бигӯед: “Мо наҷот меёбем”?