4 Мирон ба подшоҳ гуфтанд: «Хоҳиш мекунем, ин шахсро ба қатл расон,+ зеро ӯ бо суханони худ дасту дили сарбозони боқимондаи шаҳр ва тамоми мардумро хунук мекунад. Ӯ осоиштагии халқро неву фалокати онро хоҳон аст».