5 Лекин он пайғамбар ё шахсе, ки ба воситаи хобҳо пешгӯйӣ мекунад, бояд кушта шавад,+ зеро ӯ шуморо бар зидди Худоятон Яҳува бархезондааст, Худое, ки шуморо аз замини Миср берун овард ва аз хонаи ғуломӣ раҳо кард*. Ӯ туро аз роҳе, ки Худоят Яҳува ба ту фармуд, ки бо он биравӣ, дур карданист. Бадиро аз миёни худ дур соз.+

20 Агар пайғамбаре аз пеши худ аз номи ман сухане гӯяд, ки ман гуфтанашро нафармуда будам ё аз номи худоёни дигар гап занад, он пайғамбар бояд кушта шавад.+

32 Аз ин рӯ Яҳува дар ҳаққи ӯ чунин мегӯяд: “Инак, ман диққатамро сӯйи Шамаъёҳуи неҳеломӣ ва насли ӯ мегардонам. Ҳеҷ яке аз насли ӯ дар миёни ин халқ зинда намемонад ва некиеро, ки дар ҳаққи халқам мекунам, намебинад,— мегӯяд Яҳува,— зеро ӯ мардумро бар зидди Яҳува шӯр андохтааст”».