15 Яҳува, Худои бобоёнашон, паёмбарони худро фиристода, гаштаю баргашта онҳоро огоҳ мекард, зеро дили ӯ ба халқаш ва маконаш месӯхт. 16 Аммо онҳо фиристодагони Худоро паст мезаданд,+ суханонашро писанд намекарданд+ ва пайғамбаронашро масхара менамуданд,+ ба тавре ки шифонопазир гаштанд ва оташи ғазаби Яҳува бар халқаш аланга гирифт.+

33 Дар ҳар он чӣ бар сари мо омадааст, ту аз рӯйи адлу инсоф амал кардӣ, зеро ту содиқу вафодор ҳастӣ, вале мо бадкорем.+

7 Росткорӣ аз они туст, эй Яҳува, ва шармандагӣ аз они мост. Имрӯз низ ҳамаи мо дар пеши ту шармандаем — мардуми Яҳудо, сокинони Ерусалим ва ҳамаи исроилиёни наздику дур, дар ҳамаи кишварҳое, ки ту онҳоро барои хиёнаташон пароканда намудаӣ.+

16 Эй Яҳува, аз рӯйи ҳама корҳои одилонаат,+ илтиҷо мекунам, хашму ғазабатро аз шаҳри худ Ерусалим, аз кӯҳи муқаддаси худ, дур соз, зеро аз сабаби гуноҳҳои мо ва хатоҳои бобоёнамон Ерусалим ва халқи ту дар назари ҳама халқҳои гирду атроф, шармсор гаштааст.+