37 Дар ҷое ки Яҳува туро бурдааст, ту хандахаришу масхараи тамоми халқҳо хоҳӣ шуд ва ҳар кӣ ҳоли зоратро бубинад, ба даҳшат хоҳад афтод.+

7 ман Исроилро аз замине, ки ба онҳо додаам, решакан мекунам+ ва хонаеро, ки ба номи худ муқаддас гардондаам, аз пеши назарам дур месозам+ ва Исроил гапи даҳани мардум* ва хандахариши ҳамаи халқҳо мешавад.+

 6 Ту мегузорӣ, ки ҳамсоягон барои моро соҳиб шудан бо якдигар биҷанганд.

Душманонамон, ҳар қадаре хоҳанд, моро масхара мекунанд.+

32 Парвардигор Яҳува чунин мегӯяд:

16 Эй Яҳува, аз рӯйи ҳама корҳои одилонаат,+ илтиҷо мекунам, хашму ғазабатро аз шаҳри худ Ерусалим, аз кӯҳи муқаддаси худ, дур соз, зеро аз сабаби гуноҳҳои мо ва хатоҳои бобоёнамон Ерусалим ва халқи ту дар назари ҳама халқҳои гирду атроф, шармсор гаштааст.+