9 Дар вақти муқарраршуда, вақте ба онҳо диққат диҳӣ,

Онҳоро, мисли он ки ба оташдони фурӯзон партофтаӣ, нобуд месозӣ.

“Ҳар саҳар аз рӯйи инсоф рафтор кунед

Ва ғоратшударо аз дасти қаллоб раҳо созед,+

Набошад ба сабаби корҳои бадатон+

Оташи ғазабам аланга мегирад+

Ва касе нахоҳад буд, ки онро хомӯш кунад.