9 Яҳува, Худои лашкарҳо, чунин қарор кардааст,

То ба фахре, ки ӯ аз зебоияш дорад, хотима бахшад

Ва ҳамаи обрӯмандони дунёро сархам кунад.+

Аммо инро бидон, ки ту Худо нестӣ, балки як инсонӣ,

Ҳарчанд дар дилат фикр мекунӣ, ки мисли Худо ҳастӣ.

“Ту намунаи комил будӣ,

Хирадат фаровон+ ва зебоият бекаму кост буд.+