35 Ҳатто вақте онҳо дар мамлакати худ аз некии фаровоне, ки ту нишон медодӣ, баҳравар буданд, вақте дар замини паҳновару ҳосилхезе, ки ба онҳо ато кардӣ, сокин буданд, онҳо хизмати туро ба ҷо наоварданд+ ва аз корҳои бади худ даст накашиданд.

4 Мисли падаронатон нашавед, ки пайғамбарон ба онҳо мегуфтанд: “Яҳува, Худои лашкарҳо, чунин мегӯяд: “Илтимос, аз роҳҳои бад ва корҳои бади худ баргардед”,+

Аммо онҳо гӯш надоданд ва маро нашуниданд,+— мегӯяд Яҳува.—