“Ман меҳру вафои айёми ҷавониятро дар хотир дорам,+

Муҳаббатеро, ки дар давраи номзадият нишон медодӣ,+

Чӣ тавр дар биёбон, дар замини нокорам,

Аз пайи ман меомадӣ.+