17 Он гоҳ хашми ман бар онҳо аланга мезанад+ ва ман онҳоро тарк месозам+ ва рӯямро аз онҳо пинҳон мекунам,+ то даме ки нобуд шаванд. Пас аз он ки бар сарашон ғаму балоҳои бисёре биёяд,+ онҳо чунин мегӯянд: “Ин балоҳо барои он бар сари мо омадаанд, ки Худоямон дар миёни мо нест”.+

18 Аз ин рӯ Яҳува бар Исроил чунон дарғазаб шуд, ки онҳоро аз пеши назараш дур кард.+ Ӯ ғайр аз Яҳудо қабилаи дигареро боқӣ нагузошт.