24 Яъқуб танҳо монд. Он гоҳ касе то дамидани субҳ бо ӯ гӯштин гирифт.+ 25 Вақте ӯ дид, ки бар Яъқуб ғолиб омада наметавонад, ба банди суринаш даст расонд ва устухони рони Яъқуб баромад.+ 26 Ӯ гуфт: «Маро сар деҳ, зеро субҳ дамида истодааст». Яъқуб гуфт: «То маро баракат надиҳӣ, туро сар намедиҳам».+