13 Он вақт Худо ба Нӯҳ гуфт: «Ман тамоми одамизодро несту нобуд мекунам, зеро аз дасти онҳо замин пур аз зулму ситам гаштааст. Барои ҳамин ман онҳоро ҳамроҳи замин нест мекунам.+

17 Яҳува гуфт: «Оё кореро, ки карданиям, аз Иброҳим пинҳон намоям?+

Пеш аз он ки иҷро шаванд, онҳоро ба шумо хабар медиҳам”».+

22 Ӯ ба ман фаҳмиш ато намуда, гуфт:

«Эй Дониёл, ман омадаам, то ба ту фаҳму дарк ато кунам.

1 Худо ба воситаи Исои Масеҳ* воқеаҳоеро, ки бояд ба қарибӣ ба амал оянд, ба бандагонаш+ ошкор кард.+ Ӯ фариштаи худро фиристода, ин чизҳоро бо рамзҳо ба бандааш Юҳанно+ нишон дод.