7 Эй дурӯяҳо, рост гуфта буд пайғамбар Ишаъё, вақте дар бораи шумо пешгӯйӣ кард:+ 8 “Ин мардум бо забонашон маро иззат мекунанд, вале дилашон аз ман дур аст. 9 Онҳо беҳуда маро мепарастанд, зеро таълимашон дар асоси амрҳои одамист”».+

23 Вой бар ҳоли шумо, эй шариатдонон ва фарисиёни дурӯя, зеро аз пудина, шибит ва зира даҳяк медиҳеду+ он чиро, ки дар Шариат муҳимтар аст, яъне адолат,+ раҳм+ ва вафодориро, зери по мекунед. Ба шумо лозим буд, ки ҳам ин чизҳоро ба ҷо меовардед ва ҳам ба дигараш беаҳамиятӣ намекардед.+

42 Вой бар ҳоли шумо, эй фарисиён, зеро аз пудина, судоб* ва ҳар навъ растанӣ даҳяк медиҳед,+ аммо адолат ва муҳаббати Худоро зери по мекунед! Шумо бояд ҳам ин чизҳоро ба ҷо меовардед ва ҳам ба дигараш беаҳамиятӣ намекардед.+