27 Вақте Исо роҳашро давом дод, ду марди кӯре+ аз пасаш равона шуданд ва фарёд зада гуфтан гирифтанд: «Эй Писари Довуд, ба мо раҳм кун!»

46 Сипас онҳо ба Ериҳӯ омаданд. Вақте ки Исо ҳамроҳи шогирдон ва мардуми зиёд аз Ериҳӯ мебаромад, дар лаби раҳ Бартимай ном гадои кӯре менишаст, ки писари Тимай буд.+ 47 Вақте Бартимай шунид, ки Исои носирӣ аз он ҷой гузашта истодааст, фарёд зада гуфт: «Эй Исо, Писари Довуд,+ ба ман раҳм кун!»+ 48 Он гоҳ одамон вайро сарзаниш карда гуфтанд, ки хомӯш шавад, лекин вай боз ҳам баландтар фарёд мезад: «Эй Писари Довуд, ба ман раҳм кун!» 49 Исо бозистод ва гуфт: «Ба ӯ бигӯед, ки пеши ман ояд». Одамон марди кӯрро ҷеғ зада, ба вай гуфтанд: «Натарс, бихез, ӯ туро фарёд карда истодааст». 50 Он мард ҷомаи худро кашида, дарҳол аз ҷояш хесту ба назди Исо рафт. 51 Исо ба вай гуфт: «Ту аз ман чӣ хоҳиш дорӣ?» Марди кӯр ба ӯ ҷавоб дод: «Устод, мехоҳам бино шавам». 52 Исо ба вай гуфт: «Бирав, имонат туро шифо дод».+ Ҳамон лаҳза вай бино шуд+ ва ҳамроҳи мардум аз пайи ӯ рафт.

35 Ҳангоми ба Ериҳӯ наздик шудани Исо марди кӯре дар лаби раҳ нишаста, гадоӣ мекард.+ 36 Ӯ аз пешаш гузаштани одами бисёрро шунида пурсон шуд, ки чӣ рӯй дода истодааст. 37 Ба ӯ ҷавоб доданд: «Исои носирӣ аз ин ҷо гузашта истодааст!» 38 Инро шунида ӯ фарёд зад: «Эй Исо, Писари Довуд, ба ман раҳм кун!» 39 Онҳое, ки пешопеш равона буданд, ӯро сарзаниш карда гуфтанд, ки хомӯш шавад, лекин вай боз ҳам баландтар фарёд мезад: «Эй Писари Довуд, ба ман раҳм кун!» 40 Он гоҳ Исо бозистода, фармуд, ки он мардро наздаш оранд. Вақте ӯ наздик омад, Исо аз вай пурсид: 41 «Ту аз ман чӣ хоҳиш дорӣ?» Ӯ ҷавоб дод: «Ҳазрат, мехоҳам бино шавам». 42 Он гоҳ Исо ба ӯ гуфт: «Бино шав, имонат туро шифо дод».+ 43 Ҳамон лаҳза вай бино шуд ва Худоро шукр гуфта, аз пайи Исо рафт.+ Тамоми мардум низ инро дида Худоро васфу ситоиш карданд.+