-
Луқо 3:7–9Китоби Муқаддас — Тарҷумаи Дунёи Нав
-
-
7 Ӯ ба мардуме, ки барои таъмидгирӣ наздаш меомаданд, чунин мегуфт: «Эй афъизодагон, кӣ ба шумо гуфт, ки аз ғазаби Худо, ки шуморо дар пеш аст, гурехта метавонед?+ 8 Меваи тавба ба бор оред. Дар дил нагӯед: “Мо фарзандони Иброҳим ҳастем”, зеро ба шумо мегӯям, ки Худо метавонад ҳатто аз ин сангҳо барои Иброҳим фарзанд ба вуҷуд орад. 9 Ана, табар дар бехи дарахтон аст. Ҳар дарахте, ки меваи хуб намеорад, бурида, ба оташ партофта мешавад».+
-
-
Луқо 21:23Китоби Муқаддас — Тарҷумаи Дунёи Нав
-
-
23 Вой бар ҳоли заноне, ки он рӯзҳо ҳомиладор бошанд, ва модароне, ки кӯдаки ширмак дошта бошанд!+ Охир, бар ин сарзамин азобу уқубати зиёд меояд ва ин одамон гирифтори ғазаб мешаванд.
-