10 Пас аз ин Исо 12 шогирди худро даъват карда, ба онҳо қудрат дод, ки аз одамон рӯҳҳои нопокро берун кунанд+ ва ҳар гуна дарду бемориҳоро шифо диҳанд.

9 Пас аз он Исо 12 расулашро назди худ даъват карда, ба онҳо қудрату ҳокимият дод, ки бар ҳамаи девҳо ҳукмфармоӣ кунанд+ ва беморонро шифо диҳанд.+ 2 Сипас онҳоро фиристод, то хабари Подшоҳии Худоро эълон намоянд ва беморонро сиҳат кунанд. 3 Ӯ ба онҳо гуфт: «Барои сафар бо худ чизе нагиред: на асое, на тӯшаи роҳе, на ноне, на пуле* ва на либоси иловагие*.+ 4 Дар ҳар ҷо ба ҳар хонае, ки дароед, то рафтанатон дар он ҷо бимонед.+ 5 Агар дар ягон ҷой одамон шуморо қабул накунанд, ҳангоми аз он шаҳр баромаданатон чанги поятонро афшонед*, то барои онҳо шаҳодате шавад».+ 6 Он гоҳ онҳо ба роҳ баромаданд ва дар он сарзамин деҳа ба деҳа гашта, дар ҳама ҷо хушхабарро паҳн карданду беморонро шифо доданд.+