2 «Шумо медонед, ки пас аз ду рӯз Иди Раҳоӣ фаро мерасад+ ва Фарзанди одамро ба дасти душманон месупоранд, то ӯро дар сутун ба қатл расонанд».+

3 Дар ин вақт коҳинони калон ва пирони халқ дар рӯйи ҳавлии саркоҳин*, ки Қаёфо+ ном дошт, ҷамъ шуда, 4 ба чунин қарор омаданд,+ ки Исоро бо ҳилаву найранг дастгир карда, кушанд. 5 Аммо онҳо гуфтанд: «Инро дар рӯзи ид накунем, ки боз мардум шӯру ғавғо набардорад».

22 Иди Фатир, ки ҳамчунин Иди Раҳоӣ+ ном дошт, наздик мешуд.+ 2 Коҳинони калону шариатдонон барои куштани Исо пайт мепойиданд,+ аммо аз мардум метарсиданд.+